Dicrurus caerulescens

La especie ye negra ensin nengún parte cimera brillante y gris nel gargüelu y el pechu ente que'l banduyu y la cloaca son totalmente blancos na variedá india, que ye la subespecie nominal. La bifurcación de la cola ye de color menos fondu que nel drongo real (Dicrurus macrocercus) que son frecuentemente reparaos nos mesmos hábitats. Los mozos drongos reales pueden tener una gran mancha blanca na parte inferior, pero polo xeneral ye d'apariencia escamosa. La variedaes cingaleses insularis de la zona greba del norte y leucopygialis de la zona húmeda del sur tienen amenorgada la parte blanca de la cloaca. Les aves que tienen menos d'un añu d'edá escarecen de la parte blanca na parte inferior, pero son más marrón enriba y buxu embaxo.^[2]

El tamañu de la especie varia clinalmente con aves septentrionales más grandes. La parte blancucia na parte inferior tamién mengua en tamañu, anque varia enforma llocalmente. Les formes cingaleses leucopygialis y insularis son más escures que la forma india y hai cierta intergradación dientro de les subespecies cingaleses.^[3][4][5]Considérase que la especie estrechamente rellacionada con Dicrurus leucophaeus^[3] pero nun se confirmó con estudios de secuencies moleculares.^[6]

El drongo ventriblanco ye un criador residente na India y Sri Lanka. Xeneralmente esta especie atopar nos montes secos o abiertos de carbaes. La distribución ta acutada a la India peninsular hasta'l sur del cordal del Himalaya y al oeste del delta del Ganges llindada al oeste pola rexón de Aravalli.^[2][7]

Con frecuencia les aves son vistes individualmente o en grupos d'hasta trés especímenes, N'ocasiones, xunir a bandaes d'alimentación d'especies mistes. Pósense de pies cerca de les copes de los árboles y prinden inseutos nel aire con agudez acrobática. Prinda inseutos más grandes utilizando les sos garres. El canto d'esti drongo ye una serie staccatos entemecíos con notes clares y pueden incluyir la imitación de cantares d'otros páxaros.^[2][8]

La temporada de reproducción ye de febreru a xunetu. El nial en forma de tazón ye similar al del drongo real pero, polo xeneral, ta fechu de más ramines y ta bien forráu con yerba. La fema pon dos a cuatro güevos, de color salmón pálidu con manches acolorataes nel estremu anchu, son depositaos nel nial que puede tar de 5 a 9 metros d'altor na bifurcación d'un árbol.^[9][10] Son agresivos nel nial y puede ser una amenaza potencial muncho más grande qu'ellos mesmos.^[11] Reparóse cuando se xunta en bandaes, asonsaña los llamaos d'alerta d'esguiles o la miaguida d'un gatu^[12] y ye conocíu por xunir se a bandaes d'alimentación d'especies mistes.^[13]

Anque son principalmente insectívoros, tamién son comenenciosos y sábese que s'alimenten de pequeños páxaros.^[14] Como otros drongos, utilicen los sos pies al manipoliar les sos preses.^[15] Fueron conocíos por atraer inseutos a lluces artificiales tarde al anochecer.^[16] Tamién visiten grandes flores pol néctar, particularmente Salmalia y Erythrina.^[8]

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Dicrurus caerulescens .
• Ficha de la UICN (inglés).
• Videos, semeyes y grabaciones sonores n'Internet Bird Collection (inglés).
• Dicrurus caerulescens (Linnaeus, 1758) en Catalogue of Life (inglés).
• Ficha n'Animal Diversity Web (inglés).
• Peterson, Alan P. «Dicrurus caerulescens nos Dicruridae» (inglés).
• Dicrurus caerulescens (Linnaeus, 1758) en xeno-canto.

• Esta obra remanez de la traducción de White-bellied drongo de Wikipedia - inglés, concretamente d'esta versión del 15 de xineru de 2015, espublizada polos sos editores baxo la Llicencia de documentación llibre de GNU y la Llicencia Creative Commons Atribución-CompartirIgual 3.0 Unported.