Visnuismu

El vaisnavismu contrapónse a los otros dos credos principales del hinduismu:

• el shivaísmu (qu'adora al dios Śivá) y
• el śaktismu (qu'adora a la diosa Kali).

Tamién s'opón a la doctrina aduaita vedanta (los gñanis, qu'estudien al Brahman impersonal).

• Ramanuyas: fundaos por Ramanuyá Acharia (1077-1157). Una peculiaridá d'esta doctrina ye la escrupulosa preparación y privacidá de les sos comíes.
• Madhuas: fundaos por un brahmán kanarés denomáu Madhu Acharia (1238-1317).
• Vállabhas: fundaos pol relixosu Vallabha Acharia (1479-1531). Considerar los epicúreos de la India, por cuenta de la so doctrina en contra del sufrimientu.
• Gaudías (‘bengalíes’): fundáu pol santu bengalí Chaitania (1486-1532), a quien los sos siguidores consideraben una encarnación combinada del dios pregueru Krisná y la diosa preguera Radhá. La so doctrina principal ta basada nel bhakti (devoción a Krisná), un amor tan fuerte que superaría'l conceutu de discriminación ente castes.
  • N'Occidente, una parte d'esta rama gaudíia del vaisnavismu volvióse bien conocida a partir de los años sesenta al traviés del movimientu Hare Krishna.

Credos minoritarios

• Nimbarka (sieglu XII)
• Ramananda (1400-1470 aprox.)
• Kabir (1440-1518)
• Gurú Nanak (1469-1539, fundador del sijismu).
• Suami Narayana (1781-1830)

El términu vaisnava como ‘adorador de Visnú’ utilízase namái nel sur de la India. Nel restu del país (y nel restu del mundu), el términu pasó a significar ‘devotu de Krisná’ (Ello ye que tendría d'utilizase'l términu “krisnaíta” o “krisnaísta”).