Εντουάρ Βιγιάρ
Ο Εντουάρ Βιγιάρ (γαλλικά: Jean-Édouard Vuillard, 1868-1940) ήταν Γάλλος ζωγράφος, χαράκτης και σκηνογράφος που συνδέθηκε με την μεταϊμπρεσιονιστική, avant garde καλλιτεχνική ομάδα Ναμπί.[12][13][14]
| Εντουάρ Βιγιάρ | |
|---|---|
 | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Édouard Vuillard (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 11 Νοεμβρίου 1868[1][2][3] Κουιζώ[4] |
| Θάνατος | 21 Ιουνίου 1940[1][2][3] Λα Μπωλ-Εσκουμπλάκ[4] |
| Τόπος ταφής | Batignolles Cemetery |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία[5][6] |
| Σπουδές | Λύκειο Κοντορσέ, Ακαδημία Ζυλιάν και Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού |
| Ιδιότητα | ζωγράφος[7][8], σκιτσογράφος[9], φωτογράφος[8], λιθογράφος[7], σχεδιαστής[8], χαράκτης[8], καλλιτέχνης γραφικών τεχνών[8], εικονογράφος[8] και εικαστικός καλλιτέχνης[10] |
| Κίνημα | Μεταϊμπρεσιονισμός, Ιαπωνισμός και Ομάδα Ναμπί[11] |
| Είδος τέχνης | προσωπογραφία[4], Νεκρή φύση[4] και τοπιογραφία[4] |
| Καλλιτεχνικά ρεύματα | Μεταϊμπρεσιονισμός, Ιαπωνισμός και Ομάδα Ναμπί[11] |
| Σημαντικά έργα | Antoinette David-Weill and her nephew Maurice Lambiotte in Mareil-le-Guyon, After the snack και The Seamstress |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 1868 στο Κυϊζώ (Cuiseaux) της Βουργουνδίας και σπούδασε στο Παρίσι όπου εγκαταστάθηκε μόνιμα και πέρασε το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής του. Το 1887 έγινε δεκτός στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού.[15] Αργότερα, λόγω της αντίθεσης που έτρεφε προς τον ακαδημαϊσμό στράφηκε προς τον μεταϊμπρεσιονισμό και την καλλιτεχνική ομάδα Ναμπί.[12] Συμμετείχε στις εκθέσεις της ομάδας ενώ εργάστηκε ως σκηνογράφος[14] και ως καθηγητής στην Ακαδημία Ρανσόν.[12] Ο ίδιος ήταν εργένης και έζησε μαζί με τη μητέρα του μέχρι το θάνατο της το 1928.[13] Πέθανε στις 21 Ιουνίου 1940 στο La Baule-Escoublac της βορειοδυτικής Γαλλίας.
Τεχνοτροπία
Το έργο του Βιγιάρ μέχρι και τις αρχές του 20ού αιώνα θεωρείται πως διεύρυνε τους ορίζοντες της ζωγραφικής και πως υπήρξε ο πρόδρομος του μοντερνισμού που παρουσιάστηκε τα επόμενα χρόνια. Μέχρι τη δεκαετία του 1900 τα έργα του είχαν ως κύρια θεματολογία τους εσωτερικούς χώρους ενώ στη συνέχεια ακολούθησε μέχρι και το τέλος της ζωής του μια μακρά περίοδος κατά την οποία ασχολήθηκε κατά κύριο λόγο με το πορτραίτο και την τοπιογραφία.[13][14] Οι δημιουργίες του Βιγιάρ που απεικονίζουν εσωτερικούς χώρους διακρίνονται για τους χαμηλούς τόνους και την επιδέξια ανάμειξη των χρωμάτων.[12]
- Επιλογή έργων
Στο κρεββάτι, 1891, Παρίσι, Μουσείο Ορσέ
Το εμπριμέ φόρεμα, 1891, Σάο Πάολο, Museu de Arte
Γυναίκα με ριγωτό φέρεμα, 1895, Ουάσινγκτον, Εθνική Πινακοθήκη
Στον κήπο, 1895-98, Μόσχα, Μουσείο Πούσκιν
Γυναίκα με ροζ φόρεμα που πλέκει, 1900-1905, Μουσείο Μπόιμανς - φαν Μπένινγκεν
Εσωτερικό, 1904, Μόσχα, Μουσείο Πούσκιν
Παιδιά, 1909, Αγία Πετρούπολη, Ερμιτάζ
