Μη ενσωματωμένες περιοχές των Η.Π.Α.

Μη ενσωματωμένη περιοχή (λιγότερα συχνά απαντάται και ως μη ενσωματωμένο έδαφος) είναι νομικός όρος των Η.Π.Α., ο οποίος αναφέρεται σε περιοχή η οποία ελέγχεται από την κυβέρνηση των Η.Π.Α., "όπου ισχύουν τα βασικά δικαιώματα ως νόμοι, όμως άλλα συνταγματικά δικαιώματα δεν είναι εφαρμόσιμα"^[1]. Κάποιες συνταγματικές διατάξεις ισχύουν κατά περίπτωση με βάση Οργανικούς Νόμους του Κογκρέσου και δεδικασμένα σύμφωνα με την πρακτική εφαρμογής του Συντάγματος των Η.Π.Α. και τις τοπικές παραδόσεις και νόμους. Και οι πέντε σύγχρονες κατοικημένες περιοχές είναι οργανωμένες^[2] αλλά μη ενσωματωμένες. Υπάρχουν ακόμα εννιά μη κατοικημένες περιοχές, από τις οποίες μόνο η Ατόλη Παλμύρα είναι ενσωματωμένη.

Όλες οι σύγχρονες κατοικημένες περιοχές υπό τον έλεγχο της ομοσπονδιακής κυβέρνησης μπορούν να θεωρηθούν ως κομμάτι των "Ηνωμένων Πολιτειών" όσον αφορά τον νόμο όπως αυτός καθορίζεται από συγκεκριμένα νομοθετήματα^[3]. Αλλά ο δικαστικός όρος "μη ενσωματωμένη" (περιοχή) εισήχθη για να νομιμοποιήσει τις εδαφικές προσαρτήσεις των Η.Π.Α. στο τέλος του 19ου αιώνα, χωρίς να παρέχεται η ιδιότητα του πολίτη στα προσαρτημένα εδάφη, και χωρίς προστατευτικές συνταγματικές διατάξεις, προσωρινά μέχρι την περαιτέρω νομοθέτηση του Κονγκρέσου. Με αυτόν τον τρόπο, το τελευταίο μπορούσε να επιβάλει φορολογικά καθεστώτα που έκαναν διακρίσεις στις περιοχές αυτές, οι οποίες δεν ήταν πολιτείες των Η.Π.Α.^[4]

Από το 1901 ως το 1905, το Ανώτατο Δικαστήριο των Η.Π.Α. σε μια σειρά γνωμοδοτήσεων γνωστών ως Νησιωτικές Υποθέσεις, αποφάσισε ότι το Σύνταγμα ίσχυε ex proprio vigore στις ηπειρωτικές περιοχές των Η.Π.Α., όμως επίσης καθιέρωσε την έννοια της εδαφικής ενσωμάτωσης, κατά την οποία το Σύνταγμα έχει ισχύ μόνο σε ενσωματωμένες περιοχές όπως η Περιοχή της Αλάσκας και η Περιοχή της Χαβάης, ενώ έχει μερική μόνο ισχύ στις (τότε) νέες μη ενσωματωμένες περιοχές των Πουέρτο Ρίκο, Γκουάμ, και Φιλιππίνων^[5][6].