Μαρτσέλο Ρεμπέλο ντε Σόουζα


Ο Μαρσέλου Νούνου Ντουάρτ Ρεμπέλου ντ’ Σόζα(πορτογαλική προφορά: [mɐɾˈsɛlu ˈnunu ˈdwaɾtɨ ʁɨˈbelu dɨ ˈsozɐ]), ComSE, GCIH (γεννήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 1948) είναι Πορτογάλος πολιτικός και Πρόεδρος της Πορτογαλίας από τις 9 Μαρτίου του 2016.[22] Προηγουμένως ήταν υπουργός και βουλευτής, καθηγητής, δημοσιογράφος, και πολιτικός αναλυτής.

Μαρτσέλο Ρεμπέλο ντε Σόουζα
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Marcelo Nuno Duarte Rebelo de Sousa (Πορτογαλικά)
Γέννηση12  Δεκεμβρίου 1948[1][2]
Λισαβόνα[3]
Χώρα πολιτογράφησηςΠορτογαλία
ΘρησκείαΡωμαιοκαθολική Εκκλησία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΠορτογαλικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΠορτογαλικά
Αγγλικά
Γαλλικά
Γερμανικά
Σπουδέςνομική σχολή του Πανεπιστημίου της Λισαβόνας
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
διδάσκων πανεπιστημίου
δημοσιογράφος
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο της Λισαβόνας
Νέο Πανεπιστήμιο της Λισαβόνας[4]
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΣοσιαλδημοκρατικό Κόμμα
Οικογένεια
ΓονείςBaltazar Rebelo de Sousa[5] και Maria das Neves Rebelo de Sousa[3]
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαdeputy of the Constituent Assembly (1975–1976, εκλογική περιφέρεια Λισαβόνας)[6]
Πρόεδρος της Πορτογαλίας (από 2016)
Minister of Parliamentary Affairs (1982–1983)
President of the Social Democratic Party (1996–1999)
ΒραβεύσειςΤάγμα του Αγίου Ιακώβου του Ξίφους (9  Ιουνίου 1994)[7][8]
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Πρίγκηπα Ενρίκε (9  Ιουνίου 2005)[7][8]
κολάρο του Τάγματος της Ισαβέλλας της Καθολικής (2016)[9][10]
Τάγμα της Δημοκρατίας της Σερβίας (2017)[11]
Ιππότης Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Λέοντος της Ολλανδίας
Τάγμα του Χρυσού Λέοντος του Οίκου του Νάσσαου
Μεγαλόσταυρος της Λεγεώνας της Τιμής (26  Αυγούστου 2016)[12]
Collar of the Order of Pope Pius IX (7  Ιουλίου 2016)[12][13]
Golden Key of Madrid (16  Απριλίου 2018)[14]
Ιππότης του Μεγαλόσταυρου με Κολλάρο του Τάγματος της Αξίας της Ιταλικής Δημοκρατίας (29  Νοεμβρίου 2017)[15]
επίτιμος διδάκτωρ του πανεπιστημίου του Πόρτο
Τάγμα του Αίμου (30  Ιανουαρίου 2019)[12]
Τάγμα του Σταυρού της Τέρρα Μαριάνα (10  Απριλίου 2019)[16]
National Maltese Order of Merit (15  Μαΐου 2018)[12]
Μεγαλόσταυρος με διαμάντια του Τάγματος του Ήλιου του Περού (25  Ιανουαρίου 2019)[12]
Μεγαλόσταυρος του Σωτήρος (21  Απριλίου 2017)[12]
Μέγας Αστέρας του Παράσημου της Τιμής για Υπηρεσίες στη Δημοκρατία της Αυστρίας (12  Ιουνίου 2019)[12]
Grand Cross of the Sash of the Three Orders
Μεγάλο Τάγμα του Βασιλιά Τόμισλαβ (4  Μαΐου 2018)[17]
Order of Amilcar Cabral 1st Class (10  Απριλίου 2017)[18]
Sash of the Three Orders
Τάγμα της Αξίας (Χιλή)
Order of Boyacá
Τάγμα του Αγκοστίνιο Νέτο
Order of Amilcar Cabral
Τάγμα του Καρόλου Γ΄ (2018)[19]
Τάγμα του Σταυρού του Νότου (22  Απριλίου 2023)[20]
Τάγμα της Τιμής (2  Οκτωβρίου 2023)[21]
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Υπόβαθρο

Γεννήθηκε στη Λισαβόνα, και είναι ο πρωτότοκος γιος του Μπαλτάσαρ Ρεμπέλο ντε Σόουζα και της γυναίκας του Μαρία ντα Ντέβες Φερνάντες Ντουάρτε.Πήρε το όνομά του από τον Μαρτσέλο Καετάνο που ήταν ο νονός του.

Πρώιμη ζωή και εκπαίδευση

Ο Ρεμπέλο ντε Σόουζα έχει Διδακτορικό, είναι Καθηγητής και Αρθρογράφος εξειδικευμένος στο Διοικητικό Δίκαιο από τη νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Λισαβόνας, όπου δίδαξε Δίκαιο.[23]

Καριέρα

Ο Ρεμπέλο ντε Σόουζα ξεκίνησε την καριέρα του κατά τη διάρκεια της Estado Novo (Νέο Κράτος) ως δικηγόρος και αργότερα ως δημοσιογράφος. Εντάχθηκε στο Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα, και έγινε αντιπρόσωπος  στη Συνέλευση της Δημοκρατίας. Στη διάρκεια αυτού του χρόνου, βοήθησε στο σχέδιο του πορτογαλικού συντάγματος του 1976.[24] Αργότερα έγινε υπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ στην κυβέρνηση του πρωθυπουργού Φρανσίσκο Πίντο Μπαλσεμάο. Ήταν επίσης ο ιδρυτής του SEDES (ένωση πολιτών και δεξαμενή σκέψης) και ο ιδρυτής και πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου  μιας άλλης εφημερίδας, της  Semanário. Ξεκίνησε ως πολιτικός αναλυτής και στο ραδιόφωνο του TSF με την εκπομπή Εξετάσεις , στην οποία βαθμολογούσε (από 0 έως 20) τους πολιτικούς της εποχής.

Το 1989 κατήλθε ως υποψήφιος δήμαρχος Λισαβώνας αλλά ηττήθηκε από τον Ζόρζε Σαμπάιο, όμως εκλέχθηκε δημοτικός σύμβουλος.

Αρχηγός του PSD, 1996-1999

Ο Ρεμπέλο ντε Σόουζα ήταν ηγέτης του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος από τις 31 Μαρτίου 1996 έως τις 27 Μαΐου 1999 (μερικές εβδομάδες πριν από την εκλογή του ως αρχηγός του κόμματος, δήλωσε ότι δεν θα ήταν προεδρικός υποψήφιος, "ακόμη και αν ο Χριστός κατέβει στη Γη"). Δημιούργησε έναν κεντροδεξιό συνασπισμό, τη Δημοκρατική Συμμαχία, με το Λαϊκό Κόμμα το 1998. Έγινε, ωστόσο, αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού λαϊκού Κόμματος–Ευρωπαίων Δημοκρατών. Ο συνασπισμός δεν ευχαρίστησε μεγάλα τμήματα του δικού του κόμματος, λόγω του ρόλου του αρχηγού του Λαϊκού Κόμματος ,Πάουλο Πόρτας, ο οποίος υπονόμευε την κυβέρνηση του Καβάκο Σίλβα. 

Πρόεδρος της Πορτογαλίας, 2016–σήμερα

Στις 24 Ιανουαρίου 2016, ο Ρεμπέλο ντε Σόουζα εξελέγη Πρόεδρος της Πορτογαλίας στον πρώτο γύρο της ψηφοφορίας. Κατήλθε ως ανεξάρτητος, κάνοντας έκκληση για μετριοπάθεια και διακομματική συναίνεση.[25] Κατά την προεκλογική του εκστρατεία, υποσχέθηκε να διορθώσει τις πολιτικές διαιρέσεις και τις δυσκολίες της Πορτογαλίας στην κρίση του 2011-14. Σε αντίθεση με τον προκάτοχό του, Άνιμπαλ Καβάκο Σίλβα, δεν είχε ποτέ προηγουμένως υπηρετήσει σε μια κρατική θέση.[26]

Στις εκλογές του 2021, στις οποίες η αποχή ήταν 61%, ο Ρεμπέλο ντε Σόουζα επανεξελέγη από τον πρώτο γύρο στις 24 Ιανουαρίου, με ποσοστό 60,7%.

Διακρίσεις

Εθνικά βραβεία

  • Μέγας Αφέντης των Τιμητικών Εντολών της Πορτογαλίας (2016 – σήμερα)
  • Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Πρίγκιπα Ερρίκου (9 Ιουνίου 2005)[27]
  • Διοικητής του Τάγματος του Αγίου Ιακώβου του Σπαθιού (9 Ιουνίου 1994)[27]

Ξένα βραβεία

  • Ιππότης με το Κολάρο της Τάξης του Πάπα Πίου IX,[[Αγία Έδρα]](7 Ιουλίου 2016)[28]

Προσωπική ζωή

Είναι παντρεμένος και έχει δύο παιδιά. Είναι Χριστιανός Ρωμαιοκαθολικός. 

Επισκέψεις ως Πρόεδρος

Ο Μαρτσέλο Ρεμπέλο ντε Σόουζα ως, Πρόεδρος της Πορτογαλίας, έχει επισκεφθεί το Βατικανό, την Ισπανία, τη Μοζαμβίκη και το Μαρόκο. Η πρώτη επίσκεψη ήταν στο Βατικανό για να συναντήσει τον Πάπα Φραγκίσκο και τον Καρδινάλιο Γραμματέα του Κράτους Πιέτρο Παρόλιν, σε μια συμβολική επίσκεψη στο πρώτο κράτος που αναγνωρίσε την Πορτογαλία ως ανεξάρτητο κράτος.[29][30][31][32]

Αναφορές