Prunus avium
La Prunus avium ye una especie de zrezal nativu d'Europa y l'occidente asiáticu, del cual derívense la gran mayoría de los cultivares comerciales de cereza. Ye un frutal apreciáu na cuenca mediterránea dende la Edá Antigua; griegos y romanos espublizar estensamente. Güei cultívase en bona parte de les rexones templaes del mundu.
Prunus avium  | ||
|---|---|---|
 | ||
| Clasificación científica | ||
| Reinu: | Plantae | |
| División: | Magnoliophyta | |
| Clas: | Magnoliopsida | |
| Subclas: | Rosidae | |
| Orde: | Rosales | |
| Familia: | Rosaceae | |
| Subfamilia: | Amygdaloideae | |
| Tribu: | Amygdaleae | |
| Xéneru: | Prunus | |
| Subxéneru: | Cerasus | |
| Seición: | Cerasus | |
| Especie: | P. avium L., 1755 [1] | |
| Distribución | ||
 | ||
| Consultes | ||
| Royal Botanic Gardens, Kew | Royal Botanic Gardens, Kew | |
| World Flora Online | World Flora online | |
| [editar datos en Wikidata] | ||
| Zrezal duce, crudu | ||
|---|---|---|
 | ||
| Tamañu de porción | ||
| Enerxía 60 kcal 250 kJ | ||
| Carbohidratos | 16.01 g | |
| • Zucres | 12.82 g | |
| • Fibra alimentaria | 2.1 g | |
| Grases | 0.20 g | |
| Proteínes | 1.06 g | |
| Agua | 82.25 g | |
| Retinol (vit. A) | 3 μg (0%) | |
| Tiamina (vit. B1) | 0.027 mg (2%) | |
| Riboflavina (vit. B2) | 0.033 mg (2%) | |
| Niacina (vit. B3) | 0.154 mg (1%) | |
| Vitamina B6 | 0.049 mg (4%) | |
| Vitamina C | 7.0 mg (12%) | |
| Vitamina E | 0.07 mg (0%) | |
| Vitamina K | 2.1 μg (2%) | |
| Calciu | 13 mg (1%) | |
| Fierro | 0.36 mg (3%) | |
| Magnesiu | 11 mg (3%) | |
| Fósforu | 21 mg (3%) | |
| Potasiu | 222 mg (5%) | |
| Sodiu | 0 mg (0%) | |
| Cinc | 0.07 mg (1%) | |
| % de la cantidá diaria encamentada p'adultos. | ||
| Fonte: Zrezal duce, crudu na base de datos de nutrientes del USDA. | ||
| [editar datos en Wikidata] | ||
Descripción
Ye un árbol de gran volume, algamando los 30 m d'altor. Tien un fuste rectu, cola corteza llisa y anillada, de tonalidá acoloratada. La copa ye amplia, piramidal, más o menos allargada, formada por cañes diverxentes, ercto-patentes, inermes. Ye caducifoliu; les fueyes son simples, aovaes a oblongues, col marxe crenáu o dentáu, llixeramente acuminaes, y miden ente 7 y 12 cm de llargor y 3 a 5 d'anchu. El fexe ye glabro, y el viesu llisu o pubescente. Preséntense fasciculaes, al estremu de ramillos curtios; el peciolu tien unos 5 cm de llargor, con dos glándules acolorataes na base del llimbu. El tueru puede llegar a tener 50 centímetros d'anchu. [ensin referencies]
Les flores apaecen cuando l'árbol entá nun viltó, o simultáneamente coles fueyes, d'abril a mayu nel hemisferiu norte. Son blanques, d'ente 2 y 3 cm de diámetru; amuesen cinco sépalos y otros tantos pétalos blancos obovaos. Los estames son múltiples. Les flores formen fexes (umbeles), formaos por 2 a 6 unidaes, en que la so base hai una corona de bráctees. P. avium non se autopoliniza (anque se desenvolvieron variedaes específicamente a esi fin); la xera llevar a cabu abeyes. L'estigma ye receptivu dende l'apertura de la flor, y llibera polen siquier mientres dos díes.
El frutu ye una drupa de color coloráu coritu, más o menos claro, o escepcionalmente mariellu. Ye globosa o llixeramente oblonga; el carozo ye esféricu y llisu. Madura tempranamente nel añu; de sabor llixeramente acedo, ye apreciadísimo frescu y en conserva.
La madera de la zrezal ye trupa, dura, pesada y de granu finu; apreciar en ebanistería.
El carozo ("güesu") contién cianuru d'hidróxenu nel so interior, polo cual el so grana ye altamente tóxica.
Cultivu
P. avium ye abondo resistente, y naturalízase ensin dificultá en montes claros. Ye vulnerable a la seca y a les xelaes primaverales; crez meyor n'árees templaes con iviernos definíos. Presenta requerimientos de fríu pa una fayadiza rotura de la dormición y entamu de la nueva estación de crecedera. Estos requerimientos de fríu son bien variables, según cultivar: dende 500 a 1 300 hores de fríu.[1] Los mayores productores de cereces a efeutos comerciales son Rusia, Estaos Xuníos, Alemaña, Italia, Francia y España.Esisten cultivares de zrezal destinaos a efeutos ornamentales, con cañes colgantes y flores dobles; son comunes n'Europa y en Xapón.
Cola cereza de la variedá marrasca ellabórase'l llicor llamáu marrasquino.
Xenética
Esta especie ye davezu diploide; la autoesterilidad producir por un xen, conocíu como s. Si'l apanfilo del xen ye conteníu nel xuegu de cromosomes del polen ye igual a dalgún de los alelos presentes na flor fema, la fertilización nun se produz. La producción de xenes modificaos que nun presenten esta reacción llevóse a cabu apocayá, y esisten cultivares autopolinizantes.[2]
Usos
- Ornamentales
De cutiu cultívase como un árbol floríu. Debíu al tamañu del árbol, utilízase de cutiu en zones verdes, y menos de cutiu como un árbol de cai o xardín. La forma de flor doble, 'Plena', alcuéntrase, comúnmente, en llugar de les formes individuales de flores monteses.[3]
Dos híbridos interespecíficos, P. x schmittii (P. avium x P. canescens) y P. x fontenesiana (P. avium x P. mahaleb) tamién se cultiven como árboles ornamentales.[3]
- Maderes
La madera de zrezal ye de color marrón acoloratáu, dura y valórase como una madera duro pa torniamientu de madera, y faer muebles y preseos musicales .[4] La madera de zrezal tamién s'utiliza p'afumar los alimentos, cuantimás carnes, n'América del Norte, yá que-y dá un claru y prestosu sabor al productu.
- Otros usos
El látex de les firíes de la corteza ye arumosu y puede ser mazcáu como un sustitutu de la goma de mazcar.
Les melecines pueden preparar a partir de los tarmos de les drupes y son astrinxentes , antitusivos y diuréticu.[5]
Un colorante verde tamién puede preparar a partir de la planta.[5]
Taxonomía
Prunus avium describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Flora Suecica, Editio Secunda Aucta et Emendata 165, nel añu 1755.[6][7]
Prunus: nome xenéricu que provién d'un antiguu nome griegu (προύνη), y depués llatín (prūnus, i) de la cirolar. Yá emplegáu por, ente otros, Virxiliu (Xeórxiques, 2, 34) y Pliniu'l Vieyu (Historia naturalis,13, XIX, 64)[8][9]
avium: epítetu llatín de avium, "un desiertu, un llugar de lo selvaxe", y avius, "desiertu, solitariu, fora del camín, a distancia, ensin caminos, ensin triar".[10]
- Híbridos
- Prunus × fontanesiana (Spach) C.K.Schneid.
- Prunus × gondouinii (A.Poit. & Turpin) Rehder
- Prunus × mohacsyana Kárpáti
- Prunus × stacei Wójcicki
- Sinonimia
- Basiónimu
- Prunus cerasus var. avium L.
- Homotípicos
- Cerasus avium (L.) Moench
- Prunus cerasus subsp. avium (L.) Hook.f.
- Prunus cerasus var. avium L.
- Heterotípicos
- Cerasus avicularis Dulac
- Cerasus dulcis (L.) G. Gaertn. & al.
- Cerasus duracina (L.) DC.
- Cerasus hortensis Mill.
- Cerasus juliana (L.) Delarbre
- Cerasus nigra Mill.
- Cerasus nigricans (Ehrh.) Borkh.
- Cerasus varia (Ehrh.) Borkh.
- Prunus duracina (L.) Sweet
- Prunus juliana (L.) Gaudin
- Prunus nigricans Ehrh.
- Prunus varia Ehrh.
- Cerasus avium subsp. duracina (L.) Janchen
- Cerasus avium subsp. juliana (L.) Janchen
- Prunus avium subsp. duracina (L.) Schübl. & G.Martens
- Prunus avium subsp. juliana (L.) Schübl. & G.Martens
- Prunus avium subsp. sylvestris (Ser.) Schübl. & G. Martens, nom. illeg.[11]
Ver tamién
Referencies
Bibliografía
- Flora of China Editorial Committee. 1988-2013. Flora of China (Checklist & Addendum). Unpaginated. In C. Y. Wu, P. H. Raven & D. Y. Hong (eds.) Fl. China. Science Press & Missouri Botanical Garden Press, Beijing & St. Louis.
- Zuloaga, F. O., O. Morrone, M. J. Belgrano, C. Marticorena & E. Marchesi. (eds.) 2008. Catálogo de las plantas vasculares del Cono Sur. Monogr. Syst. Bot. Missouri Bot. Gard. 107(1–3): i–xcvi, 1–3348.
Enllaces esternos
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Prunus avium.- Prunus avium n'Árboles Ibéricos
- Montes Naturales
- USDA, ARS, National Genetic Resources Program. Germplasm Resources Information Network - (GRIN) [Online Database]. [2]
- Prunus avium en Flora Ibérica - RJB/CSIC, Madrid
- Prunus avium en Flora Vascular
Datos: Q165137- Multimedia: Prunus avium
Especies: Prunus avium
