Дом Бакштанскага
Дом Бакштанскага — будынак у Мінску, размешчаны ў квартале, які прымыкае да Верхняга Горада, па адрасе вуліца Рэвалюцыйная, 17. Пабудаваны ў XIX ст. з цэглы.
Славутасць | |
Дом Бакштанскага | |
---|---|
![]() Дом № 17 у маі 2007 года | |
53°54′06″ пн. ш. 27°33′00″ у. д.HGЯO | |
Краіна | ![]() |
Горад | |
Дата пабудовы | 1880-я |
Статус | ![]() |
![]() |
Гісторыя
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/b4/Miensk%2C_Kojdana%C5%ADskaja%2C_Kap%C5%82an._%D0%9C%D0%B5%D0%BD%D1%81%D0%BA%2C_%D0%9A%D0%BE%D0%B9%D0%B4%D0%B0%D0%BD%D0%B0%D1%9E%D1%81%D0%BA%D0%B0%D1%8F%2C_%D0%9A%D0%B0%D0%BF%D0%BB%D0%B0%D0%BD_%281881%29.jpg/220px-Miensk%2C_Kojdana%C5%ADskaja%2C_Kap%C5%82an._%D0%9C%D0%B5%D0%BD%D1%81%D0%BA%2C_%D0%9A%D0%BE%D0%B9%D0%B4%D0%B0%D0%BD%D0%B0%D1%9E%D1%81%D0%BA%D0%B0%D1%8F%2C_%D0%9A%D0%B0%D0%BF%D0%BB%D0%B0%D0%BD_%281881%29.jpg)
У XIX стагоддзі на гэтым зямельным пляцы існавала драўляная і мураваная забудова, якая была моцна пашкоджана падчас вялікага пажару 1881 года. Адразу пасля пажару ўладальнік пляца стацкі саветнік Фебус Каплан звярнуўся ў Мінскую гарадскую ўправу з праектам на аднаўленне мураванага двухпавярховага жылога дома, які выходзіў на Койданаўскую вуліцу[1].
Паводле гэтага праекта гэта быў прамавугольны ў плане будынак, накрыты двухсхільным дахам, аддзеленым ад сцяны прафіляваным карнізам. Сіметрычны па кампазіцыі галоўны фасад быў фланкіраваны плоскімі лапаткамі з філёнгамі. Прамавугольныя аконныя і дзвярныя праёмы былі аздоблены прафіляванымі ліштвамі. Пад вокнамі другога паверха знаходзіліся прамавугольныя нішы з філёнгамі. Праз некалькі гадоў уладальнік дома вырашыў зрабіць у цэнтры галоўнага фасада на другім паверсе балкон з дэкаратыўнымі металічнымі кратамі[1].
У 1897 годзе ўладальнікам гэтага будынка стаў мінскі купец другой гільдыі Янкель Бакштанскі. Паводле інвентарызацыі 1910 года ў доме была адна кватэра, дзе жыў яе ўладальнік, астатнія памяшканні займала «Таварыства дапамогі бедным яўрэям»[1].
Пасля вайны да канца XX стагоддзя выкарыстоўваўся пад жылыя кватэры[1].
Знос будынка
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/be/thumb/b/b2/%D0%97%D0%BD%D0%BE%D1%81_%D0%B1%D1%83%D0%B4%D1%8B%D0%BD%D0%BA%D0%B0_%D0%BF%D0%B0_%D0%B0%D0%B4%D1%80%D0%B0%D1%81%D0%B5_%D0%A0%D1%8D%D0%B2%D0%B0%D0%BB%D1%8E%D1%86%D1%8B%D0%B9%D0%BD%D0%B0%D1%8F%2C_17.jpg/220px-%D0%97%D0%BD%D0%BE%D1%81_%D0%B1%D1%83%D0%B4%D1%8B%D0%BD%D0%BA%D0%B0_%D0%BF%D0%B0_%D0%B0%D0%B4%D1%80%D0%B0%D1%81%D0%B5_%D0%A0%D1%8D%D0%B2%D0%B0%D0%BB%D1%8E%D1%86%D1%8B%D0%B9%D0%BD%D0%B0%D1%8F%2C_17.jpg)
Дом па вуліцы Рэвалюцыйнай, 17 доўга рамантавалі. Але калі рамонт быў практычна скончаны[2], дом быў нечакага знесены 13 сакавіка 2008 года. Беларускае добраахвотнае таварыства аховы помнікаў гісторыі і культуры звярнулася ў Адміністрацыю Прэзідэнта з патрабаваннем разабрацца з сітуацыі. Праз некалькі дзён Генпракуратура пачала праверку па факце разбурэння гістарычнага помніка, матэрыялы справы пачалі перакідацца з інстанцыі ў інстанцыю. У сярэдзіне ліпеня 2008 года Цэнтральны РУУС г. Мінска адмовіў ва ўзбуджэнні крымінальнай справы. Вынікі праверкі не задаволілі Генеральную пракуратуру, яна адмяніла пастанову Цэнтральнага РУУС і аднавіла праверку[3]. У будтрэсце № 7, які выконваў работы, старшыні БДТАПГіК Антону Астаповічу паказалі дазвол «на разборку будынка», падпісаны намеснікам міністра культуры Уладзімірам Грыдзюшкам. У Міністэрстве культуры адпрэчылі існаванне такога дазволу[2].
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/40/%D0%9C%D1%96%D0%BD%D1%81%D0%BA._%D0%B2%D1%83%D0%BB%D1%96%D1%86%D0%B0_%D0%A0%D1%8D%D0%B2%D0%B0%D0%BB%D1%8E%D1%86%D1%8B%D0%B9%D0%BD%D0%B0%D1%8F._2012_%2806%29.jpg/220px-%D0%9C%D1%96%D0%BD%D1%81%D0%BA._%D0%B2%D1%83%D0%BB%D1%96%D1%86%D0%B0_%D0%A0%D1%8D%D0%B2%D0%B0%D0%BB%D1%8E%D1%86%D1%8B%D0%B9%D0%BD%D0%B0%D1%8F._2012_%2806%29.jpg)
У 2009 годзе пракуратура горада Мінска адмовіла ва ўзбуджэнні крымінальнай справы ў сувязі з тым, што будынак быў прызнаны праваахоўнымі органамі аварыйным, праз што яго дэмантавалі для далейшай рэканструкцыі. Адна службовая асоба была прыцягнута да адміністрацыйнай адказнасці, паколькі дэмантаж быў здзейснены без дазволу Міністэрства культуры[4].
На месцы дома Бакштанскага кампанія «Тапас» узвяла навабуд па матывах гістарычнага будынка з дабудаваным вялікім псеўдамансардавым паверхам[1]. Вясной 2016 года на яго павесілі ахоўную шыльду гісторыка-культурнай каштоўнасці другой паловы XIX стагоддзя[5]. Побач па тым жа адрасе ўзведзены 4-павярховы псеўдагістарычны будынак, які галоўным фасадам выходзіць на вуліцу Гарадскі Вал.
Архітэктура
Двухпавярховы строга прамавугольны ў плане кампактны будынак пакрыты двухсхільным дахам. Пастаўлены асобна ў канцы забудовы. Фасады вырашаны плоскасна прарэзаны прамавугольнымі аконнымі праёмамі з простым абрамленнем[6].
Зноскі
Літаратура
- 271. Забудова вуліцы Рэвалюцыйнай // Збор помнікаў гісторыі і культуры Беларусі / АН БССР. Ін-т мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклору; Рэд. кал.: С. В. Марцэлеў (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ, 1988. — Мінск. — 333 с.: іл. — ISBN 5-85700-006-8.
Спасылкі
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Дом Бакштанскага
- БУДЫНАК № 17 ДОМ БАКШТАНСКАГА