Bobby Driscoll

Infancia

El so verdaderu nome yera Robert Cletus Driscoll, y nació en Cedar Rapids (Iowa). Yera'l fíu únicu de Cletus Driscoll, un vendedor, y Isabelle Kratz Driscoll, una maestra. Poco dempués de nacer, la familia camudar a Des Moines,^[4] onde permaneció hasta empiezos de 1943. Siguiendo conseyu médicu referente a una enfermedá pulmonar que'l so padre carecía, y que se rellacionaba col manexu d'asbesto nel so trabayu, la familia marchó a vivir a Los Angeles, California. El peluqueru de Driscoll dixo a los sos padres qu'intentaren que'l mozu dedicar al cine, y el fíu d'esi home, actor ocasional, consiguió-y una prueba en MGM pa un pequeñu papel nel drama familiar de 1943 Lost Angel, protagonizáu por Margaret O'Brien. El direutor quedó impresionáu pol interés ya intelixencia de Driscoll, de cinco años d'edá entós, y escoyer ente otros cuarenta aspirantes.^[5][6]

"Wonder Child"

El curtiu debú de Driscoll^[7] ayudólu a consiguir el papel del mozu Al Sullivan, el menor de los cinco hermanos Sullivan, nel drama bélicu de 20th Century Fox rodáu en 1944 The Fighting Sullivans, xunto a Thomas Mitchell y Anne Baxter. Gracies al so talentu, llueu foi consideráu un nuevu "Wonder Child (Neñu Maravía)".^[8] Nesa dómina participó en Sunday Dinner for a Soldier (1944), foi l'hermanu de Richard Arlen en The Big Bonanza (1944), y el mozu Percy Maxim en So Goes My Love (1946),^[9] con Don Ameche y Myrna Loy. Amás, fixo munchos pequeños papeles en películes como Identity Unknown (1945), Mrs Susie Slagel's (1946), From This Day Forward (1946), y U.S.S. (1946, con Alan Ladd).

Disney

Walt Disney contrató a Driscoll pa protagonizar en 1946 Cantar del sur, película na que, amás de los momentos d'animación, había escenes con personaxes reales, per primer vegada nos filmes de la productora. Esti títulu convirtieron a Driscoll y a Luana Patten, la co-protagnista, n'estrelles infantiles, aldericándose la posibilidá de da-yos un Premiu Óscar Xuvenil.^[10]

Agora moteyaos pola prensa'l "Sweetheart Team" de Walt Disney,^[11] Driscoll y Patten trabayaron xuntos en So Dear to My Heart, xunto a Burl Ives y Beulah Bondi. La película, la primera de Disney planiada ensin animación,^[12] nun s'estrenó hasta 1948 por causa de la esixencia de la distribuidora RKO Radio Pictures d'introducir delles escenes de dibuxos na cinta.

Driscoll interpretó al fíu d'Eddie Cantor nel musical rodáu en 1948 por RKO Pictures If You Knew Susie, na qu'actuaba con Margaret Kerry.^[13] Tamién participó con Patten y Roy Rogers nel segmentu tituláu Pecos Bill del filme d'animación de Disney Melody time, estrenáu en 1948.^[14]

Driscoll foi "emprestáu" a RKO^[15] p'actuar en The Window, basada na obra de Cornell Woolrich The Boy Who Cried Murder. Howard Hughes, propietariu de RKO, retrasó l'estrenu hasta mayu de 1949, pos duldaba sobre los resultaos del filme'l cual, finalmente, foi un ésitu económicu y de crítica.^[16]

So Dear to My Heart y The Window valiéron-y a Driscoll un Premiu Óscar Xuvenil en marzu de 1950 como l'actor de la so edá más destacáu de 1949.^[17][18]

Driscoll foi escoyíu pa encarnar a Jim Hawkins na producción de Walt Disney La islla de l'ayalga, basada na novela de Robert Louis Stevenson, y que cuntó col actor británicu Robert Newton como Long John Silver. Foi la primer cinta del estudiu rodada dafechu en imaxe real.^[19][20] El trabayu de Driscoll nesta película valió-y ganar una estrella nel Paséu de la Fama de Hollywood, nel 1560 de Vini Street.

La islla de l'ayalga foi un ésitu de taquilla a nivel internacional. Garcias a ello, embaraxáronse diversos proyeutos a rodar con Driscoll, anque nengún materializóse. Unu de los más destacaos foi l'interés de Disney en que Driscoll interpretara al personaxe de Mark Twain Tom Sawyer.^[21] Sicasí, por causa de problemes sobre los derechos d'autor, Disney finalmente atayó'l proyeutu.

Darréu, Driscoll, emprestáu por Disney a la independiente Horizon Pictures, fixo'l doble papel de Danny/Josh Reed en When I Grow Up (1951), siendo escoyíu pa l'actuación por suxerencia del guionista Michael Kanin.

Amás de la so curtia actuación nel primer show navidiegu de Walt Disney televisáu en 1950, One Hour in Wonderland, Driscoll dio voz a Max Goof nos curtios Fathers are People y Father's Lion, estrenaos en 1951 y 1952, respeutivamente.

En 1952 Driscoll foi Robert "Bibi" Bonnard na comedia de Richard Fleischer The Happy Time, basada na obra de teatru de Samuel A. Taylor representada en Broadway. Na repartida apaecíen Charles Boyer, Marsha Hunt, Louis Jordan, y Kurt Kasznar.

El postreru gran ésitu de Driscoll, Peter Pan, producióse principalmente ente mayu de 1949 y mediaos de 1951.^[22] Driscoll trabayó con Kathryn Beaumont, qu'encarnaba a Wendy Darling, y foi utilizáu como modelu de referencia pa la imaxe de Peter Pan, amás de da-y voz, ente que'l baillarín y coreógrafu Roland Dupree foi la base pa los movimientos del personaxe.^[23][24]

En completándose Peter Pan, Disney afirmó que nesi momentu vía a Driscoll más apropiáu pa interpretar a mozos matonos qu'a personaxes adorables. El salariu del actor xubía entós a 1.750 dólares selmanales^[25] y, acorde al mesmu, tenía a partir de 1952 poques bones ufiertes de trabayu. En marzu de 1953, la opción adicional pa estender el contratu con Disney mientres otros dos años atayóse. Per otra parte, Driscoll viose afeutáu por un intensu acné acompañando la so entrada na pubertá^[26] que faía necesariu qu'utilizara grandes cantidaes de maquillaxe nes sos actuaciones en docenes de shows televisivos. Finalmente, de manera oficial dar por terminada la so conexón colos estudios Disney.

Asina se convirtió nuna de les grandes estrelles na historia de la compañía Disney, con un gran legáu de pelculas y doblaxes. Na actualidá va ser reconocíu col premiu "Disney Legends" que dean a les grandes figures que tuvieron na compañía.

Televisión y radio

Driscoll atopar con una creciente indiferencia per parte de los otros estudios de Hollywood. Inda percibíu como "el neñu actor de Disney",^[27] yera incapaz de consiguir papeles como un actor d'interpretación seriu. A partir de 1953, y na mayor parte de los siguientes trés años, el gruesu del so trabayu foi televisivu, participando en series como Fireside Theatre, Schlitz Playhouse of Stars, Front Row Center, Navy Log, TV Reader's Digest, Climax!, Ford Theatre, Studio One, Dragnet, Medic, y Dick Powell's Zane Grey Theater. En dellos programes enfocaos en diverses estrelles artístiques actuó xunto a Loretta Young, Gloria Swanson, y Jane Wyman.

Ente 1948 y 1957 tamién intervieno en numberoses producciones radiofóniques, ente elles una versión de La islla de l'ayalga en xineru de 1951 y otra de Peter Pan n'avientu de 1953. Y, como práutica habitual del negociu na dómina, Driscoll y Luana Patten fixeron actuaciones promocionales na radio (empezando a finales de 1946 parar Song of the South), amás de participar en diversos eventos benéficos a lo llargo del país.^[28]

En 1947 grabó una versión especial versión de "So Dear to My Heart" para Capitol Records,^[29] y en 1954 foi gallardoniáu con un premiu Milky Way Gold Star, escoyíu nuna encuesta nacional pol so trabayu televisivu y radiofónicu.^[30]

Años posteriores a Disney

En dexando los estudios Disney, los padres de Driscoll fixéron-y salir de la Hollywood Professional School, institución empobinada a actores infantiles,^{[31][32][33][34]} y mandáronlu a la pública University High School de Los Angeles. Ellí'l so rendimientu cayó notoriamente, foi fechu risión polos sos papeles cinematográficos, y empezó a esperimentar coles drogues.^{[35][36][37][38]} A pidimientu so, los sos padres decidieron lleva-y de nuevu al añu siguiente a la Hollywood Professional School, onde se graduó en mayu de 1955.^[39]

Sicasí, la so drogadicción diba n'ascensu.^[40] En 1956 foi arrestáu per primer vegada por posesión de mariguana, pero los cargos fueron retiraos.^[41] En 1957 protagonizó un únicu papel televisivu, el del hermanu d'un criminal na serie M Squad, protagonizada por Lee Marvin.

N'avientu de 1956, Driscoll fugar a Méxicu cola so novia, Marilyn Jean Rush, col fin de casase, y evitando d'esa manera les oxeciones de los padres de dambos. La pareya volvió casase en Los Angeles en marzu de 1957.^[42] Tuvieron tres fíos, pero divorcióse en 1960.^[43]

Papeles posteriores

Driscoll empezó a utilizar el nome artísticu de "Robert Driscoll"^[44] con cuenta d'alloñase de les sos actuaciones anteriores. Finalmente consiguió dos papeles, que fueron les sos últimes actuaciones cinematográfiques: unu nel filme de 1955 interpretáu por Cornel Wilde The Scarlet Coat, y otru, xunto a Mark Damon, Connie Stevens y Frances Farmer, en The Party Crashers (1958).^[45]

Foi acusáu de "alteriar l'orde" y de "asaltu con una arma letal" n'afrellando con una pistola a un alborotador que lu faltó. Los cargos fueron retiraos.^[46] Más palantre, en 1961, foi sentenciáu por drogadicción ya ingresáu nun centru de rehabilitación en Chino (California). Les sos últimes actuaciones fueren dos pequeños papeles televisivos nes series The Best of the Post y The Brothers Brannagan, esta postrera protagonizada por Stephen Dunne y Mark Roberts. Cuando Driscoll dexó Chino a principios de 1962, yá foi incapaz d'atopar trabayu como actor.

Nueva York

En 1965, un añu dempués de rematar el so llibertá condicional, foi vivir a Nueva York, esperando reiniciar la so carrera nel teatru de Broadway, pero nun tuvo ésitu.^[47] Entró a formar parte de The Factory, un estudiu artísticu fundáu por Andy Warhol,^[48] siendo animáu a ello pol artista y poeta Wallace Berman, con quien fixera amistá en Los Angeles en 1956. En 1965, de primeres de la so ocupación en The Factory, Driscoll fixo la so última actuación conocida, nuna cinta underground de Piero Heliczer, Dirt.^[49]

Fallecimientu

Dexó The Factory a finales de 1967 o entamos de 1968 y, arruináu, sumió nel soterrañu de Manhattan. El 30 de marzu de 1968, tres selmanes tres el so 31 cumpleaños, dos mochachos atoparon el so cuerpu nuna casa despoblada d'East Village. L'exame médicu determinó que finara por causa de un infartu agudu de miocardiu motiváu por una avanzada arteriosclerosis^[50] secundaria a una drogadicción. El cuerpu, en principiu, nun foi identificáu, y foi soterráu nuna tumba pa indixentes en Hart Island.^[51][52]

A finales de 1969, unos diecinueve meses dempués de morrer, la madre de Driscoll pidió ayuda a los estudios Disney p'alcontra-y, pos el so padre taba a puntu de finar. Finalmente, y por aciu del Departamentu de Policía de Nueva York, alcontróse la so tumba en Hart Island.^[53]

Teatru

• Maltin, Leonard Maltin. The Disney Films. Crown Publishers Inc., Nueva York, 1973. LOC Non. 72-84292. ISBN unknown - pages 74, 76, 78, 83-85, 87-88, 97-100, 107
• Mosley, Leonard. The Real Walt Disney. Grafton Books, 1986. ISBN 0-246-12439-3.
• Zanuck, Darryl F. and Rudy Behlmer, editor. Avantu from Darryl F. Zanuck: The Golden Years at Twentieth Century-Fox. (1995) ISBN 0-8021-3332-0.

• Esta obra remanez de la traducción de Bobby Driscoll de Wikipedia - inglés, espublizada polos sos editores baxo la Llicencia de documentación llibre de GNU y la Llicencia Creative Commons Atribución-CompartirIgual 3.0 Unported.

• Bobby Driscoll na Internet Movie Database (n'inglés)
• Bobby Driscoll n'AllMovie (n'inglés)
• Bobby Driscoll en TV.com