Πρόεδρος του Μπαρμπάντος

Το 1979, συστάθηκε μια εξεταστική επιτροπή, γνωστή ως Επιτροπή Κοξ για το Σύνταγμα, η οποία επιφορτίστηκε με τη μελέτη της σκοπιμότητας εισαγωγής ενός κοινοβουλευτικού δημοκρατικού συστήματος. Η Επιτροπή Κοξ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι Μπαρμπάντος προτιμούσαν να διατηρήσουν τη συνταγματική μοναρχία. Ως εκ τούτου, η πρόταση για μετάβαση σε δημοκρατικό καθεστώς δεν εφαρμόστηκε. Το μανιφέστο του 1994 του Εργατικού Κόμματος των Μπαρμπάντος ασχολήθηκε με το ζήτημα της δημοκρατίας, προτείνοντας δημοψήφισμα. Χάριν σε αυτή την υπόσχεση, στις 29 Οκτωβρίου 1996 μια Επιτροπή Αναθεώρησης του Συντάγματος, υπό την προεδρία του Χένρι Ντε Μπουλάι Φορντ, διορίστηκε για να αναθεωρήσει το Σύνταγμα των Μπαρμπάντος. Η Επιτροπή υπέβαλε έκθεση στις 15 Δεκεμβρίου 1998 και συνέστησε στα Μπαρμπάντος να υιοθετήσουν ένα κοινοβουλευτικό δημοκρατικό σύστημα. Το 1999, το μανιφέστο του Εργατικού Κόμματος των Μπαρμπάντος πρότεινε ότι τα ευρήματα της επιτροπής και η σύστασή της να γίνουν τα Μπαρμπάντος δημοκρατία θα τύχουν της πρώιμης προσοχής της κυβέρνησης.

Ένα νομοσχέδιο για το δημοψήφισμα εισήχθη στο κοινοβούλιο και είχε την πρώτη του ανάγνωση στις 10 Οκτωβρίου 2000. Με τη διάλυση του Κοινοβουλίου λίγο πριν από τις εκλογές το 2003, το νομοσχέδιο για το δημοψήφισμα δεν πραγματοποιήθηκε.

Ο πρωθυπουργός Όουεν Άρθουρ ζήτησε το 2005 να διεξαχθεί πολιτειακό δημοψήφισμα. Κατά συνέπεια, ένα δεύτερο νομοσχέδιο για το δημοψήφισμα προτάθηκε το 2005, και ψηφίστηκε σε νόμο τον Οκτώβριο του 2005. Το δημοψήφισμα βάσει του νόμου του 2005 είχε προγραμματιστεί να διεξαχθεί ταυτόχρονα με τις γενικές εκλογές των Μπαρμπάντος του 2008. Στις 2 Δεκεμβρίου 2007, εμφανίστηκαν αναφορές ότι αυτή η ψηφοφορία αναβλήθηκε λόγω ανησυχιών που εξέφρασε η Επιτροπή Εκλογών και Κανονισμών. Μετά τις εκλογές, ο Ντέιβιντ Τόμπσον αντικατέστησε τον Άρθουρ ως πρωθυπουργό και το σχέδιο μπήκε στο ράφι.

Στις 22 Μαρτίου 2015, ο Πρωθυπουργός Φρέντελ Στούαρτ ανακοίνωσε την πρόθεσή του να οδηγήσει τη χώρα προς μια δημοκρατική μορφή διακυβέρνησης «στο πολύ εγγύς μέλλον». Ο γενικός γραμματέας του Δημοκρατικού Εργατικού Κόμματος, Τζορτζ Πίλγκριμ, επιβεβαίωσε το σχέδιο και είπε ότι αναμένεται να συμπέσει με την 50ή επέτειο της ανεξαρτησίας των Μπαρμπάντος το 2016.

Τον Σεπτέμβριο του 2020, η κυβέρνηση του Εργατικού Κόμματος των Μπαρμπάντος της Πρωθυπουργού Μία Μότλεϊ ανακοίνωσε στην ομιλία της στον Θρόνο ότι τα Μπαρμπάντος θα γίνουν δημοκρατία μέχρι τον Νοέμβριο του 2021, αντικαθιστώντας τη βασίλισσα και τον γενικό κυβερνήτη με έναν τελετουργικό αρχηγό κράτους των Μπαρμπάντος. Ήταν αυτή η πρόταση που τελικά θεσπίστηκε σε νόμο — στις 20 Σεπτεμβρίου 2021, το Σύνταγμα (Τροποποίηση) (Αριθ. 2) Νομοσχέδιο, 2021 προτάθηκε στο Κοινοβούλιο των Μπαρμπάντος και στη συνέχεια εγκρίθηκε στις 6 Οκτωβρίου. Ο πρώτος υποψήφιος για πρόεδρος των Μπαρμπάντος, η γενική κυβερνήτης των Μπαρμπάντος, Σάντρα Μέισον, προτάθηκε από κοινού από τον πρωθυπουργό και τον αρχηγό της αντιπολίτευσης στις 12 Οκτωβρίου 2021, και στη συνέχεια εξελέγη στις 20 Οκτωβρίου.

Ο πρόεδρος εκλέγεται από το Κοινοβούλιο του Μπαρμπάντος.

Ο πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αντιπολίτευσης υποδεικνύουν από κοινού έναν υποψήφιο 90 ημέρες πριν από τη λήξη της θητείας του υφιστάμενου, και στη συνέχεια ο υποψήφιος εκλέγεται με παρέκκλιση χωρίς ψήφο, εκτός εάν κάποιο μέλος του Κοινοβουλίου υποβάλει την ένστασή του. Εάν υποβληθεί ένσταση, η κοινή συνεδρίαση διακόπτεται και οι δύο Βουλές, η Γερουσία και η Βουλή της Συνέλευσης, συνεδριάζουν χωριστά και η κάθε πλευρά κάνει ψηφοφορία για την αποδοχή ή την απόρριψη του υποψηφίου. Στη συνέχεια απαιτείται πλειοψηφία δύο τρίτων των έγκυρων ψήφων σε κάθε Σώμα χωριστά για την εκλογή ενός υποψηφίου σε όλους τους γύρους ψηφοφοριών.

Εάν δεν οριστεί υποψήφιος με συναίνεση μέχρι την 60ή ημέρα πριν από τη λήξη της θητείας του υφιστάμενου, οι εκλογές ανοίγονται για άλλους υποψηφίους. Για να αποκτήσει πρόσβαση στις κάλπες σε τέτοιες ανοιχτές εκλογές, ένας υποψήφιος πρέπει να οριστεί είτε από τον πρωθυπουργό, τον αρχηγό της αντιπολίτευσης ή τουλάχιστον δέκα μέλη της Βουλής. Η απαίτηση για πλειοψηφία δύο τρίτων των έγκυρων ψήφων σε κάθε Σώμα χωριστά ισχύει και σε ανοιχτές εκλογές. Αυτό σημαίνει ότι εάν έχει προταθεί μόνο ένας υποψήφιος, το σύστημα ψηφοφορίας είναι το ίδιο όπως όταν έχει υποβληθεί αντίρρηση για έναν υποψήφιο με συναίνεση.

Το σύνταγμα του Μπαρμπάντος ορίζει για την χώρα ένα κοινοβουλευτικό σύστημα διακυβέρνησης του Γουέστμινστερ με βάση αυτό του Ηνωμένου Βασιλείου, όπου ο ρόλος του αρχηγού του κράτους είναι νομικός και πρακτικός, αλλά όχι πολιτικός. Ομοίως με άλλες κοινοβουλευτικές δημοκρατίες στην Κοινοπολιτεία των Εθνών όπως η Ινδία και το Τρινιντάντ και Τομπάγκο, αλλά σε αντίθεση με τα ηπειρωτικά ευρωπαϊκά κοινοβουλευτικά κράτη όπως η Γερμανία και η Ιταλία, ο πρόεδρος των Μπαρμπάντος έχει επίσημα μεγάλη συνταγματική εξουσία που εκτείνεται και στους τρεις κλάδους της κυβέρνησης. Στην πράξη, οι συνταγματικές συμβάσεις που δέσμευαν τον αρχηγό του κράτους και τους εκπροσώπους του όταν τα Μπαρμπάντος ήταν συνταγματική μοναρχία αναμένεται να παραμείνουν σε ισχύ, πράγμα που σημαίνει ότι η εκτελεστική εξουσία θα συνεχίσει να ασκείται από τον πρωθυπουργό και το υπουργικό συμβούλιο σύμφωνα με το τροποποιημένο σύνταγμα το οποίο αναφέρει ότι ο πρόεδρος "θα ενεργεί σύμφωνα με τη συμβουλή του Υπουργικού Συμβουλίου ή ενός Υπουργού που ενεργεί υπό τη γενική εξουσία του Υπουργικού Συμβουλίου" εκτός από ορισμένες περιπτώσεις, που συνήθως περιγράφονται ως εφεδρικές εξουσίες.