Mrs. Patrick Campbell

Del so primer matrimoniu con Patrick Campbell, de quien toma'l nome pol que la conoz davezu, tuvo dos fíos, Alan Urquhart («Beo») y Stella. Campbell morrió en 1900 na Segunda Guerra Bóer.^[4]

Alan morrió na Primer Guerra Mundial, y Stella casóse con un estauxunidense y camudóse a Chicago.

En 1914, l'actriz convertir na segunda esposa de George Cornwallis-West, escritor y soldáu, qu'había estáu casáu con Jennie Jerome, madre de sir Winston Churchill. A pesar d'esti nuevu matrimoniu, siguió utilizando'l nome artísticu de «Mrs Patrick Campbell».^[4]

Fixo la so debú escénicu en Liverpool en 1888 y en Londres en 1890 nel Teatru Adelphi, y fíxose famosa al interpretar el personaxe de Paula na obra The Second Mrs Tanqueray de Sir Arthur Wing Pinero en 1893, nel St. James Theatre. Tamién interpretó papeles importantes en Fédora de Victorien Sardou (1895), Little Eyolf (1896). Encarnó a Julieta en Romeo y Julieta, a Ofelia en Hamlet, y lady Macbeth en Macbeth.

En 1914 convertir na primer actriz que representó'l papel d'Eliza Doolittle en Pigmalión, la famosa obra teatral que George Bernard Shaw escribiera espresamente pa ella. Personificó a Eliza Doolitle en Londres y en New York. L'actriz y l'autor caltuvieron una llarga amistá, en que la so correspondencia basar la obra teatral Queríu mentirosu.

N'América tamién interpretó The Whirlwind and The Bondman (1906), Hedda Gabler (1907), The Thunderbolt (1908), Lady Patricia (1911), Bella Donna (1911), y Electra (1932).

Campbell algamó tamién gran ésitu coles obres Pelléas et Mélisande (que coprotagonizó Sarah Bernhardt nel papel de Pelleas) de Maurice Maeterlinck, Espectros de Henrik Ibsen y la traxedia Electra de Sófocles.

Debutó a la edá de 68 años na pantalla grande cola película Riptide de 1933, con Norma Shearer, apaeciendo dempués en más filmes, el so más recordada actuación foi nun pequeñu papel en Crime y castigu de Josef von Sternberg. Sicasí, el so enclín a refugar papeles que revitalizaren la so carrera nos últimos años fixo que'l críticu Alexander Woollcott declarara: «...yera como un barcu que naufraga disparando contra los que vienen rescata-y»^[5]

Coles mesmes, convertir en maestra de diálogos, enseñando a los actores cómo pasar del cine mudu al parlante.

Campbell y Shaw conocer a finales de la década de 1890. Shaw yá s'inspirara nella pa crear dalgunos de los sos personaxes antes del so primer alcuentru en 1897, nel qu'él intentó ensin ésitu convencela de qu'interpretara'l papel de Judith Anderson na primer producción de la so obra «El discípulu del diañu».^[6] En 1912, cuando empezaron a axustar la producción de Pigmalion en Londres, Shaw y Campbell desenvolvieron un ciñu que terminó nun amoríu apasionáu, anque non peracabáu, ente dambos, y nuna llexendaria correspondencia.^[7] Foi Campbell la que rompió esta rellación, anque taba a puntu de ser dirixida por él en Pigmalion.

A pesar de la rotura y del so posterior matrimoniu con George Cornwallis-West, siguieron siendo amigos, anque Shaw nunca volvió dexar qu'ella interpretara nengunu de los papeles que lu inspirara (como Hesione Hushabye en Heartbreak House, o Serpent en Back to Methuselah). Cuando Anthony Asquith preparaba la producción de la película Pigmalión de 1938, Shaw suxurió que Campbell encarnara a la Sra. Higgins, pero ella refugó'l papel.^[8]

Nos sos últimos años, Shaw negar a dexar que l'aprobetada actriz publicara o vendiera nenguna de les sos cartes, sacante en forma bien censurada, por medrana a disgustar a la so esposa, Charlotte Payne-Townshend, y al dañu qu'esa correspondencia podía faer a la so imaxe pública.^[9] La mayor parte de les cartes nun se publicar hasta 1952, dos años dempués de la muerte de Shaw.

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Mrs. Patrick Campbell .
• Mrs. Patrick Campbell na Internet Movie Database (n'inglés)
• Mrs. Patrick Campbell na Internet Broadway Database (n'inglés)
• Mrs. Patrick Campbell n'AllMovie (n'inglés)
• «Mrs. Patrick Campbell». en Find a Grave. (n'inglés)