Γκουίντο Κροσέτο

Ο Γκουίντο Κροσέτο προέρχεται από μια οικογένεια επιχειρηματιών από το Κούνεο του Πεδεμοντίου.^[5] Λόγω του θανάτου του πατέρα του, ο Κροσέτο δεν μπορούσε να ολοκληρώσει τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Τορίνο όπου φοιτούσε. Όταν φοιτούσε στο πανεπιστήμιο, έγινε μέλος της νεολαίας της Χριστιανικής Δημοκρατίας και το 1988, σε ηλικία 25 ετών, έγινε οικονομικός σύμβουλος του πρωθυπουργού Τζοβάνι Γκορία.^[6]

Από τις 28 Μαΐου 1990 έως τις 14 Ιουνίου 2004 διετέλεσε για τρεις θητείες δήμαρχος του Μαρένε, ενός μικρού χωριού κοντά στο Κούνεο.^[7] Το 1999 ήταν ανεξάρτητος υποψήφιος για την προεδρία της Επαρχίας του Κούνεο. Ήταν αντιμέτωπος με τον υποψήφιο της κεντροαριστεράς, τον Τζοβάνι Κουάλια, ο οποίος και εξελέγη. Έτσι, από το 1999 έως το 2009 παρέμεινε επαρχιακός σύμβουλος του Κούνεο, ενώ ήταν παράλληλα επικεφαλής της τοπικής οργάνωσης του κόμματος Φόρτσα Ιτάλια, στο οποίο εντάχθηκε το 2000. Από το 1993 έως το 1997 προέδρευε των διασκέψεων των τοπικών δημάρχων.^[8]

Στις βουλευτικές εκλογές του 2001, εξελέγη στην Βουλή των Αντιπροσώπων με το Φόρτσα Ιτάλια, εκπροσωπώντας την Άλμπα και κερδίζοντας το 49% των ψήφων.^[9] Ο Κροσέτο επανεξελέγη στις εκλογές του 2006 και το 2008 εντάχθηκε στο νέο κόμμα του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, Λαός της Ελευθερίας, με το οποίο εξελέγη στις εκλογές του 2008. Στην Δ΄ κυβέρνηση του Μπερλουσκόνι (2008-2011) ο Κροσέτο υπηρέτησε ως υπογραμματέας του υπουργού Άμυνας.

Μετά την παραίτηση του Μπερλουσκόνι τον Νοέμβριο του 2011, ο Κροσέτο κατέκρινε τον σχηματισμό της νέας κυβέρνησης υπό την ηγεσία του οικονομολόγου Μάριο Μόντι. Τον Δεκέμβριο του 2012 ίδρυσε, μαζί με την Τζόρτζια Μελόνι και τον Ινιάτσιο Λα Ρούσα, τα Αδέλφια της Ιταλίας, ένα εθνικό συντηρητικό κόμμα.^[10][11] Το κόμμα άσκησε κριτική στην κυβέρνηση Μόντι και στο κόμμα Λαός της Ελευθερίας. Από τις 20 Δεκεμβρίου 2012 έως τις 4 Απριλίου 2013, ο Κροσέτο ήταν ο πρόεδρος του κόμματος.^[12]

Στις βουλευτικές εκλογές του 2013 απέτυχε να εκλεγεί στη Γερουσία, επειδή οι ψήφοι προς τα Αδέλφια της Ιταλίας δεν κατάφεραν να περάσουν το όριο του 3%, όπως απαιτούσε ο εκλογικός νόμος.^[13] Το επόμενο έτος, ο Κροσέτο ήταν υποψήφιος ευρωβουλευτής, όμως δεν εξελέγη επειδή για άλλη μια φορά το κόμμα του δεν ξεπέρασε το ποσοστό του 4% που χρειαζόταν για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.^[14] Ταυτόχρονα, έλαβε μέρος στις περιφερειακές εκλογές για το Πεδεμόντιο, όπου τερμάτισε στην τέταρτη θέση, κερδίζοντας μόνο το 5,2% των ψήφων.^[15] Μετά τις εκλογικές ήττες του 2014, ο Κροσέτο αποσύρθηκε από την πολιτική, τον Σεπτέμβριο του 2014, ενώ ο Ματέο Σαλβίνι ήρθε πιο κοντά στα Αδέλφια της Ιταλίας της Τζόρτζια Μελόνι επειδή, χωρίς τον Κροσέτο, το κόμμα μετακινήθηκε ακόμη περισσότερο προς τη δεξιά πτέρυγα.

Ο Κροσέτο επέστρεψε στην πολιτική τον Δεκέμβριο του 2017. Στις εκλογές του 2018, υποστηρίζοντας τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις της Βόρειας Ιταλίας, εξελέγη στη Βουλή των Αντιπροσώπων, επειδή η εκλογική υποστήριξη του κόμματος αυξήθηκε, ξεπερνώντας για πρώτη φορά το 4,3% των ψήφων σε εθνικό επίπεδο.^[16][17] Ωστόσο, παραιτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2019 για να συνεχίσει την επιχειρηματική του καριέρα, ενώ την έδρα του έλαβε η επιχειρηματίας Λουκρητία Μαντοβάνι.^[18][3] Τον Απρίλιο και τον Μάιο του 2019 υποστήριξε ανοιχτά την Τζόρτζια Μελόνι στην προσπάθειά της να εκλεγεί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Παράλληλα, τα Αδέλφια της Ιταλίας κατάφεραν να λάβουν ποσοστό 6,4% και να ενταχθούν στην ευρωομάδα των Ευρωπαίων Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών.

Μετά το ξέσπασμα της ιταλικής κυβερνητικής κρίσης, τον Ιούλιο του 2022, προκηρύχθηκαν πρόωρες βουλευτικές εκλογές, οι οποίες διεξήχθησαν στις 25 Σεπτεμβρίου.^[19][20] Τα Αδέλφια της Ιταλίας κατάφεραν να κερδίσουν την πρώτη θέση με ποσοστό 26% και ο κεντροδεξιός συνασπισμός με ποσοστό 43,79% απέκτησε σαφή πλειοψηφία, τόσο στη Βουλή των Αντιπροσώπων, όσο και στη Γερουσία.^[21][22][23] Ο Κροσέτο, ο οποίος δεν έθεσε υποψηφιότητα για τις εκλογές, έκανε εκστρατεία υπέρ των Αδελφών της Ιταλίας και για την Τζόρτζια Μελόνι. Στις 22 Οκτωβρίου 2022 διορίστηκε υπουργός Άμυνας στην κυβέρνηση που σχημάτισε η Τζόρτζια Μελόνι, η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός της Ιταλίας.^[24]