Πληθωρισμός (κοσμολογία)
Στη φυσική κοσμολογία, κοσμικός πληθωρισμός, κοσμολογικός πληθωρισμός, ή απλά πληθωρισμός είναι μια θεωρία της εκθετικής διαστολής του χώρου στο πρώιμο σύμπαν. Η πληθωριστική εποχή διήρκεσε από τα 10-36 δευτερόλεπτα μετά την εικαζόμενη Μεγάλη Έκρηξη (Big Bang) σε κάποια στιγμή μεταξύ 10-33 και 10-32 δευτερόλεπτα μετά τη μοναδικότητα. Μετά την πληθωριστική περίοδο, το Σύμπαν συνεχίζει να επεκτείνεται, αλλά με λιγότερο έντονο ρυθμό.[4]
Γενικά
Η θεωρία του πληθωρισμού αναπτύχθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Η θεωρία εξηγεί την προέλευση της μεγάλης κλίμακας δομής του σύμπαντος. Κβαντικές διακυμάνσεις στις μικροσκοπικές πληθωριστικές περιοχές, μεγεθύνθηκαν σε κοσμικό μέγεθος, και έγιναν οι σπόροι για την ανάπτυξη της δομής του Σύμπαντος.[5] Πολλοί φυσικοί πιστεύουν επίσης ότι ο πληθωρισμός εξηγεί γιατί το Σύμπαν φαίνεται το ίδιο προς όλες τις κατευθύνσεις (ισοτροπικό), γιατί η ακτινοβολία υποβάθρου διανέμεται ομοιόμορφα, γιατί το Σύμπαν είναι επίπεδο και γιατί δεν έχουν παρατηρηθεί μαγνητικά μονόπολα.
Ο μηχανισμός
Ο λεπτομερής μηχανισμός της φυσικής σωματιδίων που ευθύνεται για τον πληθωρισμό δεν είναι γνωστός. Το βασικό πληθωριστικό μοντέλο είναι αποδεκτό από τους περισσότερους επιστήμονες, ενώ μια σειρά από προβλέψεις του πληθωρισμού έχουν επιβεβαιωθεί από παρατηρήσεις,[6] ωστόσο, μια σημαντική μειονότητα των επιστημόνων διαφωνεί με αυτή τη θέση. Το υποθετικό πεδίο που πιστεύεται ότι είναι υπεύθυνο για τον πληθωρισμό ονομάζεται inflaton.[7]
Οι αρχιτέκτονες
Το 2002, τρεις από τους αρχιτέκτονες της θεωρίας πληθωρισμού είχαν αναγνωριστεί για τις σημαντικές συνεισφορές τους: οι φυσικοί Άλαν Γκουθ του MIT, ο Αντρέι Λίντε του Στάνφορντ, και ο Πολ Στάινχαρτ του Πρίνστον μοιράστηκαν το διάσημο Βραβείο Dirac "για την ανάπτυξη της έννοιας του πληθωρισμού στην κοσμολογία".[8] Το 2012, στους Άλαν Γκουθ, και Αντρέι Λίντε απονεμήθηκε το Breakthrough Prize in Fundamental Physics για την εφεύρεση και την ανάπτυξη της πληθωριστικής κοσμολογίας.[9]
Σημειώσεις
Αναφορές
- Guth, Alan (1997). The Inflationary Universe: The Quest for a New Theory of Cosmic Origins. Perseus. ISBN 0-201-32840-2.
- Hawking, Stephen (1998). A Brief History of Time. Bantam. ISBN 0-553-38016-8.
- Hawking, Stephen· Gary Gibbons (1983). The Very Early Universe. Cambridge University Press. ISBN 0-521-31677-4.
- Kolb, Edward· Michael Turner (1988). The Early Universe. Addison-Wesley. ISBN 0-201-11604-9.
- Linde, Andrei (1990). Particle Physics and Inflationary Cosmology. Chur, Switzerland: Harwood. ISBN 3-7186-0490-6.
- Linde, Andrei (2005). «Inflation and String Cosmology». Progress of Theoretical Physics Supplement 163: 295–322. doi:. Bibcode: 2006PThPS.163..295L.
- Liddle, Andrew· David Lyth (2000). Cosmological Inflation and Large-Scale Structure. Cambridge. ISBN 0-521-57598-2.
- Lyth, David H.; Riotto, Antonio (1999). «Particle physics models of inflation and the cosmological density perturbation». Phys. Rept. 314 (1–2): 1–146. doi:. Bibcode: 1999PhR...314....1L. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-12-12. https://archive.today/20121212105035/http://www.slac.stanford.edu/spires/find/hep/www?rawcmd=FIND+EPRINT+HEP-PH/9807278. Ανακτήθηκε στις 2021-09-07.
- Mukhanov, Viatcheslav (2005). Physical Foundations of Cosmology. Cambridge University Press. ISBN 0-521-56398-4.
- Vilenkin, Alex (2006). Many Worlds in One: The Search for Other Universes
. Hill and Wang. ISBN 0-8090-9523-8. - Peebles, P. J. E. (1993). Principles of Physical Cosmology . Princeton University Press. ISBN 0-691-01933-9.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
- Μαξ Τέγκμαρκ, Το Μαθηματικό μας Σύμπαν (2014), "Κεφάλαιο 5: Πληθωρισμός"