Καγκελάριος της Αυστρίας

Ο καγκελάριος διορίζεται από τον πρόεδρο της δημοκρατίας.^[5] Στη θεωρία ο πρόεδρος μπορεί να διορίσει οποιοδήποτε εκλεγεί στο εθνικό συμβούλιο, όμως στην πράξη ο καγκελάριος δεν είναι σε θέση να κυβερνήσει αν δεν έχει την απόλυτη εμπιστοσύνη του συμβουλίου. Για το λόγο αυτό, ο καγκελάριος είναι συνήθως ο ηγέτης του μεγαλύτερου κόμματος στο Εθνικό Συμβούλιο, ή το ανώτερο στέλεχος του κυβερνώντος συνασπισμού.

Η θητεία του καγκελαρίου δεν έχει κανένα όριο λήξης. Ωστόσο, ο καγκελάριος προσφέρει συνήθως την παραίτησή του στον πρόεδρο, έπειτα από τη διάλυση του εθνικού συμβουλίου. Ο πρόεδρος, όμως, προτρέπει συνήθως τον καγκελάριο να σχηματίσει μια υπηρεσιακή κυβέρνηση, έως ότου εκλεγεί ένα νέο συμβούλιο.^[6]

Το εθνικό συμβούλιο μπορεί να αναγκάσει τον πρόεδρο να απολύσει έναν καγκελάριο ή έναν υπουργό μέσω πρότασης μομφής. Ο πρόεδρος είναι συνταγματικά υποχρεωμένος να το πράξει αυτό, ωστόσο πολλές φορές οι προτάσεις μομφής γίνονται για κομματικούς λόγους και δεν στηρίζονται από τα μέλη του συμβουλίου.^[7]

Ο καγκελάριος προεδρεύει των συνεδριάσεων του υπουργικό συμβουλίου της Αυστρίας. Το σύνταγμα δεν κατοχυρώνει σε αυτόν την εξουσία να εκδίδει οδηγίες στους υπουργούς, όμως χαρακτηρίζει το ρόλο του στο υπουργικό συμβούλιο ως πρώτος μεταξύ ίσων.^[8][9]

Σύμφωνα με το σύνταγμα, ο καγκελάριος:

• υποβάλλει τα νομοσχέδια που ψηφίστηκαν από το εθνικό συμβούλιο στον Πρόεδρο για επικύρωση,
• προσυπογράφει την επικύρωση των νομοσχεδίων μαζί με τον πρόεδρο,^[10]
• ανακοινώνει τα νομοσχέδια που έγιναν νόμοι,
• ανακοινώνει τις συνθήκες στις οποίες η Δημοκρατία της Αυστρίας είναι συμβαλλόμενο μέρος,^[11]
• ανακοινώνει την απόφαση του συνταγματικού δικαστηρίου για ανατροπή νόμων ή εκτελεστικών εντολών,^[12]
• ανακοινώνει τα αποτελέσματα των προεδρικών εκλογών,^[13]
• ανακοινώνει τις αλλαγές του εσωτερικού κανονισμού που εγκρίθηκε από το ομοσπονδιακό συμβούλιο,^[14]
• προσυπογράφει τις αποφάσεις που ελήφθησαν από την ομοσπονδιακή συνέλευση,^[15]
• ανακοινώνει την κήρυξη πολέμου^[15] και
• ειδοποιεί τις κυβερνήσεις των κρατιδίων για νομοσχέδια που ψηφίστηκαν από το εθνικό συμβούλιο και απαιτούν τη σύμφωνη γνώμη τους για να γίνουν νόμος.^[16]

Ο καγκελάριος συγκαλεί, επίσης, την ομοσπονδιακή συνέλευση εάν το εθνικό συμβούλιο πρόκειται να απολύσει τον πρόεδρο της δημοκρατίας ή αν το εθνικό συμβούλιο πρόκειται να άρει την ασυλία του προέδρου από ποινική του δίωξη. Επιπροσθέτως, ο καγκελάριος μπορεί να εκτελέσει χρέη προέδρου, αν ο πρόεδρος δεν είναι σε θέση να ασκήσει τα καθήκοντά του.^[17][18]

Υποσημειώσεις

Παραπομπές

• www.bundeskanzler.at – Bundeskanzleramt Österreich