Συζήτηση:Καρκίνος του παχέος εντέρου
Σήμερα ρώτησα τον ιατρό για μετάφραση του "πολύποδα"
Δεν ήξερε, ή μου το είπε όταν δεν άκουγα... Νομίζω είναι αυτό: https://www.search.com.vn/wiki/en/Adenomatous_polyps#Adenomatous_polyps .Απλώς λείπουν αναφορές στον "πολύποδα" άρα για να πιαστώ από κάπου ίσως να έιναι το "Adenomatous_polyps". Η περιγραφή ταιριάζει στο ότι είναι η αιτία όπου εξελίσσεται ο καρκίνος. logictheo (συζήτηση) 12:38, 6 Ιουνίου 2012 (UTC)
Περισσότερο περιεχόμενο από το αγγλικό
Περισσότερο περιεχόμενο από το αγγλικό wiki μεταφραστεί από μεταφραστές Χωρίς Σύνορα, περιλαμβάνει περισσότερες αναφορές.
Καρκίνος του παχέος εντέρου | |
---|---|
Diagram of the lower gastrointestinal tract | |
Ταξινόμηση | |
ICD-10 | C18-C20/C21 |
ICD-9 | 153.0-154.1 |
ICD-O | M8140/3 (95% of cases) |
OMIM | 114500 |
DiseasesDB | 2975 |
MedlinePlus | 000262 |
eMedicine | med/413 med/1994 ped/3037 |
Ο Καρκίνος του παχέος εντέρου (γνωστός και ως καρκίνος του παχέος εντέρου, καρκίνος του ορθού ή καρκίνος του εντέρου) είναι η ανάπτυξη του καρκίνου στο παχύ έντερο ή ορθό (τμήματα του παχέος εντέρου).[1] Αυτό οφείλεται στην ανώμαλη ανάπτυξη των κυττάρων που έχουν την ικανότητα να εισβάλλουν ή να εξαπλώνονται σε άλλα τμήματα του σώματος.[2] Τα σημάδια και συμπτώματα μπορεί να συμπεριλαμβάνουν αίμα στα κόπρανα, μεταβολή στην αφόδευση, απώλεια βάρους και διαρκές αίσθημα κόπωσης.[3]
Οι περισσότεροι καρκίνοι του παχέος εντέρου οφείλονται σε παράγοντες του τρόπου ζωής και την αύξηση της ηλικίας, με μόνο ένα μικρό αριθμό των περιπτώσεων να οφείλεται σε κληρονομικές γενετικές διαταραχές.[4][5] Στους παράγοντες κινδύνου ανήκουν η διατροφή, η παχυσαρκία, το κάπνισμα και η ανεπαρκής φυσική δραστηριότητα.[4][5] Οι παράγοντες διατροφής που αυξάνουν το κίνδυνο περιλαμβάνονυ κόκκινο και επεξεργασμένο κρέας, καθώς επίσης και το αλκοόλ.[4] Ένας άλλος παράγοντας κινδύνου είναι η φλεγμονώδης νόσος του εντέρου, που περιλαμβάνει τη νόσο Crohn και την ελκώδη κολίτιδα.[4] Ορισμένες από τις κληρονομικές συνθήκες που προκαλούν καρκίνου του παχέος εντέρου συμπεριλαμβάνουν: την οικογενή αδενωματώδη πολυποδίαση και τον κληρονομικό καρκίνο του παχέος εντέρου χωρίς πολύποδες. Ωστόσο, αυτές αντιπροσωπεύουν λιγότερο από το 5% των περιπτώσεων.[4][5] Κατά κανόνα ξεκινά ως καλοήθης όγκος, συχνά με τη μορφή πολύποδα, που συν τω χρόνω γίνεται καρκινώδης.[4]
Ο καρκίνος του εντέρου μπορεί να διαγνωστεί με τη λήψηδείγματος του παχέος εντέρου κατά τη διάρκεια σιγμοειδοσκόπησης or κολονοσκόπησης.[3] Αυτό στη συνέχεια ακολουθείται από ιατρική απεικόνιση για να καθοριστεί εάν η ασθένεια έχει εξαπλωθεί.[1] Ο απεικόνιση είναι αποτελεσματικός στη μείωση της πιθανότητας θανάτου από καρκίνο του παχέος εντέρου και συνιστάται από την ηλικία των 50 και μέχρι την ηλικία των 75.[6] Κατά τη διάρκεια της κολονοσκόπησης οι πολύποδες αφαιρούνται. Η ασπιρίνη και άλλα μη στεροειδή αντι-φλεγμονώδη φάρμακα μειώνουν τον κίνδυνο.[4][7] Η γενική τους χρήση δεν συνιστάται για αυτό το σκοπό, ωστόσο, λόγω των παρενεργειών.[8]
Οι συνήθεις θεραπείες για τον καρκίνο του παχέος εντέρου συμπεριλαμβάνουν συνδυασμό χειρουργικής επέμβασης, θεραπεία με ακτινοβολίες, χημειοθεραπεία και στοχευμένη θεραπεία.[1] Οι καρκίνοι που περιορίζονται εντός του τοιχώματος του παχέος εντέρου μπορεί να είναι ιάσιμοι με εγχείρηση, ενώ ο καρκίνος που έχει εξαπλωθεί ευρέως συνήθως δεν είναι ιάσιμος, με τη θεραπεία να επικεντρώνεται στη βελτίωση τηςποιότητας ζωής και των συμπτωμάτων.[1] Τα ποσοστά επιβίωσης πέντε ετών στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι περίπου 65%.[9] Αυτό, ωστόσο, εξαρτάται από το πόσο ανεπτυγμένος είναι ο καρκίνος, αν ο καρκίνος μπορεί να αφαιρεθεί με χειρουργική επέμβαση και τη γενική υγεία του ατόμου.[3] Παγκοσμίως, ο καρκίνος του παχέος εντέρου είναι ο τρίτος πιο συνηθισμένος τύπος καρκίνου που αποτελεί περίπου το 10% όλων των περιπτώσεων.[10] Το 2012, υπήρχαν 1,4 εκατομμύρια νέα κρούσματα και 694.000 θάνατοι από την ασθένεια.[10] Αυτό είναι σύνηθες στις αναπτυγμένες χώρες, όπου ανακαλύπτεται πάνω από 65% των περιπτώσεων.[4] Είναι λιγότερο σύνηθες στις γυναίκες από ότι στους άνδρες.[4]