Πατρίς Λεκόντ
Ο Πατρίς Λεκόντ (γαλλικά: Patrice Leconte, 12 Νοεμβρίου 1947 - ) είναι Γάλλος σκηνοθέτης, ηθοποιός, συγγραφέας κόμικς και σεναριογράφος.
| Πατρίς Λεκόντ | |
|---|---|
 | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Patrice Leconte (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 12 Νοεμβρίου 1947[1][2][3] Παρίσι[4][5][6] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία[7] |
| Σπουδές | La Fémis και Ινστιτούτο Προηγμένων Σπουδών Κινηματογράφου (1967) |
| Ιδιότητα | ηθοποιός[8], σκηνοθέτης κινηματογράφου, σεναριογράφος[9], σκηνοθέτης τηλεόρασης, σκιτσογράφος καρτούν[10][11][12], ηθοποιός ταινιών και σκηνοθέτης[13] |
| Βραβεύσεις | Διοικητής του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων, βραβείο Λουί Ντελούκ (1990), National Board of Review Award for Best Foreign Language Film (1996), Broadcast Film Critics Association Award for Best Foreign Language Film (1996), βραβείο BAFTA καλύτερης μη αγγλόφωνης ταινίας (1997), βραβείο Σεζάρ καλύτερου σκηνοθέτη (1997), βραβείο Σεζάρ καλύτερης ταινίας (1997), Βραβείο Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου του Λος Άντζελες (2003), βραβεία Σεζάρ και Αξιωματούχος του Εθνικού Τάγματος της Αξίας (23 Νοεμβρίου 2022)[14] |
| Υπογραφή | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ζωή και καριέρα
Ο Λεκόντ μεγάλωσε στην Τουρ και άρχισε να γυρίζει μικρές ερασιτεχνικές ταινίες στα 15 του.[15] Πήγε στο Παρίσι το 1967 και σπούδασε στο Institut des hautes études cinématographiques. Ενώ παρακολουθούσε τη σχολή κινηματογράφου στα τέλη της δεκαετίας του 1960, ο Λεκόντ εργάστηκε επίσης ως σκιτσογράφος, ιδιαίτερα για το γαλλοβελγικό περιοδικό κόμικς Pilote. Σκηνοθέτησε την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία το 1976 και έκανε μια σειρά από σημαντικές επιτυχίες με κωμωδίες που μετά βίας διανέμονταν εκτός Γαλλίας. Κέρδισε για πρώτη φορά την παγκόσμια προσοχή το 1989 με το Monsieur Hire, το οποίο προβλήθηκε στο Φεστιβάλ των Καννών το 1989[16] και ήταν ριζικά διαφορετικό από την προηγούμενη δουλειά του. Αν και είχε ήδη σκηνοθετήσει πάνω από έξι μεγάλου μήκους ταινίες, πολλοί ξένοι κριτικοί, που δεν ήταν εξοικειωμένοι με την προηγούμενη δουλειά του, τον αντιμετώπισαν ουσιαστικά ως νεοφερμένο. Έκτοτε, εναλλάσσεται μεταξύ ταινιών όπως Ο περίγελος της Αυλής και Ο άνθρωπος του τρένου που είχαν επιτυχία στη διεθνή αγορά και άλλων, όπως Οι αρχιδούκες, των οποίων η απήχηση περιορίστηκε στη Γαλλία.
Στη δεκαετία του 2000, ο Πατρίς Λεκόντ έλαβε μεγαλύτερη αναγνώριση στις Ηνωμένες Πολιτείες με τις επιτυχημένες κυκλοφορίες των Το κορίτσι στη γέφυρα, Ο δήμιος του Σεν Πιερ, Ο άνθρωπος του τρένου και Εξομολογήσεις πολύ προσωπικές.[17] Το IndieWIRE έγραψε: "Θα μπορούσαμε ακόμη και να υποστηρίξουμε ότι κανένας άλλος ξένος σκηνοθέτης (συμπεριλαμβανομένου του Πέδρο Αλμοδόβαρ) δεν είχε τόσο ισχυρό αντίκτυπο στους κινηματογράφους τέχνης των Ηνωμένων Πολιτειών".[18]
Ένα ριμέικ στην αγγλική γλώσσα της ταινίας του Λεκόντ Ο άνθρωπος του τρένου γυρίστηκε από ένα ανεξάρτητο στούντιο του Χόλιγουντ το 2011, ενώ δύο ακόμη βρίσκονται σε εξέλιξη: Εξομολογήσεις πολύ προσωπικές και Ο κολλητός μου.[19]
Η ταινία του Πατρίς Λεκόντ The Suicide Shop προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Νιούπορτ Μπιτς στο της Καλιφόρνιας στις 28 Απριλίου και 2 Μαΐου 2013.[20]
Φιλμογραφία
| Έτος | Πρωτότυπος τίτλος | Τίτλος στα ελληνικά | Σημειώσεις |
|---|---|---|---|
| 1969 | L'Espace vital | μικρού μήκους | |
| 1971 | Le Laboratoire de l'angoisse | ||
| 1973 | La Famille heureuse (Famille Gazul) | ||
| 1976 | Les vécés étaient fermés de l'intérieur | ||
| 1978 | Les bronzés | ||
| 1979 | Les bronzés font du ski | ||
| 1981 | Viens chez moi, j'habite chez une copine | Έλα σπίτι μου, μένω στης φίλης μου | |
| 1982 | Ma femme s'appelle reviens | ||
| 1983 | Circulez y a rien à voir ! | ||
| 1985 | Les Spécialistes | Οι σπεσιαλίστες | |
| 1987 | Tandem | ||
| 1989 | Monsieur Hire | ||
| 1990 | Le mari de la coiffeuse | Ο εραστής της κομμώτριας[21] | |
| 1991 | Contre l'oubli | ||
| 1992 | Le batteur du Boléro | Ο τυμπανιστής του Μπολερό | μικρού μήκους |
| 1993 | Tango | Ερωτικό τάνγκο[22] | |
| The King of Ads | ντοκιμαντέρ | ||
| 1994 | Le Parfum d'Yvonne | Το άρωμα της Υβόννης[23] | |
| 1995 | Lumière and Company | ντοκιμαντέρ | |
| 1996 | Les Grands Ducs | Οι αρχιδούκες[24] | |
| Ridicule | Ο περίγελος της Αυλής[25] | ||
| 1998 | Une chance sur deux | Ανάμεσα σε δυο μπαμπάδες[26] | |
| 1999 | La fille sur le pont | Το κορίτσι στη γέφυρα[27] | |
| 2000 | La veuve de Saint-Pierre | Ο δήμιος του Σεν Πιερ[28] | |
| 2001 | Félix et Lola | Φέλιξ και Λόλα: Μια ιστορία αγάπης | |
| 2002 | Rue des Plaisirs | Ο δρόμος των αισθήσεων[29] | |
| L'homme du train | Ο άνθρωπος του τρένου[30] | ||
| 2004 | Confidences trop intimes | Εξομολογήσεις πολύ προσωπικές[31] | |
| Dogora: Ouvrons les yeux | ντοκιμαντέρ | ||
| 2006 | Les bronzés 3: amis pour la vie | Φίλοι για πάντα[32] | |
| Mon meilleur ami | Ο κολλητός μου[33] | ||
| 2007 | Trac | μικρού μήκους | |
| Dix films pour en parler | |||
| 2008 | Beauties at War | Μάχη για το στέμμα | |
| 2011 | Voir la mer | ||
| 2012 | Le magasin des suicides | Μπουτίκ για αυτόχειρες[34] | |
| 2013 | A Promise | Μια υπόσχεση[35] | |
| 2014 | Do Not Disturb | Μην ενοχλείτε, παρακαλώ![36] | |
| 2015 | Une nuit au Grévin | ||
| 2019 | Salauds de pauvres | ||
| 2022 | Maigret | Ο επιθεωρητής Μαιγκρέ και το μυστήριο της νεκρής κοπέλας[37] |