Bošnjačka književnost
Bošnjačka književnost predstavlja književnost Bošnjaka pisanu uglavnom na bosanskom jeziku. Predstavlja književni rad od početka 11. stoljeća od prvih pisanih spomenika i brojnih autora koji su pisali na orijentalnim jezicima, pisaca na bosanskom jeziku i arapskim pismom, sve do autora savremenog doba poput Nedžada Ibrišimovića, Irfana Horozovića, Dževada Karahasana.
Historija i razvoj
Pisani dokumenti[1]
Najstariji sačuvani pisani oblik s kraja 10. ili početka 11. stoljeća je Humačka ploča iz Humca. Poslije prve faze koja se završava poveljom Kulina bana Dubrovčanima 1189. godine razvijaju se novi oblici pismenog izražavanja, kao povelje, testamenti, darovnice, pisma, zapisi na marginama knjiga i tekstovi uklesani na nadgrobnim biljezima - epitafi.
Književnost Osmanskog perioda
Književnost Bošnjaka, u vremenu dok se područje današnje Bosne i Hercegovine nalazilo u sastavu Osmanskog Carstva, od 1463. do 1878, se razvijala u četiri osnovna toka: književnost Bošnjaka na orijentalnim jezicima, Alhamijado književnost, Krajišnička pisma i usmenu književnost.
Književnost Bošnjaka na orijentalnim jezicima