Αυστρο-Πρωσικός ανταγωνισμός

Η Αυστρία και η Πρωσία αποτελούσαν τα δύο ισχυρότερα κράτη στην Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία κατά τον 18ο και 19ο αιώνα και είχαν εμπλακεί σε έναν αγώνα για κυριαρχία επί των υπόλοιπων Γερμανικών κρατών. Ο ανταγωνισμός τους χαρακτηρίστηκε από μεγάλες εδαφικές συγκρούσεις με οικονομικές, πολιτιστικές και πολιτικές πτυχές. Αποτέλεσε κεντρικό στοιχείο στο λεγόμενο «Γερμανικό Ζήτημα» αναφορικά με τον καλύτερο τρόπο επίτευξης της Γερμανικής ενοποίησης του 19ου αιώνα. Οι δύο αντίπαλοι συναντήθηκαν για πρώτη φορά στους Σιλεσιανούς Πολέμους και στον Επταετή Πόλεμο στα μέσα του 18ου αιώνα, ενώ η σύγκρουση κορυφώθηκε με τον Αυστρο-Πρωσικό Πόλεμο του 1866.

Στα γερμανικά η σχέση των δύο κρατών περιγράφεται με τον όρο Deutscher Dualismus (Γερμανικός Δυαδισμός), ο οποίος αναφέρεται όχι μόνο στην σύγκρουση, αλλά και στην συνεργασία τους, όπως κατά την διάρκεια των Ναπολεόντιων Πολέμων. Οι δύο δυνάμεις κυριάρχησαν από κοινού στην Γερμανική Συνομοσπονδία, η οποία λειτουργούσε μόνο σε περιόδους συνεργασίας (1815-1848 και 1851-1859). Πολέμησαν επίσης στην ίδια πλευρά (εναντίον της Δανίας) στον Δεύτερο Πόλεμο του Σλέσβιχ (1864).

Μετά από τον πόλεμο του 1866 (συγκρότηση της Βόρειας Γερμανικής Συνομοσπονδίας) και το 1871 (συγκρότηση της Γερμανικής Αυτοκρατορίας) στο γερμανικό έθνος-κράτος κυριαρχούσε πλέον η Πρωσία. Καθώς η Αυστρία (πλέον γνωστή ως Αυστροουγγαρία) έπαψε να επιδιώκει την ηγεμονία στην Γερμανία, ο όρος Deutscher Dualismus έχασε την σημασία του. Η Γερμανική Αυτοκρατορία και η Αυστροουγγαρία σύντομα έγιναν στενοί σύμμαχοι, όπως αποδείχθηκε με την Διπλή Συμμαχία του 1879. Οι δύο χώρες ήταν οι κύριες Κεντρικές Δυνάμεις κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο (1914-1918). Μετά από τον πόλεμο, η Αυστροουγγαρία διαλύθηκε με την Συνθήκη του Αγίου Γερμανού και η Γερμανία έγινε δημοκρατία μετά την Νοεμβριανή Επανάσταση και την Συνθήκη των Βερσαλλιών (1919).