Accept

Τα πρώτα χρόνια

Αρχικά μέλη των Accept ήταν οι κιθαρίστες Βολφ Χόφμαν και Γκέρχαρντ Βαλ, ο μπασίστας Πέτερ Μπάλτες και ο ντράμερ Φρανκ Φρίντριχ. Τα πρώτα χρόνια το συγκρότημα λειτουργούσε ερασιτεχνικά και μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '70 η σύνθεση τους υπέστη πολλές αλλαγές μελών.

Η επαγγελματική τους καριέρα ξεκίνησε το 1976 όταν έπαιξαν σε ένα από τα πρώτα ροκ εντ ρολ φεστιβάλ της Γερμανίας, το "Rock am Rhein".^[1] Το 1979, ο Γκέρχαρντ Βαλ αντικαταστάθηκε από τον Γιοργκ Φίσερ και ο Φρανκ Φρίντριχ από τον Στέφαν Κάουφμαν. Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησαν και το πρώτο άλμπουμ τους με τίτλο "Accept", το οποίο δε γνώρισε ιδιαίτερη εμπορική επιτυχία. Ακολούθησε το "I'm a Rebel", βοηθώντας το συγκρότημα να κερδίσει σε δημοσιότητα με την πρώτη τους τηλεοπτική εμφάνιση όπου έπαιξαν το ομώνυμο τραγούδι.^[2]

Στο "Breaker" του 1981 οι Accept επικεντρώθηκαν στο να διαμορφώσουν τον ήχο τους όπως αυτοί ήθελαν, θεωρώντας ότι το προηγούμενο άλμπουμ τους ήταν εμπορικά κατευθυνόμενο.^[3] Στο δίσκο περιλαμβάνονται δυνατά ροκ κομμάτια όπως το "Midnight Highway" και το "Breaker", αλλά και επιθετικά τραγούδια με σαρκαστικό ύφος όπως το "Son of a Bitch".

Το 1982 ο Φίσερ αποχώρησε από το συγκρότημα και στη θέση του ήλθε προσωρινά ο Γιαν Κέμετ και στη συνέχεια ο Χέρμαν Φρανκ.^[4] Με τη νέα σύνθεση κυκλοφόρησαν την ίδια χρονιά το τέταρτο άλμπουμ τους, "Restless and Wild", με ένα από τα πρώτα speed metal τραγούδια, το "Fast As A Shark", όπως και ένα από τα γνωστότερα τραγούδια του συγκροτήματος, το "Princess of the Dawn". Σε αυτή την περίοδο, οι Accept έφθασαν σε υψηλά στάνταρ το επίπεδο των ζωντανών τους εμφανίσεων στην περιοδεία για το συγκεκριμένο άλμπουμ.

Οι μεγάλες επιτυχίες

Το 1983, κυκλοφόρησαν το πιο επιτυχημένο άλμπουμ τους, "Balls to the Wall", το οποίο θεωρείται από τα καλύτερα στην ιστορία του heavy metal. Τα τραγούδια του δίσκου είχαν κοινό στιχουργικό περιεχόμενο που είχε να κάνει με πολιτική, αγάπη, κοινωνική ευθύνη, κ.α.. Το άλμπουμ μπήκε στο Hot-100 του Billboard και έγινε χρυσό, ενώ σκαρφάλωσε και στο Top-10 των σουηδικών τσαρτ.^[5]Τα Χριστούγεννα του 1983, ο Γιοργκ Φίσερ επέστρεψε στο συγκρότημα, περιοδεύοντας σε όλο τον κόσμο το 1984 συμπεριλαμβανομένης μιας εμφάνισης στο φεστιβάλ "Monsters of Rock" του Ντόνινγκτον.^[6]

Για το επόμενο τους άλμπουμ ένωσαν τις δυνάμεις τους με τον παραγωγό Ντίτερ Ντιρκς, κυκλοφορώντας το "Metal Heart" τον Μάιο του 1985. Ο δίσκος γνώρισε ανάλογη επιτυχία με τον προκάτοχο του ανεβαίνοντας στο Top-20 των περισσότερων ευρωπαϊκών χωρών, αλλά και στο Hot-100 στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά. Ακολούθησε το ζωντανά ηχογραφημένο στη Ναγκόγια της Ιαπωνίας, "Kaizoku-Ban" ΕΡ, ενώ τον Απρίλιο του 1986 κυκλοφόρησαν το "Russian Roulette", ανεβαίνοντας για πρώτη φορά στο Top-10 των τσαρτ της πατρίδας τους.

Τα χρόνια στο σκοτάδι

Προβλήματα επήλθαν στην προσπάθεια του συγκροτήματος λόγω του ότι τα μισά μέλη τους διέμεναν πλέον στις Ηνωμένες Πολιτείες και οι υπόλοιποι στη Γερμανία. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την απόφαση του Ντιρκσνάιντερ να ξεκινήσει σόλο καριέρα οδήγησαν το συγκρότημα στην αναζήτηση νέου τραγουδιστή, με τον Ντέιβιντ Ρις να καλύπτει τη θέση για το άλμπουμ "Eat the Heat" του 1989.^[7] Ο δίσκος κυκλοφόρησε σε παραγωγή του Ντίτερ Ντιρκς και η επιτυχία του ήταν μικρότερη σε σύγκριση με τα προηγούμενα άλμπουμ των Accept. Για την περιοδεία του δίσκου ενέταξαν στη σύνθεση τους ως δεύτερο κιθαρίστα τον Τζιμ Στέισι και το συγκρότημα παρουσίασε ένα νέο, πιο μελωδικό ηχητικό σύνολο. Κατά τη διάρκεια της περιοδείας, ο Κάουφμαν παρουσίασε πρόβλημα στην πλάτη του και αναγκάστηκε να επιστρέψει στη Γερμανία για να λάβει άμεση ιατρική περίθαλψη, με τον Κεν Μέρι των House of Lords να παίρνει προσωρινά τη θέση του.^[8] Οι Accept αντιμετώπισαν προβλήματα και με τη συμπεριφορά του Ρις κατά την περιοδεία, αποφασίζοντας μετά το τέλος της να διαλύσουν το συγκρότημα.

Ένα χρόνο αργότερα, η "RCA" κυκλοφόρησε το ζωντανά ηχογραφημένο "Staying a Life", του οποίου η επιτυχία ώθησε το συγκρότημα στην επανένωση του 1992 με τη σύνθεση των Ντίρκσναιντερ, Χόφμαν, Κάουφμαν και Μπάλτες, αλλά χωρίς δεύτερο κιθαρίστα.^[9] Κυκλοφόρησαν τους δίσκους "Objection Overruled" και "Death Row", μετά τον οποίο ο Στέφαν Κάουφμαν αδυνατούσε να συνεχίσει λόγω του προβλήματος στην πλάτη του. Τη θέση του πήρε προσωρινά ο Στέφαν Σβάρτσμαν, με το συγκρότημα να ηχογραφεί το "Predator" στο Νάσβιλ των Ηνωμένων Πολιτειών με το ντράμερ Μάικλ Καρτελόουν στη σύνθεση τους. Η τελευταία τους παγκόσμια περιοδεία πραγματοποιήθηκε μέσα στο 1996, δίνοντας την τελευταία τους συναυλία στο Τόκιο της Ιαπωνίας τον Ιούνιο εκείνης της χρονιάς.

Επιστροφή και νέες επιτυχίες

Το 2005, έλαβαν προσκλήσεις από διάφορα μεγάλα φεστιβάλ, με την κλασική σύνθεση των Χόφμαν, Μπάλτες, Ντιρκσνάιντερ, Φρανκ και Σβάρτσμαν να ενώνει και πάλι τις δυνάμεις της, παίζοντας στο φεστιβάλ του Wacken, στο Graspop Metal Meeting 2005 με τους Iron Maiden, Dream Theater, Anthrax, System of a Down, κ.α., στο Rockwave Festival στη Μαλακάσα, κ.α..^[10] Παρ' όλα αυτά, το συγκρότημα απενεργοποιήθηκε και πάλι, με τον Ντίρκσναιντερ να δηλώνει στις 14 Μαΐου 2009 ότι δεν θα συμμετείχε σε άλλη επανένωση των Accept.^[11]

Τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος ηχογράφησαν το επόμενο άλμπουμ τους με τον παραγωγό Άντι Σνιπ και τον τραγουδιστή Μαρκ Τορνίλο, με τίτλο "Blood of the Nations", ανεβαίνοντας στο # 4 των γερμανικών τσαρτ και το Top-10 στην Ουγγαρία, τη Φινλανδία και τη Σουηδία.^[12][13] Τον Μάιο του 2010 ξεκίνησαν την πρώτη τους περιοδεία μετά από 14 χρόνια, ανοίγοντας την εμφάνιση των AC/DC στη Στουτγάρδη και παίζοντας σαν πρώτο όνομα στο "Sonisphere festival" στη Ρουμανία και την Τουρκία.^[14]

Ακολούθησε το "Stalingrad" τον Απρίλιο του 2012, μπαίνοντας για πρώτη φορά μετά από 27 χρόνια στο Hot-100 του Billboard.^[15][16] Τον Απρίλιο του 2013,^[17] ο Χόφμαν ανακοίνωσε ότι το συγκρότημα ξεκίνησε να δουλεύει πάνω στο επόμενο του άλμπουμ, δηλώνοντας τέσσερις μήνες αργότερα ότι ελπίζει η επόμενη κυκλοφορία των Accept να πραγματοποιηθεί μέσα στο 2014.^[18]

Ο δίσκος "Blind Rage" ορίστηκε για κυκλοφορία στις 15 Αυγούστου του 2014, μέσω της "Nuclear Blast Records".^[19] Το άλμπουμ ανέβηκε στην κορυφή των γερμανικών και φινλανδικών τσαρτ.^[20] Παρ' όλα αυτά, στις 28 Δεκεμβρίου 2014 και κατά τη διάρκεια της περιοδείας για την προώθηση του δίσκου, ανακοινώθηκε η αποχώρηση του κιθαρίστα Χέρμαν Φρανκ και του ντράμερ Στέφαν Σβάρτσμαν.^[21] Την κιθάρα ανέλαβε ο Ούβε Λούλις, πρώην μέλος των Grave Digger, ενώ τα τύμπανα ο Κρίστοφερ Ουίλιαμς.^[22]

Μέσα στο 2015, ο Χόφμαν δήλωσε ότι η περιοδεία για το "Blind Rage" φθάνει στο τέλος της και ότι αμέσως μετά θα ξεκινήσουν να δουλεύουν πάνω στον επόμενο τους δίσκο.^[23] Το συγκρότημα κυκλοφόρησε το ζωντανό άλμπουμ "Restless and Live", από την εμφάνιση του στο Bang Your Head festival στις 18 Αυγούστου του 2015.^[24]

Τον Απρίλιο του 2017, ανακοινώθηκε ότι ο επόμενος τους δίσκος με τίτλο "The Rise of Chaos" θα κυκλοφορήσει στις 4 Αυγούστου του ίδιου έτους μέσω της Nuclear Blast,^[25] μία ημέρα μετά την εμφάνιση τους στο Wacken Open Air.^[26] Στο ένα μέρος της συναυλίας τους στο Wacken, τους Accept συνόδευε μία ορχήστρα, στο πλαίσιο του "Night to Remember", όπου σε μία βραδιά του φεστιβάλ ένα συγκρότημα κάνει μία ξεχωριστή εμφάνιση.^[27]

Στούντιο άλμπουμ

Έτος	Τίτλος	AUT [28]	BEL [29]	SWI [30]	CZE [31]	ESP [32]	FIN [33]	FRA [34]	GER [35]	HUN [36]	JAP [37]	NOR [38]	SWE [39]	UK [40]	USA [41]	Απονομές
1979	Accept	—	—	—	—	—	—	—	—	—	—	—	—	—	—
1980	I'm a Rebel	—	—	—	—	—	—	—	—	—	—	—	—	—	—
1981	Breaker	—	—	—	—	—	—	—	—	—	—	—	—	—	—
1982	Restless and Wild	—	—	—	—	—	—	—	—	—	—	—	27	98	—
1983	Balls to the Wall	—	—	—	—	—	—	—	59	—	—	—	10	—	74	: Χρυσός : Χρυσός
1985	Metal Heart	—	—	14	—	—	—	—	13	—	—	9	4	50	94
1986	Russian Roulette	—	—	23	—	—	—	—	5	—	—	16	9	80	114
1989	Eat the Heat	—	—	—	—	—	—	—	15	—	87	19	26	—	139
1993	Objection Overruled	—	—	22	—	—	—	—	17	—	22	—	21	—	—
1994	Death Row	—	—	—	—	—	—	—	32	—	52	—	27	—	—
1996	Predator	—	—	49	—	—	27	—	56	—	56	—	28	—	—
2010	Blood of the Nations	19	59	15	27	78	9	72	4	7	74	—	7	—	187
2012	Stalingrad	32	68	17	25	66	8	77	6	5	80	22	10	—	81
2014	Blind Rage	18	46	9	2	39	1	48	1	2	22	19	16	85	35
2017	The Rise of Chaos	13	36	4	5	31	5	96	3	20	54	—	10	—	140
2020	Too mean to die

• Spirit of Metal, Accept
• Allmusic, Accept Biography
• Encyclopaedia Metallum, Accept