Θεοδέμιρ (βασιλιάς των Σουηβών)
Ο Θεοδέμιρ, Theodemir ή Theodemar ή Teodomiro, [4] λατινικά: Theodemirus, (απεβ. το 570) ήταν ένας από τους τελευταίους Σουηβούς βασιλείς της Γαλικίας και ένας από τους πρώτους Ορθόδοξους κατά το δόγμα της Χαλκηδόνας (Γ΄ Οικουμενικής Συνόδου), που κατείχαν τον τίτλο. Διαδέχθηκε τον Αριάμιρ κάποια στιγμή μεταξύ του τέλους Μαΐου 561 και του έτους 566 και κυβέρνησε μέχρι το τέλος του.
Θεοδέμιρ (βασιλιάς των Σουηβών) | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 6ος αιώνας |
Θάνατος | 570 |
Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο των Σουηβών |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Οικογένεια | |
Τέκνα | Μίρο (βασιλιάς των Σουηβών) |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | king of the Suebi (559–570)[1][2][3] |
Βιογραφία
Ο Θεοδέμιρ θεωρείται ως ο πρώτος Ορθόδοξος Χριστιανός μονάρχης των Σουηβών, από το τέλος τού Ρεχίαρ και ο μονάρχης που οδήγησε στη μεταστροφή τού λαού του από τον Αρειανισμό στην Ορθοδοξία, με τη βοήθεια του ιεραπόστολου Mάρτιν του Ντούμιο. Αυτή η θεωρία βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην Ιστορία των Σουηβών (Historia Suevorum) του Ισίδωρου της Σεβίλλης: Ο Θεοδέμιρ ανέλαβε την εξουσία του βασιλείου, αποκατέστησε αμέσως τους Σουηβούς στην Ορθόδοξη πίστη, κατεστραμμένους από το λάθος της ασέβειας του Αρειανισμού (regni potestatem Theodimirus suscepit: qui confestim Arrianae impietatis errore destructo Suevos catholicae fidei reddidit). [5] Ωστόσο, άλλες πηγές, ιδίως ο Ιωάννης του Bικλάρουμ και ο Γρηγόριος του Τουρ, καθώς και τα πρακτικά της Α' Συνόδου της Μπράγκα, δίνουν ή υπονοούν διαφορετικά περιστατικά: ο Ιωάννης λέει ότι ο Ρεκαρέδ Α' των Βησιγότθων επέφερε τη μεταστροφή και των δύο λαών, ο Γρηγόριος ότι η αγία μεσολάβηση του Mαρτίνου του Τουρ με αίτημα του βασιλιά Χαράρικ το έκανε, και τα πρακτικά της Α΄ Συνόδου της Μπράγκα ότι ο Aριάμιρ ήταν ο πρώτος που ήρε την απαγόρευση των Ορθόδοξων συνόδων.
Οι περισσότεροι μελετητές προσπάθησαν να συγχωνεύσουν αυτές τις ιστορίες. Έχει υποστηριχθεί ότι ο Θεοδέμιρ πρέπει να ήταν διάδοχος του Aριάμιρ, αφού ο Aριάμιρ ήταν ο πρώτος Σουηβός μονάρχης, που ήρε την απαγόρευση των Ορθοδόξων συνόδων. Ο Ισίδωρος λοιπόν κάνει λάθος τη χρονολογία. [6] [7] Ο Ράινχαρτ πρότεινε ότι ο Χαράρικ μεταστράφηκε πρώτα μέσω των λειψάνων του Αγίου Μαρτίνου και ότι ο Θεόδεμιρ μεταστράφηκε αργότερα, μέσω του κηρύγματος του Μάρτιν του Ντούμιο. [8] Ο Φέλιξ Νταχν ταύτισε τον Χαράρικ με τον Θεοδέμιρ, λέγοντας μάλιστα ότι το τελευταίο ήταν το όνομα, που πήρε κατά τη βάπτιση. [8] Έχει επίσης προταθεί ότι ο Θεοδέμιρ και ο Aριάμιρ ήταν το ίδιο πρόσωπο, και γιος του Χαράρικ. [8] Ο Φερέιρο πιστεύει ότι η μεταστροφή των Σουηβών ήταν προοδευτική και σταδιακή, και ότι ο Θεοδέμιρ ήταν υπεύθυνος για την έναρξη μίας δίωξης των Αρειανών στο βασίλειό του, για να ξεριζώσει την αίρεση τους. [9]
Το 569 ο Θεόδεμιρ συγκάλεσε την Α΄ Σύνοδο του Λούγο [10], η οποία αύξησε τον αριθμό των επισκοπών εντός του βασιλείου. Το 570 δέχτηκε επίθεση από τον Αρειανό βασιλιά των Βησιγότθων, Λιουβιγγέλδ.
Σημειώσεις
Πηγές
- Ferreiro, Alberto. "Braga and Tours: Some Observations on Gregory's De virtutibus sancti Martini." Journal of Early Christian Studies. 3 (1995), p. 195–210.
- Thompson, E. A. "The Conversion of the Spanish Suevi to Catholicism." Visigothic Spain: New Approaches. ed. Edward James. Oxford: Oxford University Press, 1980. (ISBN 0-19-822543-1).