Περιφέρεια Ιρίνγκα
35°00′E / 9.000°S 35.000°E
Η Περιφέρεια της Ιρίνγκα (αγγλικά: Iringa Region, σουαχίλι: Mkoa wa Iringa), είναι μια από τις τριάντα διοικητικές περιφέρειες της Τανζανίας. Η Περιφερειακή της πρωτεύουσα είναι η Ιρίνγκα (Iringa). Πριν από το 2012, η συνολική της έκταση ήταν 58.936 τετραγωνικά χιλιόμετρα (22.755 τετραγωνικά μίλια), από την οποία έκταση, 56.864 τετραγωνικά χιλιόμετρα (21.955 τετραγωνικά μίλια) ήταν ξηρά και 2.070 τετραγωνικά χιλιόμετρα, ήταν υδάτινη έκταση.[2] Ωστόσο, η Ιρίνγκα έχασε τις τρεις νότιες Περιοχές της, για τη δημιουργία της Περιφέρειας Ντζόμπε (Njombe Region).
(Iringa Region) | |||
|---|---|---|---|
| Τοπική ονομασία | Mkoa wa Iringa | ||
 | |||
| Χώρα |  Τανζανία | ||
| Ζώνη | Νοτίων Υψιπέδων | ||
| Πρωτεύουσα | Ιρίνγκα (Iringa) | ||
| Περιοχές ή Επαρχίες | βλέπε σχετικό πίνακα | ||
| Περιφερειακή Επίτροπος | Mhe. Amina Masenza | ||
| Επιφάνεια | 35.503 km² [1] 13.708 mi² | ||
| Πληθυσμός | 840.404 [01.08.2002][1] 941.238 [26.08.2012][1] | ||
| Πληθυσμιακή Κάλυψη Περιφέρειας | 26,5 κάτοικοι / km² [2012][1] 69 κάτοικοι / mi² [2012] | ||
| Ζώνη Ώρας Ανατολικής Αφρικής | +3 | ||
| Ταχυδρ. Κώδικας | 51xxx | ||
| Κωδικός κλήσης | 026 | ||
| Διαδικτυακή Διεύθυνση Περιφέρειας | iringa.go.tz | ||
| e-mail Διεύθυνση Περιφέρειας | ras@iringa.go.tz | ||
Σύμφωνα με την απογραφή του 2002, η πρώην Περιφέρεια Ιρίνγκα (Iringa Region) είχε πληθυσμό 1.495.333 άτομα.[3] Με το παρόν μέγεθος της Περιφέρειας Ιρίνγκα (Iringa Region), δηλαδή τις τέσσερις παλαιές βόρειες Περιοχές, στην απογραφή του 2002, είχε έναν συνολικό πληθυσμό 840.404 ατόμων.
Η Περιφέρεια Ιρίνγκα (Iringa Region) φιλοξενεί το «Εθνικό Πάρκο Ρουάχα» (Ruaha National Park), το δεύτερο μεγαλύτερο πάρκο της Τανζανίας, το οποίο έχει μια αφθονία από άγρια ζωή και περίπου 7.500 επισκέπτες ετησίως. Ένα δεύτερο πάρκο, το «Εθνικό Πάρκο των Ουντζούνγκουα Ορέων» (Udzungwa Mountains National Park), στην Αγροτική Περιοχή της Ιρίγκα, είναι λιγότερο επισκέψιμο.[4]
Περιφερειακή Επίτροπος της Περιφέρειας Ιρίνγκα, είναι η Mhe. Amina Masenza.[5]
Περιοχές (ή Επαρχίες)
Η Περιφέρεια διαιρείται διοικητικά σε τρεις Περιοχές:[Σημ. 1]
| Περιοχές (ή Επαρχίες) της Περιφέρειας Ιρίνγκα | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Χάρτης | Περιοχή | Πληθυσμός (2012) | ||||
 | Περιοχή Ιρίνγκα (Iringa) | 405.377 | ||||
| Περιοχή Κιλόλο (Kilolo) | 218.130 | |||||
| Περιοχή Μουφίντι (Mufindi) | 317.731 | |||||
| Σύνολο | 941.238 | |||||
Αποικισμός των πρώτων Ευρωπαίων στην ευρύτερη περιοχή της Ιρίνγκα
Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αρχικά εγκαταστάθηκαν πολλοί Γερμανοί, που διατηρούσαν αγροκτήματα με σιτηρά, αραβόσιτο, φασόλια, Ευρωπαϊκά οπωροφόρα δέντρα και αρκετά με ζώα. Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αυτοί οι Γερμανοί συνελήφθησαν και εστάλησαν σε Στρατόπεδα αιχμαλώτων και μετά την λήξη του, στη Γερμανία· και τα κτήματά τους αφού αρχικά τέθηκαν υπό την μεσεγγύηση της Μεγάλη Βρετανίας, στη συνέχεια ενοικιάστηκαν σε άλλους Ευρωπαίους.[6] Κατά το 1949, τα Γερμανικά αυτά κτήματα, πωλήθηκαν σε Ευρωπαίους αποίκους, αυτό άλλωστε συνέβη και με τα περισσότερα άλλα Γερμανικά κτήματα της τότε Τανγκανίκα.[7]
Οι πρώτοι Έλληνες άποικοι
Το ενδιαφέρον είναι ότι σε άλλα μέρη του κόσμου οι περισσότεροι Έλληνες στη διασπορά, δημιούργησαν την καριέρα τους στο εμπόριο και στις επιχειρήσεις εστίασης (ξενοδοχεία και εστιατόρια).[8] Στην Τανγκανίκα όμως, η πλειοψηφία των Ελλήνων έγιναν κατασκευαστές σιδηροδρόμων και αργότερα διευθυντές φυτειών, ιδιοκτήτες φυτειών σε σχοινοκτήματα στην Τάνγκα (Tanga) και στο Μορογκόρο (Morogoro), ξεκίνησαν τις φυτείες του καφέ και τις μικτές φυτείες πέριξ του Μόσι (Moshi) και της Αρούσα (Arusha) ή την καλλιέργεια του καπνού στην Ιρίνγκα (Iringa).[8] Αυτοί οι Έλληνες διεκδικούν τη δική τους θέση στην αποικιακή κοινωνία, εκμεταλλευόμενοι τη ρευστότητα και την ασάφεια των αποικιακών ιεραρχιών, οι οποίες διαδραματίζουν διαφορετικές αξιώσεις ότι είναι είτε Ευρωπαίοι, είτε Έλληνες είτε άνθρωποι που είναι ικανότεροι να κατανοήσουν και να συνεργαστούν με τους Αφρικανούς[Σημ. 2][Παρ. Σημ. 1] απ' ότι οι Γερμανοί, οι Άγγλοι και οι Ινδοί, λόγω της έλλειψης των φυλετικών διακρίσεων και της κατανόησής των στην εκτεταμένη οικογενειακή ζωή.[8]
Οι πρώτοι Έλληνες που εγκαταστάθηκαν στην Ιρίνγκα, επί Γερμανικής ακόμη κατοχής, ήσαν οι εξ Ηπείρου αδελφοί Ηλίας και Ίσσα Τσάβαλοι, που ασχολήθηκαν με το εμπόριο και την αμπελουργία, στις όχθες του ποταμού Ρουάχα. Δυστυχώς όμως και οι δύο σκοτώθηκαν το 1905, κατά την Επανάσταση του «Μάγκι-Μάγκι» (ή κατ'άλλους Μάτζι-μάτζι),[Σημ. 3] ο μεν Ηλίας στην Κιλόσα, όπου τον έθαψαν ζωντανό και ανάποδα (με το κεφάλι κάτω και τα πόδια στην επιφάνεια), ο δε Ίσσα στην Ιρίνγκα.[9] Μετά την ανάληψη της Αγγλικής διακυβέρνησης στην Ταγκανίκα, ο πρώτος Έλληνας που εγκαταστάθηκε στην Ιρίνγκα, ήταν ο:
- Λεων. Παπαδόπουλος (εκ Κύπρου)
Αμέσως μετά ακολούθησαν οι:
- Μομόκος,
- Φόρος,
- Απόστ. Πούπουλας,
- Δημήτριος Ι. Φλιάκος (εκ Σχοινουδίου, Ίμβρου) και λίγο αργότερα ο
- Βάσος Παν. Τόφας (εκ Κλήρου, Κύπρου),
εν συνεχεία, ακολούθησαν οι:
- Γεώργιος Ι. Φλιάκος (εκ Σχοινουδίου, Ίμβρου),
- Χαρίλαος Κωνσταντινίδης (εκ Σχοινουδίου, Ίμβρου),
- Στέλιος Κωνσταντινίδης (εκ Σχοινουδίου, Ίμβρου),
- Ιωάννης Δ. Ρασμπίτσος (εξ Αγ. Θεοδώρων, Ίμβρου),
- Εμμανουήλ Δ. Ρασμπίτσος (εξ Αγ. Θεοδώρων, Ίμβρου),
- Κώστας Α. Σοβαρής (εξ Αγ. Θεοδώρων, Ίμβρου),
- Δημήτριος Φιλιπ. Λαχανιάτης (έκ του οικισμού Βάτι, Ρόδου),
- Ιωάννης Καμπουρόπουλος (έκ Ρόδου),
- Αθανάσιος Παπαγεωργίου (έκ Ρόδου),
- Σπύρος Διον. Πολλάτος (εκ Φαρακλιάτων, Κεφαλληνίας),
- Γεράσιμος Γεωργ. Λοράνδος (εξ Αργοστολίου, Κεφαλληνίας),
- Ισίδωρος Σιδεράτος (εκ Κεφαλληνίας),
- Παναγής Γεννατάς (εκ Κεφαλληνίας),
- Κώστας Καλούπης,
- Σπύρος Μανωλάτος (εκ Δειληνάτων Κεφαλληνίας),
- Δημήτριος Παπαδημητρίου (εκ Πελοποννήσου),
- Γεώργιος Τσάνης (εκ Τριπόλεως, Πελοποννήσου),
- Γεώργιος Αργετάκης (εκ Πελοποννήσου),
- Κώστας Γ. Καψόπουλος (εκ Καρλοβασίου, Σάμου),
- Μιχαήλ Παν. Τόφας (εκ Κλήρου, Κύπρου),
- Ιωάννης Παν. Τόφας (εκ Κλήρου, Κύπρου),
- Βάσος Καλογέρης (εκ Κλήρου, Κύπρου),
- Αλέξανδρος Καλογέρης (εκ Κλήρου, Κύπρου),
- Γεώργιος Καλλής (εκ Πάφου, Κύπρου),
- Σάββας Καλλής (εκ Πάφου, Κύπρου),
- Παναγιώτης Δρουσιώτης (εκ Κύπρου),
- Πέτρος Λεπτός (εκ Κύπρου),
- Μίλτων Κ. Μήτσιγκας (εκ Κύπρου),
- Σωτήριος Παπαχρήστου (εκ Κύπρου),
- Παναγής Βανέζης (εκ Κύπρου),
- Νικόλαος Αυγεροδήμος (εκ Λοκρίδος, Φθιώτιδας),
- Νικόλαος Παναγιωτόπουλος (εκ Πειραιώς),
- Βλάσσης Παντελ. Τσαπτσαλής
- Βασίλειος Εμμ. Καζακίδης (εξ Αθηνών, καταγόμενος εκ Τενέδου),
- Γεώργιος Αγάς (εκ Τενέδου),
- Γεώργιος Τζανέτος (εκ Τενέδου),
- Θρασύβουλος Αθηναίος (εκ Τενέδου),
- Παναγιώτης Μιλτ. Μπεκιάρης (εκ Θεσσαλονίκης),
- Χαράλαμπος Αγγελέτος (από το Ευλάμπιο, Ίμβρου),
- Αθανάσιος Αγγελέτος (από το Ευλάμπιο, Ίμβρου),
- Νίκος Θεοδωρίδης (εξ Ίμβρου),
- Ιωάννης Μπανάνης (εξ Ίμβρου),
- Παναγιώτης Μπανάνης (εξ Ίμβρου),
- Δημήτριος Ζούρος (εκ Μυτιλήνης),
- Δημήτριος Ν. Γαράς (εξ Αθηνών),
- Ιωάννης Αντ. Ρούσος (εκ Κιμώλου),
- Πολυμέρης Μαργαρίτης (από τη Βιζύη, Ανατ. Θράκης) κ.ά.
για να φθάσουν στις αρχές του 1950, να υπάρχουν στην περιοχή πάνω από 135 Ελληνικές ψυχές.[10]
Λίγα χρόνια αργότερα, το 1955, κατέφτασε και ο Απόστολος Βασιλικάκης (έξ Ίμβρου).[εκκρεμεί παραπομπή]
Εικόνες
Η περίφραξη «Μαχένγκε» στη Γερμανική Ανατολική Αφρική.
Η περιοχή του υψιπέδου στην Ιρίνγκα.
Μοναστήρι στην Ουέμπα (Uwemba).
Χωράφια τσαγιού στο Μουφίντι (Mufindi)
Δείτε επίσης
Σημειώσεις
- Παραπομπές σημειώσεων
Παραπομπές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Iringa στο Wikimedia Commons
