Мікалай Аляксандравіч Грэвеніц (1874)
Барон Мікалай Аляксандравіч Грэвеніц (руск.: Николай Александрович Гревениц; 1874—1931) — расійскі дзяржаўны дзеяч, Херсонскі (1911—1915) і Чарнігаўскі (1916—1917) губернатар. Сапраўдны стацкі саветнік (1914), камергер (1914).
| Мікалай Аляксандравіч Грэвеніц | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
_-_NA_Graevenitz.jpg) | |||||||
| |||||||
| Папярэднік | Мікалай Мікалаевіч Лаўрыноўскі[d] | ||||||
| |||||||
| Папярэднік | Фёдар Аляксандравіч Бантыш[d] | ||||||
| Пераемнік | Віталь Георгіевіч Вятчынін[d] | ||||||
| |||||||
| Пераемнік | Мікіта Аляксеевіч Тацішчаў[d] | ||||||
| |||||||
| Папярэднік | Дзмітрый Дзмітрыевіч Кабека[d] | ||||||
| Пераемнік | Георгій Баляслававіч Пяткевіч[d] | ||||||
| |||||||
| Пераемнік | Ілья Апанасавіч Папа-Афанасопула | ||||||
| Нараджэнне | 8 жніўня 1874 | ||||||
| Смерць | 4 студзеня 1931 (56 гадоў) | ||||||
| Бацька | Аляксандр Аляксандравіч Грэвеніц[d] | ||||||
| Адукацыя | |||||||
| Узнагароды |       | ||||||
Біяграфія
Нарадзіўся 27 ліпеня (8 жніўня) 1874 года[1] у сям’і барона Аляксандра Аляксандравіча Грэвеніца (Аляксандр Фрыдрых Аўраам) Грэвеніц (1837—1901) — сапраўднага стацкага саветніка, дырэктара Санкт-Пецярбургскага выхаваўчага дома[2]. Дзед па бацьку — Аляксандр Фёдаравіч Грэвеніц (1806—1884). Маці — Крысціна Якаўлеўна Грэвеніц (нар. Віліе; 1847 — 17.11.1917[3]). Яго сёстры:
- Аляксандра Аляксандраўна (1866—1947)[4], у шлюбе з кузенам, баронам Барысам Мікалаевічам (Барысам Тэадорам Рудольфам) Грэвеніцам[5]
- Ганна Аляксандраўна (1868—1948)[4], у шлюбе з баронам Яганесам (Янам) Аляксандравічам фон Гойнінген-Гюнэ[5]
- Вольга Аляксандраўна (1871—1939)[4], у шлюбе з Мікалаем Кошалевым[5] — маршалкам дваранства, а затым і губернатарам Гроднам[4]
- Сафія Аляксандраўна, у шлюбе з інжынерам-архітэктарам Андрэем Феліксавічам Пелем (Poehl; 1878—1938)[5]
У 1894 годзе скончыў Аляксандраўскі ліцэй X класам і паступіў на службу. З 1904 — камер-юнкер[1], у 1907 годзе — надворны саветнік. У 1905—1907 гадах займаў пасаду маршалка шляхты Пінскага павета[6]. З 13 ліпеня 1907 года — Казанскі віцэ-губернатар; 19 мая 1908 года быў выраблены ў калежскія саветнікі. З 15 снежня 1908 года — Екацярынаслаўскі віцэ-губернатар.
З 28 лютага 1911 года быў прызначаны Херсонскім губернатарам; з 19 мая — у чыне стацкага саветніка. У званні камергера з 1914 года; у тым жа годзе стаў сапраўдным стацкім саветнікам[7].
У 1916 годзе прызначаны Чарнігаўскім губернатарам.
У Пецярбургу жыл па адрасе: Мацвееўская вуліца[8], 3[5].
Пасля рэвалюцыі 1917 года эміграваў у Бельгію, дзе і цяпер жывуць яго нашчадкі[9].
Памёр у Бруселі ў 1931 годзе — 2 студзеня[1] ці 4 студзеня[10].
Узнагароды
- Ордэн Святога Станіслава 2-й ст. (1904);
- Ордэн Святой Ганны 2-й ст. (1907);
- Ордэн Святога Уладзіміра 4-й ст. (1909);
- Найвышэйшая падзяка (1915).
- Медаль «У памяць валадарання імператара Аляксандра III»;
- Медаль «За працы па першай усеагульнай перапісу насельніцтва»;
- Медаль «У памяць 100-годдзя Айчыннай вайны 1812 г.» (1912);
- Медаль «У памяць 300-годдзя валадаранні дому Раманавых» (1913);
- Знак узнагароды «за працы па землеўпарадкаванні»[7].
Сям’я
_-_AM_Graevenitz.jpg)
Жаніўся ў Казані 12 лістапада 1908 года на Ганне Міхайлаўне Стрыжэўскай[1][5].
Сын — Аляксандр Мікалаевіч (12.06.1911—20.02.1988), з 1933 года быў жанаты на праўнучцы А. С. Пушкіна[11].