Χαβανέζικο κοράκι
Το Χαβανέζικο κοράκι ή Αλάλα (Corvus hawaiiensis) είναι ένα είδος πτηνού της οικογένειας Κορακίδες ενδημικό στην Χαβάη. Με μήκος 56-69 εκατοστά είναι μικρότερο από το κοινό κοράκι επίσης έχει πιο στρογγυλεμένα φτερά και πιο χοντρό ράμφος. Έχει μαλακό μαύρο φτέρωμα, εκτός από τον λαιμό όπου τα φτερά είναι μακριά και σκληρά. Μερικοί ιθαγενείς Χαβανέζοι πιστεύουν ότι τα κοράκια είναι οι ψυχές των προγόνων τους και τους προστατεύουν.[2]
| Χαβανέζικο κοράκι | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||
| Κατάσταση διατήρησης | ||||||||||||||
| Συστηματική ταξινόμηση | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
| Διώνυμο | ||||||||||||||
| Corvus hawaiiensis (Κόραξ ο Χαβαϊκός) |
Διανομή και ενδιαίτημα
Δυστυχώς το χαβανέζικο τώρα έχει εξαφανιστεί από την άγρια φύση. Παλαιότερα ζούσε μόνο στο μεγάλο νησί της Χαβάης. Κατοικούσε σε τροπικά δάση στις πλαγιές του Μάουνα Λόα σε ύψη από 500 μέχρι 2500 μέτρα. Μερικά από τα πιο σημαντικά δέντρα για την επιβίωση του ήταν μερικά είδη μετροσίδερου και ακακίας ενδημικά στη Χαβάη. Η πυκνή βλάστηση του δάσους το προστάτευε από τον κύριο θηρευτή του, το χαβανέζικο γεράκι (Buteo solitarius). Ζούσε σε περιοχές με έντονη βροχόπτωση όπου ξεπερνούσε και τα 2.500 χιλιοστά τον χρόνο.[3] Απολιθωμένα απομεινάρια του αποδεικνύουν ότι κάποτε ζούσε σε όλα τα νησιά της Χαβάης μαζί με άλλα εξαφανισμένα είδη κορακιού. Το είδος είναι γνωστό για την ισχυρή ικανότητα πτήσης και την επινοητικότητα του, καθώς και οι λόγοι για την εξαφάνιση του δεν είναι πλήρως κατανοητοί. Πιστεύεται ότι παράσιτα όπως το τοξόπλασμα και ασθένειες όπως η ελονοσία και η ευλογιά ήταν πιθανώς ένας σημαντικός παράγοντας για την παρακμή του είδους.
Συμπεριφορά
Διατροφή
Το χαβανέζικο κοράκι ήταν παμφάγο και συνήθως τρέφονταν με αυγά και νεοσσούς, έντομα, φρούτα, νέκταρ, άνθη και μερικές φορές νεκρά ζώα. Συνήθως άνοιγε τρύπες με το ράμφος του στον φλοιό των δέντρων για να βρει έντομα που κρύβονται από κάτω.[3]
Ήχοι
Έχει ίδιο φωνητικό ρεπερτόριο με τα άλλα είδη κορακιού.
Κατάσταση διατήρησης
Τα τελευταία δύο άγρια άτομα πέθαναν το 2002, το είδος ταξινομείται ως εξαφανισμένο από τη φύση από την IUCN.[1] Ενώ 109 άτομα παραμένουν σε 2 κέντρα αναπαραγωγής που διευθύνονται από τον ζωολογικό κήπο του Σαν Ντιέγκο. Οι προσπάθειες να επαναφέρουν τα κοράκια στο φυσικό τους περιβάλλον παρεμποδίζονται από τη θήρευση του γερακιού της Χαβάης. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει δαπανήσει 14 εκατομμύρια δολάρια για την επιβίωση του είδους.