Πολιτική του Παλάου

Οι προεδρικές εκλογές διεξάγονται κάθε 4 χρόνια. Αρχηγός κράτους και κυβέρνησης είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Το Εθνικό Κογκρέσο του Παλάου (Olbiil era Kelulau) απαρτίζεται από 2 σώματα: τη Γερουσία, με 9 εκλεγμένα μέλη, και τη Βουλή των Αντιπροσώπων με 16 μέλη, ένα για καθεμία πολιτεία του Παλάου. Όλοι οι βουλευτές και οι γερουσιαστές υπηρετούν τετραετείς θητείες. Η κάθε πολιτεία εκλέγει επίσης τον κυβερνήτη της και τη δική της Βουλή. Το συμβούλιο των φυλάρχων συμβουλεύει τον πρόεδρο σε παραδοσιακά ζητήματα νομοθεσίας και εθίμων. Απαρτίζεται από τους ανώτατους παραδοσιακούς αρχηγούς καθεμίας πολιτείας.

Σήμερα δεν υπάρχουν πολιτικά κόμματα στη νησιωτική χώρα.

Στις 6 Νοεμβρίου 2012 πρόεδρος εξελέγη ο Τόμι Ρεμενγκεσάου, με ποσοστό 58% έναντι 42% για τον έως τότε πρόεδρο, Τζόνσον Τοριμπιόνγκ. Ο τελευταίος παραδέχτηκε την εκλογική του ήττα στα κοινωνικά δίκτυα.^[1]

Το δικαστικό σύστημα αποτελείται από το Ανώτατο Δικαστήριο, το Εθνικό Δικαστήριο, το Court of Common Pleas και το Land Court.

Το Παλάου διαιρείται διοικητικά σε 16 πολιτείες (ως το 1984 ονομάζονταν δήμοι):

• Ανγκάουρ (Angaur)
• Εμελίκ (Aimeliik)
• Εράι (Airai
• Καγιάνγκελ (Kayangel)
• Κορόρ (Koror)
• Μελεκέοκ (Melekeok)
• Νγκαράαρντ (Ngaraard)
• Νγκαρεμλένγκουι (Ngaremlengui)
• Νγκαρντμάου (Νgardmau)
• Νγκαρχελόνγκ (Ngarchelong)
• Νγκατπάνγκ (Ngatpang)
• Νγκιβάλ (Ngiwal)
• Νγκχεζάρ (Ngchesar)
• Πελελίου (Peleliu)
• Σονσορόλ (Sonsorol)
• Χατοχομπέι (Hatohobei)

Τα ακατοίκητα νησιά Ροκ (Rock Islands) ιστορικά αποτελούν τμήμα της πολιτείας του Κορόρ.

Το Παλάου είναι ανεξάρτητο κράτος από το 1994 και τον ίδιο χρόνο έγινε μέλος του ΟΗΕ. έχει συνάψει διπλωματικές σχέσεις με την Ταϊβάν το 1999. Στο Παλάου έχουν πρεσβείες η Δημοκρατία της Κίνας, η Ιαπωνία, οι Φιλιππίνες και οι ΗΠΑ. Το Παλάου έχει πρεσβείες στις Φιλιππίνες, στην Ταϊβάν, στην Ιαπωνία και στις ΗΠΑ. Το 2008 η χώρα σύναψε προξενικούς δεσμούς με το Ισραήλ.^[2].

Τα νησιά δεν έχουν δικές τους Ένοπλες Δυνάμεις. Ο στρατός των ΗΠΑ μπορεί να εισέρχεται ελεύθερα στο Παλάου για 50 χρόνια, με βάση τη συμφωνία του 1994, όταν τα νησιά έγιναν ανεξάρτητα. Αρκετά έντονη είναι η παρουσία της Αμερικανικής Ακτοφυλακής στα νησιά. Το Παλάου έχει κηρυχθεί σε αποπυρηνικοποιημένη ζώνη.

Το Παλάου υιοθέτησε Σύνταγμα την 1η Ιανουαρίου του 1981. Ήταν το πρώτο Σύνταγμα για αποπυρηνικοποίηση στον κόσμο. Με βάση αυτό, το αμερικανικό κράτος υποχρεώθηκε να πληρώνει οικονομική βοήθεια για 15 χρόνια, σε αντάλλαγμα για την ανεμπόδιστη χρήση των στρατιωτικών βάσεων του Παλάου από το στρατό των ΗΠΑ. Το 1992 αναθεωρήθηκε το Σύνταγμα του 1981.^[3]

Τη δεκαετία του ΄80 η πολιτική ιστορία του κράτους χαρακτηρίστηκε από βία. Το 1985 δολοφονήθηκε ο πρώτος πρόεδρος της χώρας, Χαρούο Ρεμελίκ και ένας υπουργός βρέθηκε εμπλεκόμενος στο έγκλημα. Επίσης, ο τρίτος πρόεδρος της χώρας, Λαζάρους Σαλί, αυτοκτόνησε το 1988, εν μέσω κατηγοριών για δωροδοκία. Ο προσωπικός συνεργάτης του Σαλί είχε φυλακιστεί αρκετούς μήνες πιο πριν, επειδή είχε πυροβολήσει στην οικία του προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων.

Έπειτα από καθεστώς εδάφους υπό εντολή των Ηνωμένων Εθνών , το Παλάου έγινε ανεξάρτητο κράτος την 1η Οκτωβρίου του 1994 και τέθηκε σε ισχύ Σύμφωνο Ελεύθερης Σύνδεσης του κράτους με τις ΗΠΑ.

• Συλλογικό έργο, Παγκόσμιος Γεωγραφικός Άτλας, τ. 15, σελ. 304-315, εκδ. ΔΟΜΗ, 2007.

• Χρονολόγιο - Παλάου.