Claire Bauroff

Klara Amanda Anna Baur foi la cuarta de los seis fíos del matrimoniu formáu por Arthur Baur (1858-1923), notariu real del estáu de Baviera, y Amélie Trumpler (1868-1957), fía d'un destacáu comerciante de la ciudá de Worms. El so hermanu Friedrich (n. 1890) aportó a un notable empresariu, fundador del Grupu Baur, consideráu a la so muerte en 1965 como'l cuartu tresportista más importante d'Alemaña.^[11][12][13]

Magar la oposición de la familia, Klara fórmase como actriz en Munich (1913-5), al empar que se matricula na conocida Escuela Bode de Ximnasia Rítmica de la capital, fundada por Rudolf Bode en 1911. Intervién na xira del grupu Münchner Tanzgruppe,^[14] empobináu por Jutta von Collande y Andreas P. Scheller y basáu sobremanera nos presupuestos radicales de la escuela espresionista del momentu.^[15] En 1920, participa con Collande y María Müllerbrunn na obra Primavera [sic], en que los trés baillarines actúen con independencia al ritmu de tres arpes separaes (finalmente, una imponse a les otres dos).^[16] Esi mesmu añu, escribe xunto al cineasta húngaru Pál Fejös el guión de la película muda Pán, na qu'apaez tamién como actriz.^[17]

En xineru de 1921, contrái matrimoniu col aristócrata húngaru István Ferenc János Joszef Hippolyt Kasimir Zichy de Zich y Vásonkeö, conde de Zichy (n. 8 abr. 1865; trenta años, pos, mayor qu'ella), del que se divorcia cuasi darréu. Al paecer, nun pudo soportar la rotura, llegando a suicidase'l 14 de xunu d'esi mesmu añu.^[18]

Tamién daquella, más concretamente nel branu de 1922, conoz al novelista y filósofu Hermann Broch, quien el 8 de setiembre dedíca-y el sonetu Die Tänzerin (n'esp., La baillarina), «fechu a midida pa Claire Bauroff»,^[19][20] col que entabla una enllargada rellación epistolar, especialmente, sobre temes lliteraries y culturales, hasta'l so fallecimientu en mayu de 1951.

Empieza equí una esitosa xira d'actuaciones per Europa (en 1928, presentar con Josephine Baker en Copenḥague y Estocolmo), solo avafada poles crítiques, de cutiu feroces, de quien consideren qu'una muyer «abondo harmoniosa» nun tien necesidá d'exhibise n'escena íntegramente desnuda.^[21][22]

Sobresal igualmente nesti aspeutu la so actuación en Viena'l 26 de payares de 1922, a la que garrasti'l so compatriota la tamién actriz y baillarina Anita Berber, quién se maravió de que daquién pudiera baillar entá más desnuda qu'ella».^[23]

Cabo resaltar tamién nesti casu la so participación nel documental Wege zu Kraft und Schönheit – Ein Film über moderne Körperkultur (El camín de la fuercia y la guapura – Una película sobre la cultura corporal moderna),^[24] empobináu por Nicholas Kaufmann y Wilhelm Prager y estrenáu en Finlandia n'ochobre de 1925, consideráu, ente otres cuestiones, como una defensa a estazón del nudismu, que la so curtia apaición xunto a personalidaes de la dómina como l'actor y deportista Johnny Weissmüller, l'actriz y baillarina austroalemana conocida artísticamente como La Jana, l'empresariu John D. Rockefeller, el boxeador Jack Dempsey o hasta'l mesmu Benito Mussolini (que la so participación tamién refugar)^[25] foi prohibida pola censura,^[26] o la presentación en Viena un añu antes del drama coreográficu Das Licht ruft (La lluz ta llamando), con música de Franz Salmhofer, nel que l'actriz encarna a siete personaje, denunciáu por dellos sectores de la sociedá austriaca pola falta de ropa» (n'al., kostümlosigkeit) de l'artista.^[27]

Dende 1927, caltién una cierta rellación sentimental (nun ta claro que llegaren a contraer matrimoniu) col historiador y filósofu xudíu, íntimu amigu de Broch, Paul Schrecker (1889-1963),^[28] quien, tres la llegada del réxime nazi y la so consiguiente espulsión de l'Academia Prusiana de les Ciencies, fuxe a París en 1933.^[29] Klara, quien en realidá se dixebró de Paul va unos meses, quedar en Baviera curiando de la so madre, al empar que se gana la vida como profesora de ballet.

En 1944, el pisu de la Schellingstraßy de Munich onde viven los dos ye destruyíu polos bombardeos aliaos. El so hermanu Friedrich regála-yos entós una enorme casona en Gräfelfing, pela rodiada de la capital, na que madre y fía moren hasta la muerte d'aquella en 1957,^[11] y na que s'establez el Institut für Autogenes Training und Atemtherapie (Institutu d'Entrenamientu Autogénico y Terapia Respiratoria), allugáu nel nᵘ 9 de la Tassilostraßy, que dirixe mientres venti años.^[30]

Finó nuna residencia pa vieyos el 7 de febreru de 1984, a los 88 años d'edá.^[31][32][33]

• Bauroff, Claire; Czapla, Ralf Georg [editor] (2011). Wandlung aber ist das Leben. Bernstein Verlag. ISBN 978-3939431619.

• Broch, Hermann (2009). Poesie 3. Città Nuova. ISBN 978-8831171090.
• Czapla, Ralf Georg (2015). Die ungleichen Geschwister – Der Unternehmer Friedrich Baur und die Tänzerin Claire Bauroff. ISBN 978-3492057257.
• Fjeldsøy, Michael (2013). Kulturradikalismens Musik 45. Museum Tusculanum Press. ISBN 978-8763538947.
• Lanouette, William (2013). Genius in the Shadows. Skyhorse Publishing, Inc.. ISBN 978-1628734775.
• Streifeneder, Wolf (2015). Die Zerschlagung – Das Unternehmen Friedrich Baur 1925 bis 2015. epubli. ISBN 978-3737525114.
• Tacke, Alexandra (2017). Schnitzlers "Fräulein Else" und die Nackte Wahrheit 67. Böhlau Verlag Köln Weimar. ISBN 978-3412224974.
• Toepfer, Karl Eric (1997). Empire of Ecstasy – Nudity and Movement in German Body Culture (1910-1935). University of California Press. ISBN 978-0520918276.
• (2008). Jahrbuch zur Kultur und Literatur der Weimarer Republik. Text + Kritik. ISBN 978-3883779515.

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Claire Bauroff .
• Deutsche National Bibliothek. Claire Bauroff (3 creitos).
• IMDb. Claire Bauroff (1 creitu).
• Oliver Bentz. Choreographie der Nacktheit (n'alemán).
• Gerda Völk. Eine Tänzerin mit Mut zu neuen Wegen (n'alemán).