Παλάτι των Παπών της Αβινιόν
| Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Το Παπικό παλάτι, στην Αβινιόν, αποτελεί τη μεγαλύτερη από τις κατασκευές γοτθικού ρυθμού του Μεσαίωνα[1]. Ταυτόχρονα φρούριο και παλάτι, η ποντιφική κατοικία υπήρξε στη διάρκεια του 14ου αιώνα η έδρα του Δυτικού Χριστιανισμού[N 1]. Έξι κονκλάβια έλαβαν χώρα στο παλάτι της Αβινιόν που οδήγησαν στην εκλογή του Βενέδικτου XII, το 1335, του Κλήμη VI, το 1342, του Ινοκέντιου VI, το 1352, του Ουρβανού V, το 1362, του Γρηγορίου XI, το 1370, και του Βενέδικτου XIII (αντίπαπας), το 1394.
| Παπικό Παλάτι | |
|---|---|
 Άποψη του Παπικού Παλατιού. | |
 | |
| Τοποθεσία | Αβινιόν,  Γαλλία |
| Συντεταγμένες | 43°57′03″N 4°48′27″E / 43.9508°N 4.8075°E 4°48′27″E / 43.9508°N 4.8075°E |
| Αρχιτεκτονικός ρυθμός | Γοτθικός |
| Επίσημη ονομασία: Ιστορικό Κέντρο της Αβινιόν: Παπικό Παλάτι, Επισκοπικό Σύμπλεγμα και Γέφυρα της Αβινιόν | |
| Είδος | Πολιτισμικό |
| Κριτήρια | i, ii, iv |
| Ορισμός | 1995 (19η συνεδρίαση) |
| Διακριτικός κώδικας | 228 |
| Περιοχή UNESCO | Ευρώπη και Βόρεια Αμερική |
| |
Το παλάτι, που αποτελεί συνδυασμό δύο κτιρίων, το παλιό παλάτι του Βενέδικτου XII, πραγματικό φρούριο βρισκόμενο πάνω στον απόρθητο βράχο των Ντομ, και το νέο παλάτι του Κλήμη VI, το πλουσιότερου των Παπών της Αβινιόν, αποτελεί όχι μόνο το μεγαλύτερο κτίσμα γοτθικού ρυθμού αλλά και αυτό στο οποίο εκφράστηκε σε όλο του το μεγαλείο ο αρχιτεκτονικός ρυθμός του διεθνούς γοτθικού (γαλ:gothique international). Αποτελεί αποτέλεσμα, για την κατασκευή του και την διακόσμησή του, του κοινού έργου των καλύτερων Γάλλων αρχιτεκτόνων, του Πιέρ Πεϋσόν και του Ζαν του Λουβρ, γνωστού ως Ντε Λουμπιέρ, και των καλύτερων τοιχογράφων της Σχολής της Σιένα, Σιμόνε Μαρτίνι και Ματέο Τζιοβανέτι.