Idioma amonita

El amonita foi un antiguu dialeutu hebraicu utilizáu polos amonitas. Allugar al norte de l'actual Xordania (que la so capital, Amán, tomó d'ellos el so nome).

Amonita
Faláu enAmán
Anguaño:
Bandera de Xordania Xordania
RexónLlevante mediterraneu
Llingua muertaalredor del sieglu V e. C.
FamiliaAfro-asiáticu
 Semíticu
  Semíticu central
   Semíticu noroccidental
    Llingües cananees
      Idioma hebréu
       Amonita
Alfabetualfabetu semíticu
Estatus oficial
Oficial enNengún país
Reguláu porNun ta reguláu
Códigos
ISO 639-1nengún
ISO 639-2{{{iso2}}}
ISO 639-3
Amón_830-ye.svg

Aspeutos históricos, sociales y culturales

Del idioma amonita sobreviven solo dellos fragmentos. Destaca sobremanera la inscripción de la ciudadela de Amán, del sieglu XI e. C.,[1] la botella de bronce de Tell Siran (sieglu VII-VI e. C.) y unos pocos óstraca.

Descripción llingüística

Hasta onde puede determinase en función del amenorgáu corpus topáu, el amonita yera desaxeradamente similar al hebréu bíblicu, con ciertes posibles influencies aramees. Estes incluyiríen l'usu del verbu ʿbd (עבד) en llugar del más común ʿśh (עשה). La única diferencia notable col hebréu bíblicu ye la retención esporádica de la marca -t de femenín singular (p. ej. ʾšħt, «cisterna» pero ʿlyh «elevada»).

Acordies con Glottolog nun yera un idioma estremáu del hebréu.[2]

Referencies

Bibliografía

  • (1988) «les Langues Chamito-semitiques», Cohen, D.: les langues dans le monde ancien et moderne, part 3 (en francés). París: CNRS.
  • Aufrecht, WE (1989). A Corpus of Ammonite Inscriptions. Lewiston: Y. Mellen Press. ISBN 0-88946-089-2.