Πλαβ

Η ονομασία Πλαβ (Плав) προήλθε από την σλαβική λέξη plav, «πλημμυρισμένη τοποθεσία» (poplava, «πλημμύρα»).^[2][3]

Το Πλαβ ευρίσκεται στους πρόποδες της οροσειράς των Προκλέτιγιε, δίπλα στις πηγές του ποταμού Λιμ.

Η περιοχή περιλαμβάνει αριθμό λιμνών, εκ των οποίων η πλέον γνωστή είναι η Λίμνη του Πλαβ, η οποία και αποτελεί μία εκ των μεγαλυτέρων της περιοχής. Οι λίμνες Χριντ και Βίσιτορ είναι ορεινές λίμνες, ενώ η Βίσιτορ είναι γνωστή για το πλεούμενο νησί της.

Το Πλαβ είναι επίσης γνωστό για τα καστικά φρεάτιά του, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται οι Πηγές του Αλί Πασά της Γκούτσια και η Όκο Σκακάβιτσα. Μεταξύ των υπαγόμενων του δήμου χωριών, περιλαμβάνεται το Γκούσινιε.

Κατά την διάρκεια του Μεσαίωνα, υφίστατο župa (επαρχία) ονομαζόμενη Πλαβ, η οποία ευρισκόταν στην πηγή ροής του Ποταμού Λιμ, καθώς και περιμετρικά της Λίμνης του Πλαβ.^[3] Αναφορά σε αυτήν γίνεται εντός αριθμού, χρονολογούμενων από τον Μεσαίωνα, σερβικών εγγράφων.^[3]

Ο ίδιος ο οικισμός του Πλαβ ιδρύθηκε από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η οθωμανική απογραφή η οποία έλαβε χώρα μεταξύ 1582-83 κατέγραψε τον ναχιγιέ του Πλαβ ως υπαγόμενο στο Σαντζάκι του Σκούταρι, με συνολικό αριθμό 18 χωριών. Σύμφωνα με τον ιστορικό Μίλαν Βάσιτς το σύνολο των κατοίκων διέθετε προσωπικά ονόματα σερβικών χαρακτηριστικών, ενώ δεν υπήρχε κάποιος κάτοικος μουσουλμανικού θρησκεύματος.^[4]

Από τα μέσα του 17ου αιώνα, η φυλή των Κελμέντι, προερχόμενη από τη Βόρεια Αλβανία, καθώς και η φυλή των Κούτσι ξεκίνησαν να εγκαθίστανται, χωρίς προηγούμενη άδεια, εντός του Φαραγγιού του Πλαβ-Γκούσινιε, ερχόμενες σε ανταγωνισμό με άλλους Σέρβους και Αλβανούς Μουσουλμάνους πρόσφυγες προερχόμενους από την Μαλέσια και το Μαυροβούνιο, οι οποίοι ήσαν στην πλειοψηφία τους σερβόφωνοι.^[5] Οι μικρές πόλεις του Πλαβ και του Γκούσινιε αποτελούνταν, επίσης, από μεικτό ως προς την καταγωγή πληθυσμό, του οποίου μητρική γλώσσα ήταν η σερβική.^[5] Η επαρχία κατοικείτο από σερβικό πληθυσμό (συμπεριλαμβανομένου, σε μικρότερο βαθμό, ενός μουσουλμανικού πληθυσμού σερβικής προέλευσης και γλώσσας), καθώς και αλβανικό πληθυσμό.^[5]

Το 1878, κατόπιν της Συνθήκης του Βερολίνου, η πόλη του Πλαβ παραχωρήθηκε στο Μαυροβούνιο από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, παρά το γεγονός πως η πλειοψηφία του πληθυσμού της ήταν μουσουλμανικού θρησκεύματος. Ωστόσο, ένοπλη αντίσταση από την πλευρά της Ένωσης του Πρίζρεν, σε συνδυασμό με τη νίκη της εναντίον των μαυροβουνιακών στρατευμάτων στη Μάχη του Νόβσιτσε (1879) δεν επέτρεψε την εφαρμογή της συγκεκριμένης απόφασης. Οι Οθωμανοί, στην συνέχεια, υποχρεώθηκαν να παραχωρήσουν το Ούλτσινι στο Μαυροβούνιο, κατόπιν σχετικών πιέσεων εκ μέρους των Μεγάλων Δυνάμεων, το 1881. Το Πλαβ, τελικώς, κατέστη τμήμα του Μαυροβουνίου, μετά το πέρας του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου, το 1912.

Το 1939, ο πληθυσμός του Πλαβ θεωρείτο στην πλειοψηφία του ως βοσνιακός μουσουλμανικός, ενώ εκείνος του Γκούσινιε στην πλειοψηφία του αλβανικός και δίγλωσσος.^[6] Σημαντικότερες οικογένειες του Πλαβ κατά την διάρκεια της συγκεκριμένης περιόδου ήσαν οι Μεντούνιανι, Σέοβιτς, Λούκοβιτς και Σάμποβιτς-Φέροβιτς.^[6]

Ο Δήμος του Πλαβ αριθμεί 23 οικισμούς:

Πόλη

Ιστορική εξέλιξη του πληθυσμού της πόλεως

Το 2009, ο πληθυσμός του Πλαβ ήταν της τάξεως των 3.358 κατοίκων.

Ηλικιακή πυραμίδα (2003)

Κατανομή του πληθυσμού της πόλεως του Πλαβ ανά εθνότητα

Δήμος

Ιστορική εξέλιξη του πληθυσμού του δήμου

• Πόλεις του Μαυροβουνίου
• Υποδιαιρέσεις του Μαυροβουνίου

• (Σερβικά) Gornje Polimlje: priroda, stanovništvo i naselja. Geografski institut Filozofskog fakulteta. 2005. ISBN 978-86-7794-000-3. 
• (Σερβικά) Srpska akademija nauka i umetnosti (1985). Posebna izdanja. 566-567. σελ. 110. 

• (Σερβικά) Ιστοσελίδα του Δήμου του Πλαβ
• (Αγγλικά) Δορυφορική εικόνα του Πλαβ
• (Αγγλικά) Πλαβ