Γεωγραφία της Ζιμπάμπουε

Το κλίμα της Ζιμπάμπουε παρουσιάζει αξιοσημείωτη ποικιλία, με τα ανατολικά υψίπεδα να είναι πολύ πιο βροχερά και ψυχρά εξαιτίας του μεγάλου υψομέτρου. Υπάρχει μία ξηρή εποχή του έτους, που περιλαμβάνει μια σύντομη ψυχρή εποχή από τον Μάιο έως τον Σεπτέμβριο, οπότε όλη η χώρα δέχεται πολύ μικρή βροχόπτωση. Η εποχή των βροχών διαρκεί συνήθως από τον Νοέμβριο μέχρι τον Μάρτιο. Το σύνολο της χώρας επηρεάζεται από την ενδοτροπική ζώνη σύγκλισης κατά τον Ιανουάριο. Σε χρονιές κατά τις οποίες η επίδραση αυτή είναι μειωμένη, οι βροχοπτώσεις είναι μειωμένες και η πιθανότητα σοβαρής ξηρασίας στη χώρα αυξάνεται, όπως συνέβη το 1983 και το 1992. Η χώρα μπορεί να διαχωρισθεί σε τρεις κλιματικές περιοχές: τη θερμή, τη μέση και την ψυχρή (στα ανατολικά).^[3][4]

Μεγάλο μέρος της χώρας βρίσκεται σε ένα υψίπεδο με υψηλότερο το κεντρικό μέρος του, το λεγόμενο high veld, τμήμα που αποτελεί τον υδροκρίτη μεταξύ των λεκανών απορροής των ποταμών Ζαμβέζη και Λιμπόπο. Το τμήμα αυτό αποτελεί μέρος ενός πανάρχαιου διαβρωμένου βραχώδους επιπέδου που ονομάζεται «Αφρικανική διαβρωμένη επιφάνεια» και καλύπτει μεγάλες ζώνες της αφρικανικής ηπείρου.^[5][6] Αυτή η επιφάνεια αντιστοιχεί στα υψηλότερες ομαλές περιοχές της Ζιμπάμπουε, ενώ απότομες εξάρσεις του εδάφους και μικρές ράχες και υψίπεδα ανάμεσα σε ποτάμια αποτελούν δείγματα μιας «μετα-αφρικανικής», νεότερης επιφάνειας σε χαμηλότερες υψομετρικώς περιοχές, με σποραδικούς θόλους γρανιτικού πετρώματος, μονόλιθους και βραχώδη εξάρματα (τορ), που προεξέχουν σε ομαλά τοπία. Οι κοιλάδες του Λιμπόπο και του κάτω ρου του Ζαμβέζη είναι ευρείες και σχετικώς επίπεδες. Το ανατολικό άκρο του υδροκρίτη είναι μια ορεινή αλυσίδα με κατεύθυνση βορρά-νότου, που αποκαλείται «Ανατολικό Υψίπεδο».^[5] Η κεντρική υπερυψωμένη περιοχή έχει ανυψωθεί εξαιτίας ηπειρογενετικών κινήσεων σε γεωλογικώς πρόσφατη εποχή (ανώτερη Πλειόκαινο ή Πλειστόκαινο) αλλάζοντας τον ρου του άνω Ζαμβέζη, ο οποίος κάποτε ήταν παραπόταμος του Λιμπόπο στα ανατολικά.^[7][8]

Ακραία σημεία

• Χαμηλότερο σημείο: Η συμβολή των ποταμών Ρούντε και Σάβε, 162 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας
• Υψηλότερο σημείο: Όρος Νυανγκάνι (παλαιότερα Ινυανγκάνι)^[9], 2.592 μέτρα
• Βορειότερο σημείο: Ανώνυμο σημείο στα σύνορα με τη Ζάμπια, πάνω στον ποταμό Ζαμβέζη, λίγο βορειότερα από το χωριό Κανιέμπα, στην Επαρχία Δυτική Μασοναλάνδη
• Ανατολικότερο σημείο: Ανώνυμο σημείο στην Επαρχία Μανικαλάνδη, στα σύνορα με τη Μοζαμβίκη, λίγο δυτικότερα από την κωμόπολη Βέρα της Μοζαμβίκης
• Νοτιότερο σημείο: Το τριεθνές σημείο με τη Νότια Αφρική και τη Μοζαμβίκη, στην Επαρχία Μασβίνγκο
• Δυτικότερο σημείο: Το τριεθνές σημείο με την Μποτσουάνα και τη Ζάμπια, στην Επαρχία Βόρεια Ματαμπελελάνδη, περίπου 150 μέτρα από το ανατολικότερο σημείο της Ναμίμπια (είναι σχεδόν τετραεθνές σημείο)

Φυσικοί πόροι

Το υπέδαφος της Ζιμπάμπουε περιέχει γαιάνθρακα, ορυκτά του χρωμίου, αμίαντο, χρυσό, νικέλιο, [[Χαλκός|χαλκό]], σιδηρομετάλλευμα, βανάδιο, λίθιο, κασσίτερο, διαμάντια, καθώς και μέταλλα της ομάδας του λευκόχρυσου.

Χρήσεις γης:

• αρόσιμη γη: 10,49%
• μόνιμες καλλιέργειες: 0,31%
• άλλες χρήσεις: 89,20% (2011)
• αρδευόμενη έκταση: 1.735 km² (2003)
• ολικοί ανανεώσιμοι υδάτινοι πόροι: 20 km³ (2011)

Περιβάλλον

Φυσικοί κίνδυνοι: Ξηρασίες και, σπανίως, πλημμύρες και σφοδρές θύελλες

Τρέχοντα περιβαλλοντικά προβλήματα: Αποδάσωση, διάβρωση του εδάφους, υποβάθμιση εδαφών, ρύπανση αέρα και υδάτων. Ο πληθυσμός του μαύρου ρινόκερου, κάποτε η μεγαλύτερη συγκέντρωση του είδους σε όλο τον κόσμο, έχει μειωθεί σημαντικά εξαιτίας της λαθροθηρίας. Η εξόρυξη μεταλλευμάτων έχει συσσωρεύσει τοξικά απόβλητα και έχει οδηγήσει σε ρύπανση από βαρέα μέταλλα.^[10]

Διεθνείς περιβαλλοντικές συμφωνίες: Η Ζιμπάμπουε έχει υπογράψει τις εξής διεθνείς συμφωνίες: συμφωνία για τη βιοποικιλότητα, την κλιματική αλλαγή, την ερημοποίηση, τα κινδυνεύοντα είδη, και το Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ.