Μοναρχία της Ταϊλάνδης

Προέλευση

Η τρέχουσα έννοια της βασιλικής Ταϊλάνδης έχει εξελιχθεί μέσα στα 800 χρόνια απόλυτης κυριαρχίας. Ο πρώτος βασιλιάς μιας ενοποιημένης Ταϊλάνδης ήταν ο ιδρυτής του Βασιλείου της Σουκοτάι, ο Βασιλιάς Σρι Indraditya, το 1238. ^[2] Η ιδέα αυτής της πρώιμης βασιλείας λέγεται ότι βασίζεται σε δύο έννοιες που προέρχονται από τις βουδιστικές πεποιθήσεις Ινδουϊσμού και Τεραβάντα . Η πρώτη ιδέα βασίζεται στην Βεδική-Ινδουιστική κάστα του «Kshatriya» ή πολεμιστής-κυβερνήτης, στον οποίο ο βασιλιάς αντλεί τις δυνάμεις του από στρατιωτική δύναμη. Το δεύτερο βασίζεται στην βουδιστική έννοια της «Τεραβάντα» του «Dhammaraja» , Ο Βουδισμός έχει εισαχθεί στην Ταϊλάνδη τον 6ο αιώνα μ.Χ. Η ιδέα του Dhammaraja είναι ότι ο βασιλιάς πρέπει να κυβερνά το λαό του σύμφωνα με το Dharma και τις διδασκαλίες του Βούδα.

Αυτές οι ιδέες αντικαταστάθηκαν για λίγο το 1279, όταν ο Βασιλιάς Ραμχάχαινγκ ήρθε στο θρόνο. Ο Ramkhamhaeng απομακρύνθηκε από την παράδοση και δημιούργησε αντ 'αυτού μια έννοια του «πατρικού κανόνα», στο οποίο ο βασιλιάς κυβερνά το λαό του, όπως ο πατέρας θα κυβερνούσε τα παιδιά του. ^{[3] [4]} Αυτή η ιδέα ενισχύεται στον τίτλο και το όνομα του βασιλιά, καθώς είναι ακόμα γνωστός σήμερα, Pho Khun Ramkhamhaeng ^[5] που σημαίνει «Πατέρας Κυβερνήτης Ramkhamhaeng». Αυτό κράτησε για λίγο. Μέχρι το τέλος του βασιλείου, οι δύο παλιές έννοιες επέστρεψαν όπως συμβολίζονται από την αλλαγή στο ύφος των βασιλέων: "Pho" άλλαξε σε "Phaya" ή Λόρδος.

Η μοναρχία στον 21ο αιώνα

Από το 2000, ο ρόλος της ταϊλανδέζικης μοναρχίας αμφισβητείται ολοένα και περισσότερο από μελετητές, μέσα μαζικής ενημέρωσης, παρατηρητές και όλο και περισσότερα εκπαιδευμένα άτομα εκφράζουν ενδιαφέρον σε δημοκρατικές ιδέες. [Απαιτείται αναφορά] Πολλοί θεώρησαν ότι μια σειρά νόμων και μέτρων σχετικά με το lèse majesté στην Ταϊλάνδη αποτελούν εμπόδια στην ελευθερία της έκφρασης. Δεκάδες συλλήψεις, εκατοντάδες εγκληματικές έρευνες και πολλαπλές φυλακίσεις έχουν γίνει βάσει αυτών των νόμων.

Ο νόμος lèse-majesté είναι μέρος του Ποινικού Κώδικα της Ταϊλάνδης και λέγεται ότι είναι «ο πιο σκληρός νόμος lèse majesté στον κόσμο» και «ενδεχομένως ο αυστηρότερος νόμος περί ποινικής δυσφήμισης οπουδήποτε». Ο πολιτικός επιστήμονας Giles Ungpakorn σημείωσε ότι «οι νόμοι του lèse-majesté δεν έχουν πραγματικά σχεδιαστεί για την προστασία του θεσμού της μοναρχίας. Στο παρελθόν, οι νόμοι χρησιμοποιήθηκαν για την προστασία των κυβερνήσεων και για την προστασία των στρατιωτικών πραξικοπημάτων από νόμιμη κριτική. Η εικόνα δημιουργήθηκε για να ενισχύσει μια συντηρητική ελίτ πολύ πέρα από τα τείχη του ανακτόρου.

Ο βασιλιάς επικουρείται στο έργο και τα καθήκοντά του από τον ιδιωτικό γραμματέα του βασιλιά της Ταϊλάνδης και το Συμβούλιο Privy της Ταϊλάνδης, σε συνεννόηση με τον επικεφαλή του υπουργικού συμβουλίου, τον πρωθυπουργό . Σύμφωνα με το σύνταγμα, ο βασιλιάς δεν είναι πλέον ο δημιουργός όλων των νόμων στο βασίλειο: το προνόμιο αυτό ανατίθεται στην Εθνική Συνέλευση της Ταϊλάνδης. Όλα τα νομοσχέδια που ψηφίστηκαν από το νομοθετικό σώμα, ωστόσο, απαιτούν τη βασιλική σύμφωνη γνώμη του για να γίνει νόμος.

Η χούντα που ανέλαβε την εξουσία το 2014 ήταν επιθετική φυλακίζοντας αυστηρά τους κριτικούς της μοναρχίας. ^{[6] [7]} Το 2015, ξόδεψε 540 $ εκατομμύρια, περισσότερο από τον προϋπολογισμό του Υπουργείου Εξωτερικών, σε μια διαφημιστική εκστρατεία που ονομάζεται «Λατρεία, προστασία και υπεράσπιση της μοναρχίας». Η εκστρατεία περιλαμβάνει τηλεοπτικές διαφημίσεις, σεμινάρια σε σχολεία και φυλακές, διαγωνισμούς τραγουδιού και διαγωνισμούς για τη συγγραφή ιστοριών και ταινιών που επαινούν τον βασιλιά. «Δεν πρόκειται για προπαγάνδα», είπε ο Προέδρος Τσαντ-ο-χα, αρχηγός της χούντας. "Η νεολαία πρέπει να εκπαιδευτεί για το τι έχει κάνει ο βασιλιάς." ^[8]

Στον προϋπολογισμό της για το οικονομικό έτος 2016 (FY) 2016, η κυβερνών στρατιωτική κυβέρνηση αύξησε τις δαπάνες της για «διατήρηση, προστασία και διατήρηση της μοναρχίας» σε 18 δισεκατομμύρια μπατ (514 δολάρια ΗΠΑ) εκατομμύρια), αύξηση 28 τοις εκατό για αυτό το στοιχείο γραμμής του προϋπολογισμού από το 2014 όταν πήρε την εξουσία. ^[9] Τα κονδύλια του προϋπολογισμού για τη στήριξη της μοναρχίας το 2020 ανέρχονται σε 29.728 δισεκατομμύρια μπατ, ή 0,93% του συνολικού προϋπολογισμού. ^[10]

Ο βασιλιάς και άλλα μέλη της οικογένειάς του πραγματοποιούν πολλές βασιλικές τελετές ετησίως, μερικές από τις οποίες χρονολογούνται από τον 13ο αιώνα.

• Βασιλική τελετή στέψης
• Βασιλική Πομπή
• Βασιλική τελετή οργώματος
• Η Αλλαγή των Ρομπών του Σμαραγδένιου Βούδα ^[11]
• Τελετή αφοσίωσης στρατιωτικών χρωμάτων και δέσμευσης
• Τελετή Ορκωμοσίας
• Ομιλία από τον Θρόνο στην Εθνοσυνέλευση της Ταϊλάνδης
• Τελετή Βασιλικής Κηδείας

Ιστοσελίδες

• Ιστοσελίδα της γιορτής των 50 χρόνων του Βασιλιά
• Η περίφημη οικογένεια Τσάκρη
• Η βασιλική οικογένεια, η ιστορία και οι πληροφορίες
• Ιστοσελίδα για την Ταϊλάνδη Μοναρχία

Ηλεκτρονικά βιβλία

• Thanin Kraivichien (1976). Thai King under Democratic System (PDF) (στα Thai). Bangkok: Department of Academic Affairs, Ministry of Education. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 14 Φεβρουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2020. 
• Yut Saeng-uthai (2008). A Legal Treatise on the Provisions of the Constitution governing the King (PDF) (στα Thai). Bangkok: Winyuchon. ISBN 9789742886332.