Pop-rok
Pop rock je mješoviti muzički žanr pop muzike s laganim stihovima i (tipično) rock pjesmama sviranim na gitari. Postoje različite definicije termina: sve od sporije i blaže vrste rock muzike pa do podžanra pop muzike.
| Pop rock | |
|---|---|
| Stilsko porijeklo | pop, rock |
| Kulturološko porijeklo | 1960-ih u UK-u i SAD-u |
| Tipični instrumenti | električna gitara, bas-gitara, bubnjevi, vokali, klavijatura, sintisajzer |
| Podžanrovi | |
| beat, Britanska invazija, bubblegum, glam metal, glam rock, indie pop, jangle pop, pop punk, power pop, soft rock, sophisti-pop, sunshine pop, surf muzika | |
| Fuzijski žanrovi | |
| barok pop, dream pop, emo pop, noise pop | |
| Ostale teme | |
| pop kultura | |
Karakteristike
Veliki broj pop i rock muzike veoma su slični po zvuku, instrumentaciji, pa čak i stihovima. Termini "pop-rock" i "power pop" koriste se za opisivanje komercijalno uspješne muzike koja koristi elemente iz, ili u obliku rock muzike.[1] Pop-rock se opisuje kao "optimistična varijacija rock muzike čiji su predstavnici Elton John, Paul McCartney, The Everly Brothers, Rod Stewart, Chicago i Peter Frampton."[2]
Terminologija
Termin "pop muzika" koristio se od ranog dvadesetog vijeka i odnosio se uopćeno na popularnu muziku (jer je pop skraćenica od engleske riječi popular), ali od sredine 1950-ih, počeo se koristiti kao poseban žanr namijenjen mladima koji se često karakterizirao kao mekša alternativa za rock and roll.[3][4] Od otprilike 1967. (posljedicom "Britanske invazije") termin se koristio u suprotnosti rocka kako bi opisao vrstu koja je bila komercijalnija, kratkotrajnija i pristupljenija.[5]
Za razliku od popa, smatralo se da se rock više fokusira na produžene radove (naročito albume) i da je često bio povezan s naročitim podžanrovima, isticao umjetničke vrijednosti i "autentičnost", naglasio nastupe uživo i instrumental ili glasovnu moć pjevača. Često se smatralo da obuhvata progresivni razvoj umjesto da jednostavno prikazuje postojeće trendove.[3][4][5][6]
Termin power pop prvi put je ustanovio Pete Townshend, član grupe The Who, 1966. Nije se puno koristio sve dok ga 1970-ih nisu počele koristiti grupe poput Badfingera, koji su se pokazali jednim od komercijalno najuspješnijih grupa tog razdoblja.[7]