Διαίρεση Μπαρισάλ

Αρχές του Μεσαίωνα

Στις αρχές του 13ου αιώνα, όταν ο Μοχάμεντ μπιν Τουγκλούκ κατέκτησε πλήρως την ανατολική Βεγγάλη, οι Ινδουιστές οπλαρχηγοί από τη βορειοδυτική Βεγγάλη απομακρύνθηκαν από την εξουσία, και μετά διασκορπίστηκαν στα εδάφη της διαίρεσης Μπαρισάλ και ίδρυσαν το βασίλειο Μπάκλα.^{[εκκρεμεί παραπομπή]}

Κατά τη Μογγολική κατάκτηση της Βεγγάλης, η Ινδουιστική κοινωνία επικεντρώθηκε στο βόρειο και δυτικό Μπαρισάλ (γνωστό ως Μπακαργκάντζ). Το νότιο τμήμα της περιοχής καλυπτόταν ακόμα από δάση και λιμνοθάλασσες. Το βορειοδυτικό μέρος ήταν το μόνο μέρος όπου ο ινδουιστικός πληθυσμός του Μπακεργκάντζ ξεπερνούσε τον αριθμό των Μουσουλμάνων στις πρώιμες Βρετανικού απογραφές.^{[εκκρεμεί παραπομπή]}

Περίοδος της Μογγολικής Αυτοκρατορίας της Ινδίας

Το Μπαρισάλ είδε ένα δεύτερο κύμα μετανάστευσης στα τέλη του 17ου και αρχές του 18ου αιώνα. Αυτή τη φορά, ήταν Μουσουλμάνοι πρωτοπόροι που ανέλαβαν πρωταγωνιστικό ρόλο. Για την ίδρυση της Ντάκα, της τοπικής Μογγολικής πρωτεύουσας της περιοχής, στις αρχές του 17ου αιώνα η περιοχή του Μπαρισάλ (γνωστή ως Σαρκάρ Μπάρκλα στους Μουγκάλ) ήταν πιο προσιτή για τους επιχειρηματίες όσο ποτέ. Ωστόσο, η πειρατεία σε αυτή την περιοχή κατά μήκος των ακτών και τα ποτάμια της νοτιοανατολικής Βεγγάλης από Αρακανέζους και πορτογάλους ναυτικούς ανέστειλαν οποιαδήποτε συνεχή προσπάθεια από τους διοικητές της αυτοκρατορίας να προωθηθούν στα δάση του Μπαρισάλ.

Μετά το 1666, όταν οι Μογγολικές ναυτικές δυνάμεις εκκαθάρισαν τις εκβολές του Μέγκνα από αυτές τις εξωτερικές απειλές, το εσωτερικό του Μπαρισάλ ετοιμάστηκε για αποικισμό. Οι καλλιεργητές γης απέκτησαν επιχορηγήσεις οικοπέδων, τις ταλούκ (তালুক), από τις επαρχιακές αρχές. Άφθονες και εύκολες στην απόκτηση μέσω αγοράς από τον 17ο αιώνα, αυτές οι επιχορηγήσεις έτειναν να θεωρούνται από τους κατόχους τους, τους ταλουκντάρ (তালুকদার). Καθώς οι ταλουκντάρ έφερναν τα ταλούκ τους στη γεωργική παραγωγή, αυτοί οι άντρες περνούσαν τα έσοδα γης μέσω μιας τάξης μη καλλιερητικών μεσαζόντων, τους ζαμιντάρ (জমিদার). Οι Ζαμιντάρ συνήθως διέμεναν στην επαρχιακή πρωτεύουσα, όπου είχαν άμεση πρόσβαση στον αρχηγό της επαρχιακής εφορίας, ή ντεουάν (দেওয়ান).

Σε ένα δεύτερο μοτίβο της ανάπτυξης γης, οι Μουσουλμάνοι πιρ ή Καδήδες πήγαιναν σε ακαλλιέργητες περιοχές, οργάνωναν τον τοπικό πληθυσμό να καθαρίσει τις ζούγκλες, και μετά, αφού είχαν καθιερωθεί ως άτομα με τοπική επιρροή, άρχισαν να έχουν επαφές με τις αρχές της Μογγολικής Αυτοκρατορίας της Ινδίας. Οι σχέσεις μεταξύ των θρησκευτικών Μουσουλμανικών πίρων και των αρχών της αυτοκρατορίας δεν ήταν πάντα αρμονικές. Για παράδειγμα, στο απομακρυσμένο θάνα Τζαλακάτι στο ανατολικό Μπακαργκάντζ, ένας πιρ με το όνομα Σαϊγίντ Φακίρ ασκούσε τεράστια επιρροή στους καλλιεργητές από το Μουσουλμανικό χωριό Σαϊγιντπούρ, το οποίο πήρε το όνομά του. Αλλά μια έρευνα του χωριού το 1906 σημείωσε ότι υπήρξε μια δυσκολία, επειδή "οι άνθρωποι σε αυτό το μέρος θεωρούσαν τον Φακίρ ως τον οδηγό τους και δεν πλήρωναν ενοίκιο στον Ναουάμπ." Σε αυτήν την περίπτωση, ο Λάλα Τσετ Σινγκ, ένας καπετάνιος στην υπηρεσία του κυβερνήτη, "κατόρθωσε να πείσει τον Φακίρ να φύγει από τη χώρα."

Βρετανική κυριαρχία

Η επαρχία ιδρύθηκε το 1797 ως επαρχία Μπακεργκάντζ, αλλά αργότερα μετονομάστηκε σε επαρχία Μπαρισάλ.

Μπαγκλαντές

Η Μεγαλύτερη Περιφέρεια Μπαρισάλ (η επαρχία Μπαρισάλ μαζί με πέντε άλλες γειτονικές επαρχίες) δημιουργήθηκε ως Διαίρεση Μπαρισάλ την 1η Ιανουαρίου 1993.^[3]

Το Μπαρισάλ ήταν κάποτε γνωστό ως "Σιτοβολώνας της Βεγγάλης" για την πλούσια παραγωγή. Εξακολουθεί να είναι μια σημαντική περιοχή παραγωγής ρυζιού της χώρας. Από τον Μεσαίωνα, το Μπαρισάλ λειτουργούσε ως διαμεταφορικό κέντρο για διάφορα γεωργικά προϊόντα της Βεγγάλης όπως το ρύζι, τα ξερά φασόλια, τα μπιζέλια, τις φακές, τα ρεβίθια και άλλα όσπρια. Η κλωστοϋφαντουργία και τα φαρμακευτικά προϊόντα είναι μεταξύ των βιομηχανικών προϊόντων της διαίρεσης. Υπάρχει ένα ιατρικό κολλέγιο (Ιατρικό Κολλέγιο Σερ-ε-Μπάνγκλα) που συνεργάζεται με το Εθνικό Πανεπιστήμιο. Το πιο φημισμένο εκπαιδευτικό ίδρυμα του Μπαρισάλ είναι το Κολλέγιο Β.Μ. (ιδρύθηκε το 1889). Το Μπαρισάλ είναι ποτάμιο λιμάνι, όπου παλαιότερα εξυπηρετούσε επίσης την διαδρομή Καλκούτα-Μπαρισάλ-Ντάκα και άλλες διαδρομές. Σήμερα το ποτάμιο λιμάνι του Μπαρισάλ είναι το πιο σημαντικό κέντρο ατμόπλοιων του νότιου Μπαγκλαντές.

Η παραλία Κουακάτα είναι το κύριο τουριστικό σημείο της διαίρεσης. Είναι μία από τις δύο παραλίες στη Νότια Ασία όπου η ανατολή και η δύση του ηλίου είναι ορατή στη θάλασσα

Το Ντούργκα Σαγκόρ είναι μια περιοχή όπου καταφθάνουν ένας αριθμός μεταναστευτικών πουλιών κάθε χειμώνα.

Το τμήμα υποδιαιρείται σε έξι επαρχίες (ζίλα) οι οποίες διαιρούνται περαιτέρω σε 39 υποεπαρχίες (ουπαζίλα). Η διοίκηση χωρίζεται επίσης σε 3.159 μούζα, 12 δήμος, 25 πτέρυγες και 4.163 χωριά.

Το κύριο μέσο μεταφοράς στην περιοχή είναι οι βάρκες, λόγω των πολλών ποταμών και καναλιών στην διαίρεση. Οι κυριότεροι ποταμοί είναι ο Αριάλ Χαν, ο Μπισχάλι, ο Μπουρισουάρ, ο Τεντούλια, ο Πάιρα, ο Χαρινγκάτα, ο Μπαλεσουάρ, ο Κιρτανχόλα, ο Κάτσα και ο Αγκουνμούχα. Συνδέεται ατμοπλοϊκώς με την Ντάκα και τη Τσιταγκόνγκ προς τα νοτιοανατολικά. Το οδικό δίκτυο έχει βελτιωθεί σημαντικά στις τελευταίες δεκαετίες και έχουν χτιστεί πολλές γέφυρες. Το αεροδρόμιο του Μπαρισάλ εκτελεί τακτικά δρομολόγια προς Ντάκα.

Οι κύριες θρησκείες της διαίρεσης Μπαρισάλ είναι το Ισλάμ, Ινδουισμός, ο Χριστιανισμός, και ο Βουδισμός. Άλλες θρησκείες επίσης εξασκούνται στην περιοχή.

• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Barishal Division στο Wikimedia Commons