Khondakar Mostaq Ahmad

Khondakar Mostaq Ahmad llogró la llicenciatura en derechu na Universidá de Dhaka y xunióse a la política en 1942. Como activista nel Movimiento Paquistán y na Lliga musulmana, Ahmad foi unu de los secretarios fundadores de la Lliga Awami, fundada por Abdul Hamid Khan Bhasani y Huseyn Shaheed Suhrawardy. Ahmad foi unu de los compañeros más cercanos del nuevu y carismáticu políticu Sheikh Mujibur Rahman, dende los sos primeros díes como líder estudiantil.

Ahmad foi electu miembru de l'Asamblea Provincial de Paquistán Oriental en 1954, fungiendo como un candidatu del Frente Xuníu. Cuando'l gobiernu central de Paquistán eslleió'l gabinete del Frente Xuníu, Mostaq Ahmad foi encarceláu en 1954 xunto con otros líderes bengalíes. Foi lliberáu en 1955 y foi electu xefe de la bancada parllamentaria del Frente Xuníu; sicasí, cola promulgación de la llei marcial en 1958, foi arrestáu pol réxime d'Ayub Khan. Mientres el Movimientu de los Seis Puntos, Ahmad sería nuevamente encarceláu en 1966. Tres la so lliberación, Ahmad acompañó a Sheikh Mujibur Rahman (aquel día el líder máximu de la Lliga Awami) a la conferencia de tolos partíos llamada por Ayub Khan en Rawalpindi en 1969. Foi escoyíu miembru de l'Asamblea nacionalde Paquistán en 1970.

Col entamu de la Guerra de Lliberación de Bangladex y l'arrestu de Mujib, Ahmad y otros líderes de la Lliga Awami axuntar en Mujibnagar pa formar un gobiernu nel exiliu de Bangladex. Syed Nazrul Islam fungió como presidente interín (Mujib foi declaráu presidente), Tajuddin Ahmad foi nomáu primer ministru y Ahmad, ministru de rellaciones esteriores. Nesti cargu, Ahmad tenía de consiguir sofitu internacional en favor de la independencia de Bangladex.

Tres la independencia de Bangladex, Ahmad convertir en miembru del gabinete de Sheikh Mujib, ocupando los ministerios d'Enerxía y regación. En 1975, foi nomáu ministru de comerciu; sicasí, Ahmad alloñaríase de Mujib y caltendría contactos con grupos políticos antagónicos ya islámicos. Un líder conservador, Ahmad oponer a les polítiques socialista, seculares y pro-India de Mujib. A pesar d'ello, Ahmad caltener nel gabinete de Mujib y foi nomáu miembru del comité executivu de BAKSAL, mientres Mujib prohibía otros partíos políticos y declarábase presidente.

Según la historia tradicional, rellatada pol periodista Anthony Mascarenhas,^[2] Syed Faruque Rahman, Abdur Rashid, Sharful Haque Dalim, toos coroneles nel exércitu de Bangladex y veteranos de Mukti Bahini, entamaron una combalechadura, na cual Khondaker Mostaq Ahmad aceptó faese cargu de la presidencia. El periodista Lawrence Lifschultz propón una versión alternativa de la combalechadura, qu'implica a Mustaque y a la CIA como partes.^[3][4]

Sheikh Mujib y tolos miembros de la so familia (con esceición de dos) fueron asesinaos por un grupu d'oficiales del exércitu'l 15 d'agostu de 197, supuestamente, col consentimientu de Khondaker Mostaq Ahmad.^[2] Khondaker tomó darréu'l control del gobiernu y proclamóse a sí mesmu presidente, un yá que ocupó por tan solo 83 díes. Dellos oficiales del exércitu, incluyendo a Syed Faruque Rahman, recibieron ascensos. El xeneral Ziaur Rahman foi nomáu xefe del exércitu. Ahmad tamién ordenó l'encarcelamientu de los líderes pro-Mujib Syed Nazrul Islam, Tajuddin Ahmad, A. H. M. Qamaruzzaman y Muhammad Mansur Ali.

Ahmad reemplazó'l eslogan nacional de Joy Bangla col de Bangladesh Zindabad y camudó el nome Bangladesh Betar pol de 'Radio Bangladesh'. Más controversialmente, proclamó'l Decretu de Indemnidad, en cual concedió inmunidá a los asesinos de Mujib. Coles mesmes, prohibió la torna a Bangladex de les fíes de Mujib Sheikh Hasina Wazed y Sheikh Rehana dende l'esterior. El BAKSAL y los grupos políticos pro-Mujib fueron disueltos. El 3 de payares de 1975, fueron asesinaos los cuatro líderes nacionales pro-Mujib que s'atopaben en prisión: Syed Nazrul Islam, Tajuddin Ahmad, Muhammad Mansur Ali y A. H. M. Qamaruzzaman. A pesar de toes estes midíes, Ahmad foi derrocáu'l 6 de payares nun golpe d'Estáu comandado polos oficiales del exércitu pro-Mujib Khaled Mosharraf y Shafat Jamil.

Khondaker Mostaq Ahmad foi encarceláu pol réxime de Mosharraf y, depués, pol réxime de Ziaur Rahman hasta 1978, acusáu de combalechadura. Tres la so lliberación cinco años dempués, dedicó'l restu de la so vida a la política.

Cuando la Lliga Awami, liderada pola fía de Mujib, Sheikh Hasina, ganó les eleiciones en 1996, repelió el Decretu de Indemnidad que diera inmunidá a los asesinos de Mujib. Faruque y otros líderes del golpe fueron arrestaos. El xuiciu remató'l 8 de payares de 1998 con sentencies de muerte pa 15 de los 20 acusaos del asesinatu.^[5] Ahmad finara solu dos años antes.

• Biografía en Banglapedia
• Golpes militares en Bangladesh (1975-77)

Predecesor: Sheikh Mujibur Rahman

Presidente de la República Popular de Bangladex 1975

Socesor: Abu Sadat Mohammad Sayem