Μποτσουάνα

Τον 19ο αιώνα, εχθροπραξίες ξέσπασαν μεταξύ των Τσουάνα της Μποτσουάνα και των φυλών Νντεμπέλε που έκαναν επιδρομές στο έδαφος από τα βορειοανατολικά. Οι εντάσεις κλιμακώθηκαν και με τους Ολλανδούς εποίκους Μπόερς από το Τράνσβααλ προς τα ανατολικά. Μετά από εκκλήσεις των ηγετών Μπατσουάνα Κχάμα Γ΄, Bathoen και Sebele για βοήθεια, η βρετανική κυβέρνηση έθεσε την Μπετσουαναλάνδη υπό την προστασία της στις 31 Μαρτίου 1885.^[7] Το βόρειο έδαφος παρέμεινε υπό την άμεση διοίκηση ως προτεκτοράτο Μπετσουαναλάνδη και αντιστοιχή στη σύγχρονη Μποτσουάνα, ενώ το νότιο έδαφος έγινε μέρος της Αποικίας του Ακρωτηρίου και τώρα είναι τμήμα της βορειοδυτικής επαρχίας της Νότιας Αφρικής. Σήμερα, η πλειοψηφία όσων μιλούν Σετσουάνα ζει στη Νότια Αφρική.

Όταν ιδρύθηκε η Ένωση της Νότιας Αφρικής το 1910 από τις κύριες βρετανικές αποικίες στην περιοχή, το προτεκτοράτο της Μπετσουαναλάνδης, η Μπασούτολαντ (τώρα Λεσότο) και το Εσουατίνι (τα εδάφη της Ύπατης Αρμοστείας) δεν συμπεριλήφθηκαν, αλλά υπήρχε πρόβλεψη για τη μετέπειτα ενσωμάτωσή τους. Ωστόσο, οι κάτοικοί τους άρχισαν να συμβουλεύονται από το Ηνωμένο Βασίλειο, και παρόλο που οι διαδοχικές κυβερνήσεις της Νότιας Αφρικής ζήτησαν τη μεταφορά των εδαφών, το Ηνωμένο Βασίλειο συνεχώς καθυστερούσε και ως εκ τούτου, η προσάρτηση δεν συνέβη ποτέ. Η εκλογή της εθνικιστικής κυβέρνησης το 1948, η οποία συνέταξε το απαρτχάιντ, και η απόσυρση της Νότιας Αφρικής από την Κοινοπολιτεία των Εθνών το 1961, έληξε οποιαδήποτε προοπτική ενσωμάτωσης των εδαφών στη Νότια Αφρική. Μια επέκταση της βρετανικής κεντρικής εξουσίας και η εξέλιξη της κυβέρνησης των φυλών οδήγησε στην ίδρυση το 1920 δύο συμβουλευτικών συμβουλίων για να αντιπροσωπεύουν τόσο τους Αφρικανούς όσο και τους Ευρωπαίους. Προκηρύξεις το 1934 ρύθμισαν τους κανόνες και τις εξουσίες των φυλών. Ένα ευρωπαϊκό-αφρικανικό γνωμοδοτικό συμβούλιο ιδρύθηκε το 1951 και το 1961 το σύνταγμα δημιούργησε ένα συμβουλευτικό νομοθετικό συμβούλιο.

Τον Ιούνιο του 1964, το Ηνωμένο Βασίλειο δέχθηκε τις προτάσεις για δημοκρατική αυτοδιοίκηση στην Μποτσουάνα. Η έδρα της κυβέρνησης μεταφέρθηκε το 1965 από το Μάφικενγκ στη Νότια Αφρική, στη νεοϊδρυθείσα Γκαμπορόνε, η οποία βρίσκεται κοντά στα σύνορα. Το σύνταγμα του 1965 οδήγησε στις πρώτες γενικές εκλογές και την ανεξαρτησία στις 30 Σεπτεμβρίου 1966. Ο Σερέτσε Χάμα, ηγέτης του κινήματος για την ανεξαρτησία και ο νόμιμο διεκδικητής της αρχηγεία της φυλής Νγκουάτο, εξελέγη ως ο πρώτος Πρόεδρος, και επανεξελέγη άλλες δύο φορές.

Η Προεδρία πέρασε στον Αντιπρόεδρο, Κουέτ Μαζίρε, ο οποίος επανεξελέγη το 1984, το 1989 και το 1994. Ο Μαζίρε αποσύρθηκε από τη θέση του το 1998, και τον διαδέχθηκε ο Φέστους Μοχάε, ο οποίος εξελέγη μόνος του το 1999 και επανεξελέγη το 2004. Η προεδρία πέρασε το 2008 στον Ίαν Χάμα (γιος του πρώτου προέδρου), ο οποίος υπηρετούσε ως Αντιπροέδρος του Μοχάε μετά την παραίτηση από τη θέση του το 1998 ως Διοικητής των Αμυντικών Δυνάμεων της Μποτσουάνα για να αναλάβει αυτό το πολιτικό ρόλο.

Μια μακροχρόνια διαμάχη στα βόρεια σύνορα με τη Ναμίμπια στη λωρίδα Καπρίβι έληξε με απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου τον Δεκέμβριο του 1999, το οποίο έκρινε ότι το νησί Κασικίλι ανήκει στην Μποτσουάνα.^[8]

Οι Τσουάνα είναι η κύρια εθνοτική ομάδα στην Μποτσουάνα, αποτελώντας το 79% του πληθυσμού. Οι μεγαλύτερες μειονοτικές εθνοτικές ομάδες είναι οι ΜπαΚαλάνγκα, Σαν ή οι ΆμπαΤουα γνωστοί και ως Μπασαρούα. Άλλες φυλές είναι οι Μπαγιέι, Μπαμπουκούσου, Μπασούμπια, Μπαχερέρο και Μπακγκαλαγκάντι. Επιπλέον, υπάρχουν πληθυσμοί λευκών και Ινδών, που έχουν περίπου το ίδιο μέγεθος. Ο λευκός πληθυσμός μιλάει αγγλικά και αφρικάανς και αποτελεί περίπου το 3% του πληθυσμού. Μετά το 2000, εξαιτίας της επιδεινούμενης οικονομικής κατάστασης στη Ζιμπάμπουε, περίπου 10.000 κάτοικοι της Ζιμπάμπουε έχουν μεταναστεύσει στην Μποτσουάνα^[9]. Η επίσημη γλώσσα είναι τα αγγλικά, αλλά η (Σε)Τσουάνα χρησιμοποιείται ευρέως σε όλη τη χώρα.

Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού, σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2019 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας ήταν 62,2 χρόνια (58,9 χρόνια οι άνδρες και 65,5 οι γυναίκες).^[10]

Κυριότερες πόλεις είναι η πρωτεύουσα, Γκαμπορόνε (ή Χαμπρόν), η Φράνσισταουν και άλλες.

Θρησκεία

Υπολογίζεται ότι το 70% του πληθυσμού της χώρας θεωρεί τον εαυτό του χριστιανό. Οι αγγλικανοί, μεθοδιστές και η Ενωμένη Ιερατική Εκκλησία της Νότιας Αφρικής αποτελούν την πλειονότητα των χριστιανών. Σύμφωνα με την απογραφή του 2001, στη χώρα υπάρχουν 5.000 μουσουλμάνοι, κυρίως από τη Νότια Ασία, 3.000 ινδουιστές και 700 μπαχάι. Περίπου το 20% δεν ασπάζεται κάποια θρησκεία^[12].

Η χώρα είναι Προεδρική Δημοκρατία.

Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.^[6]

Βορειοδυτική

Χάνζι

Κγκατλένγκ

Νοτιοανατολική

Κεντρική

Βορειοανατολική

Κγκαλαγκάντι

Νότια

Κουενένγκ

Η Μποτσουάνα διαιρείται σε 9 περιφέρειες (districts) και 6 πόλεις, οι οποίες υποδιαιρούνται σε 28 επαρχίες.

Οι περιφέρειες:

(στοιχεία 2012)^[13][14][15]

Η οδήγηση γίνεται στα αριστερά.

• Ταξιδιωτικό αφιέρωμα^{[νεκρός σύνδεσμος]} Περιοδικό Passport-Καθημερινή