Το Συνταγματικό δικαστήριο ήταν θεσμός της Ελλάδας που ορίστηκε από την στρατιωτική δικτατορική κυβέρνηση του Γεώργιου Παπαδόπουλου το 1970 με τον νόμο 803/71[1] περί Συνταγματικού δικαστηρίου και διορισμού του Προέδρου, των Αντιπροέδρων και των μελών του. Το Νομοθετικό Διάταγμα προέβλεπε έντεκα μέλη, τα οποία με Βασιλικό Διάταγμα μπορούσαν να αυξηθούν σε δεκαπέντε, περιλαμβανομένου του Προέδρου και των δυο Αντιπροέδρων. Ο συγκεκριμένος νόμος κατοχυρώθηκε συνταγματικά με το δεύτερο Σύνταγμα της χούντας και εφαρμόστηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 1973 με τον διορισμό και την ορκωμοσία των 10 μελών του Συνταγματικού Δικαστηρίου.
Η ιδέα για την δημιουργία Συνταγματικού Δικαστηρίου είχε εκφραστεί ήδη από το 1963 από τον Κωνσταντίνο Τσάτσο[2], εφαρμόστηκε όμως μερικά χρόνια αργότερα ως ένα από τα μέτρα φιλελευθεροποίησης του χουντικού καθεστώτος, όπως η Συμβουλευτική επιτροπή και η δημιουργία της Κυβέρνησης Μαρκεζίνη. Η ορκωμοσία των μελών του πραγματοποιήθηκε σε αίθουσα της Βουλής από τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο Α΄.[3]
Μετά το πραξικόπημα του Ιωαννίδη, η Κυβέρνηση Αδαμαντίου Ανδρουτσόπουλου 1973 κατάργησε τον συγκεκριμένο νόμο με Συντακτική Πράξη στις 26 Νοεμβρίου 1973. Το Συνταγματικό Δικαστήριο δεν λειτούργησε ποτέ.[4]
Τα μέλη του Συνταγματικού Δικαστηρίου ήταν οι: