Πύργος Διρού Λακωνίας

Η παλαιότερη γνωστή μνεία στο τοπωνύμιο Διρό γίνεται το 1336, γραμμένο ως Iro, όταν αποτελούσε κτήση του Νικολό Ατσαγιόλι κοντά στη Τζίμοβα (παλιά ονομασία της Αρεόπολης). Το τοπωνύμιο έχει σλαβική προέλευση και σημαίνει στάσιμο νερό. Το χωριό Πύργος αναφέρεται το 1571.^[3] Τον Ιούνιο του 1826 η παραλία Διρού αποτέλεσε πεδίο μάχης μεταξύ Ελλήνων και Αιγυπτίων, με τους Μανιάτες να καταφέρνουν να νικήσουν τις δυνάμεις του Ιμπραήμ Πασά.

Ο Πύργος Διρού έχει χαρακτηριστεί ως παραδοσιακός οικισμός. Αποτελεί από επιμέρους κτιριακά σύνολα, με κεντρικό σύνολο τον Λευκιά.^[3] Οι πύργοι του έχουν χαρακτηριστεί μνημεία.^[4] Ανάμεσα στους πύργους ξεχωρίζει το συγκρότημα του οπλαρχηγού Σκλαβουνάκου, στον Πετρόλακκο. Το συγκρότημα διαθέτει εξαόροφο πύργο ύψους 19 μέτρων, ο οποίος πιθανόν να είναι ο ψηλότερος στη Μάνη,^[5] ένα μακρόστενο διώροφο σπίτι με ανώι, δεξαμενές νερού και οικογενειακό εκκλησάκι με νεκροταφείο. Κτίστηκε το 1812.^[3]

Άλλα αξιοθέατα του χωριού είναι οι βυζαντινοί ναοί του Aγίου Πέτρου Γλέζου και Ταξιαρχών Γλέζου,^[6] ο μονόχωρος ναός των Αγίων Θεοδώρων στου Καλού, του 12ου αιώνα,^[7] και ο μονόχωρος ναός του Αγίου Νικολάου, με κτιστό τέμπλο και τοιχογραφίες του 1868.^[8] Το παλιό σχολείο του Πύργου Διρού έχει χαρακτηριστεί ιστορικό διατηρητέο μνημείο εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο έχουν ενσωματωθεί σε αυτό υλικό από παλαιότερα κτίρια.^[9]

Κοντά στο Πύργο Διρού και στις ακτές του κόλπου Διρού, ο οποίος βρίσκεται ανάμεσα στον Πύργο και στην Αρεόπολη, βρίσκονται τρία σπήλαια, η Αλεπότρυπα, η Γλυφάδα ή Βλυχάδα και το Καταφύγι.^[10]