Canadair
Η Canadair Ltd. ήταν κατασκευάστρια πολιτικών και στρατιωτικών αεροσκαφών στον Καναδά. Τα πρώην περιουσιακά της στοιχεία κατέχονται κυρίως από την Bombardier Aerospace, το τμήμα αεροπορίας του καναδικού ομίλου μεταφορών Bombardier Inc.
 | |
| Νομική μορφή | Canadian corporation |
|---|---|
| Κλάδος | αεροπορική βιομηχανία |
| Ίδρυση | 1944 |
| Διάλυση | 1986 |
| Έδρα | Μόντρεαλ, Καναδάς |
| Μητρική | Bombardier Aerospace |
| Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Η προέλευση της Canadair έγκειται στην ίδρυση ενός κέντρου παραγωγής για την καναδική Vickers στην περιοχή Saint-Laurent του Μόντρεαλ, στο αεροδρόμιο Cartierville. Δημιουργήθηκε ως ξεχωριστή οντότητα από την κυβέρνηση του Καναδά στις 11 Νοεμβρίου 1944. Σε μεγάλο μέρος της ύπαρξής της, ήταν θυγατρική διαφόρων άλλων κατασκευαστών αεροσκαφών πριν εθνικοποιηθεί από την καναδική κυβέρνηση το 1976. Για μια δεκαετία, η εταιρεία λειτούργησε ως ομοσπονδιακή Crown Corporation. Το 1986, η Canadair ιδιωτικοποιήθηκε μέσω της πώλησής της στη Bombardier, μετά την οποία έγινε βασικό στοιχείο του τμήματος αεροδιαστημικής της εταιρείας. Η πρώην κύρια μονάδα παραγωγής της εταιρείας, το Canadair Plant One, παραμένει ανέπαφο μέχρι σήμερα, αν και το ίδιο το αεροδρόμιο Cartierville έχει κλείσει και έκτοτε έχει υποβληθεί σε ανακατασκευή.
Κατά τη διάρκεια των ετών λειτουργίας της, η Canadair πέτυχε αρκετές αεροπορικές πρωτιές. Το CL-44D, βασισμένο στο βρετανικό αεροπλάνο Bristol Britannia, ήταν το πρώτο σχέδιο που επέτρεψε την πρόσβαση ταλαντεύοντας ολόκληρη την πίσω άτρακτο. Τα CL-89 και CL-289 ήταν τα πρώτα drones επιτήρησης που τέθηκαν σε λειτουργία σε ένοπλες δυνάμεις πολλών χωρών. Το πειραματικό CL-84 ήταν το πρώτο αεροσκάφος VTOL που γύρισε τα φτερά για να επιτύχει κάθετη ανύψωση ( ανακλινόμενη ). Το CL-215 ήταν το πρώτο βομβαρδιστικό βομβαρδιστή νερού που σχεδιάστηκε για το σκοπό αυτό.
Ιστορία
Η Canadair ιδρύθηκε επίσημα στις 11 Νοεμβρίου 1944 ως ξεχωριστή οντότητα από την κυβέρνηση του Καναδά. Έχοντας απορροφήσει τις δραστηριότητες της καναδικής εταιρείας Vickers, αρχικά λειτούργησε ως κατασκευαστής ιπτάμενων σκαφών Consolidated PBY "Canso" για λογαριασμό της Βασιλικής Καναδικής Αεροπορίας (RCAF). Ο Benjamin W. Franklin έγινε ο πρώτος της πρόεδρος. Εκτός από τη σύμβαση PBY, ήταν επίσης σε εξέλιξη μια σύμβαση ανάπτυξης για την παραγωγή μιας νέας παραλλαγής του Douglas DC-4 μεταφοράς. Το αεροσκάφος που προέκυψε, το Canadair DC-4M, το οποίο τροφοδοτείτο από μια διάταξη τεσσάρων βρετανικών κινητήρων Rolls-Royce Merlin, άρχισε να παράγεται το 1946. κυκλοφορούσε με την ονομασία «Northstar».
Κατά την αμέσως μεταπολεμική εποχή, η Canadair αγόρασε το "έργο σε εξέλιξη" στην υπάρχουσα σειρά Douglas DC-3 / C-47. Το 1946, η Electric Boat Company, ένας αμερικανικός βιομηχανικός όμιλος, αγόρασε ένα έλεγχο συμμετοχής στην εταιρεία. λίγο αργότερα, οι δύο εταιρείες συγχωνεύτηκαν για να σχηματίσουν την αμερικανική εταιρεία General Dynamics το 1952. Κατά τη διάρκεια του 1954, η General Dynamics επέλεξε να αγοράσει το Convair, το οποίο είχε δημιουργηθεί από τη συγχώνευση των Consolidated Aircraft και Vultee Aircraft. Ως αποτέλεσμα αυτής της αγοράς, η Canadair αναδιοργανώθηκε ως η καναδική θυγατρική της Convair.
Κατά τη δεκαετία του 1950, η Canadair αποφάσισε ότι θα αναπτύξει το δικό της ιθαγενές εκπαιδευτικό αεροσκάφος ως ιδιωτική επιχείρηση. Αυτό το αεροσκάφος, το οποίο θα γινόταν το CT-114 Tutor ήταν προϊόν του εσωτερικού τμήματος Προκαταρκτικού Σχεδιασμού της εταιρείας.[1][2] Μέχρι τον Αύγουστο του 1957, είχε ολοκληρωθεί η βασική διαμόρφωση, η οποία ήταν ένα αεροσκάφος με στροβιλοκινητήρα, χαμηλών πτερύγων, πλήρες με τρίκυκλο υπόστρωμα και διάταξη πιλοτηρίου δίπλα-δίπλα.[3] Παρά την έλλειψη επίσημης υποστήριξης από την Καναδική Κυβέρνηση, η Επιτροπή Διασύνδεσης Εκπαιδευτών Αεριωθουμένων της Διεύθυνσης Εκπαίδευσης της Βασιλικής Καναδικής Αεροπορίας (RCAF) είχε συνεργαστεί στενά με την εταιρεία. Η συμμετοχή τους στο έργο φέρεται να είχε σημαντικό αντίκτυπο στον τελικό σχεδιασμό του αεροσκάφους.[3] Τον Σεπτέμβριο του 196, η καναδική κυβέρνηση, έχοντας εντυπωσιαστεί από την απόδοση του πρωτοτύπου, έκανε μια σημαντική παραγγελία για 190 αεροσκάφη παραγωγής για λογαριασμό της Βασιλικής Καναδικής Αεροπορίας (RCAF). Λειτουργώντας ως η κύρια πλατφόρμα εκπαιδευτών της υπηρεσίας, ο Εκπαιδευτής θα λειτουργούσε ως τέτοιος για περισσότερα από τριάντα χρόνια.[2][4]
Ένα άλλο σχέδιο που αναπτύχθηκε από αυτόχθονες ήταν το αμφίβιο CL-215. Προέκυψε από μια εσωτερική ερευνητική μελέτη στις αρχές της δεκαετίας του 1960 στο Canadair, που αρχικά είχε σχεδιαστεί ως μεταφορά με διπλό floatplane βασισμένο στο σχέδιο του 369 Canso (μια παραλλαγή του PBY). Ωστόσο, μετατράπηκε σε "πυροσβέστη" μετά από αίτημα δασικών υπαλλήλων στην Κυβερνητική Αεροπορική Υπηρεσία του Κεμπέκ που ήθελαν έναν πιο αποτελεσματικό τρόπο παροχής νερού στις δασικές πυρκαγιές. Η προκαταρκτική σχεδίαση του 1962, που χαρακτηρίστηκε ως CL-204, ήταν ένα ειδικά σχεδιασμένο βομβαρδιστικό νερού που εξελίχθηκε σε διάταξη ιπτάμενου σκάφους αμφιβίων, που τροφοδοτούνταν από δύο 2,100 horsepower (1,566 kW) Εμβολοφόροι κινητήρες Pratt & Whitney R-2800.[5] Ο σχεδιασμός του διαμορφώθηκε από την επιθυμία το CL-205 να είναι κατάλληλο για την εκτέλεση μιας σειράς ρόλων, συμπεριλαμβανομένης της έρευνας και διάσωσης από αέρα-θαλάσσης, μεταφοράς φορτίου και εμπορικής μεταφοράς επιβατών, εκτός από την αποστολή βομβαρδιστικού νερού.[6] Το οριστικό σχέδιο αποκαλύφθηκε δημόσια στην Αεροπορική Έκθεση του Παρισιού το 1965.[7] Ενώ το CL-215A χρησίμευε ως η τυπική διαμόρφωση βομβαρδιστικού νερού, ένα άλλο μοντέλο, που ονομάστηκε CL-215C, είχε οραματιστεί ότι δεν είχε συμβιβασμούς που είχαν σκοπό να βελτιώσουν την απόδοσή του στον ρόλο του βομβαρδιστή νερού, επιτρέποντάς του να επιπλωθεί με μεγαλύτερες πόρτες στο πλευρές της ατράκτου και μια αναθεωρημένη δομή γάστρας κάτω από το δάπεδο.[8]
Ίσως το πιο επιτυχημένο εμπορικά προϊόν της εταιρείας ήταν το Challenger 600 business jet. Αρχικά επινοήθηκε από τον Αμερικανό εφευρέτη της αεροπορίας Bill Lear ως LearStar 600, στα τέλη του 1975, η Canadair έδωσε την υποστήριξή της στην ιδέα. Τον Απρίλιο του 1976, η εταιρεία επέλεξε να αποκτήσει ολόκληρο το έργο, ξεκινώντας το επίσημα με την υποστήριξη της καναδικής ομοσπονδιακής κυβέρνησης λίγο αργότερα.[9] Η ανάπτυξη του Challenger 600 παρεμποδίστηκε από μια θανατηφόρα συντριβή εν μέσω του προγράμματος δοκιμών πτήσης στις 3 Απριλίου 1980. Παρόλα αυτά, η πιστοποίηση τύπου για το αεροσκάφος εγκρίθηκε τόσο από τις Transport Canada όσο και από την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Αεροπορίας αργότερα το ίδιο έτος.[10] Το υψηλό κόστος ανάπτυξης του Challenger 600 έχει αποδοθεί ως κύρια αιτία της κακής οικονομικής κατάστασης της Canadair κατά τη διάρκεια του Δεκαετία του 1980, σύμφωνα με πληροφορίες, κοντά στη χρεοκοπία . Η κατάσταση της εταιρείας με τη σειρά της συνέβαλε τελικά στην εξαγορά της από την Bombardier Inc. το 1986.[11] Μακροπρόθεσμα, το business jet έτυχε θετικής υποδοχής από την αγορά και μπορεί να θεωρηθεί επιτυχία, καθώς παράγεται για περισσότερες από τέσσερις δεκαετίες. Περισσότερα από 1.000 Challenger 600 είχαν ολοκληρωθεί μέχρι τα τέλη του 2018.[12]
Εκτός από τον τομέα της αεροπορίας, η Canadair επέλεξε να διαφοροποιηθεί σε διάφορους άλλους τομείς, αναπτύσσοντας τη δική της σειρά βιομηχανικών και εμπορικών προϊόντων. Το τμήμα "Canarch" ασχολήθηκε με το σχεδιασμό και την κατασκευή τοίχων κουρτινών για μια σειρά από κτίρια. Παράγουν επίσης τις καμπίνες για πολλούς πύργους ελέγχου εναέριας κυκλοφορίας που λειτουργούν από την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Αεροπορίας στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τόσο τα ιχνηλατούμενα οχήματα όσο και τα οχήματα με μαξιλάρια αέρα σχεδιάστηκαν και υποβλήθηκαν σε δοκιμές. ωστόσο κανένα δεν προχώρησε σε εμπορική παραγωγή.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1950, ο στρατός των Ηνωμένων Πολιτειών ανέθεσε συμβόλαιο στην Canadair για την ανάπτυξη ενός μικρού ελαφρού αμφίβιου οχήματος παντός εδάφους. Με τη σειρά της, η Canadair ανέπτυξε το CL-70 RAT Remote Articulated Track .[13] Αυτό το όχημα, αν και δεν ήταν εμπορική επιτυχία, έδωσε στην Canadair χρήσιμη εμπειρία για την ανάπτυξη του αναβαθμισμένου CL-91 Dynatrac, το οποίο είχε επιτυχία στο μάρκετινγκ και αγοράστηκε από τον Αμερικανικό Στρατό ως XM-571.[14]
Κατά τη διάρκεια του 1976, η καναδική κυβέρνηση εξαγόρασε την Canadair Ltd. από την General Dynamics. Παρέμεινε μια ομοσπονδιακή εταιρεία του στέμματος μέχρι το 1986, όταν, έχοντας βιώσει απώλειες ρεκόρ κατά την ανάπτυξη του επιχειρηματικού τζετ Challenger, η κυβέρνηση Mulroney το πούλησε στη Bombardier Inc. Λίγο μετά την εξαγορά της Canadair, η Bombardier μπόρεσε να την επαναφέρει στην κερδοφορία της. Σύντομα η εταιρεία απέκτησε άλλες αεροπορικές εταιρείες, όπως την σχεδόν χρεοκοπημένη Short Brothers of Belfast της Βόρειας Ιρλανδίας και την εταιρεία ειδικών στα επιχειρηματικά jet Learjet της Wichita, Kansas, American, καθώς και την de Havilland Aircraft του Καναδά του Τορόντο του Οντάριο.[15] Μαζί με αυτές τις άλλες οντότητες, η Canadair έγινε βασικό συστατικό της Bombardier Aerospace.
Μετά την εξαγορά της εταιρείας από τη Bombardier, το όνομα Canadair συνέχισε να χρησιμοποιείται ευρέως στην επωνυμία των μεγαλύτερων σειρών επιχειρηματικών τζετ και περιφερειακών αεροσκαφών της, τα οποία διατίθενται στο εμπόριο ως Canadian Regional Jet (CRJ). Ωστόσο, αυτή η επωνυμία έκτοτε απορρίφθηκε. νέα έργα από όλα τα διάφορα τμήματα αεροσκαφών της Bombardier είναι από τότε γνωστά απλώς ως Bombardier Aerospace.
Προϊόντα
| Model | Name | Type | Crew | Passengers | Launch dates | Notes |
|---|---|---|---|---|---|---|
| CL-1 | Canadair CL-1 | Flying boat | First flight: | License-built variant of the Consolidated Model 28-5 (PBV-1A or Canso A and OA-10A-VI | ||
| C-4 & C-5 | North Star | Cargo aircraft/Airliner | 2 or 3 | 52 | First flight: 1946 First del'y: 1948 | License-built variant of the Douglas DC-4 |
| CL-13 | Sabre | Fighter aircraft | 1 | 0 | First flight: 1950 First del'y: 1950 | License-built North American F-86 Sabre |
| CL-28 | Argus | Maritime patrol aircraft | up to 15* | First flight: 1957 First del'y: 1960 | Development of the Bristol Britannia; *normal flights also included a reserve crew of four | |
| CL-30 | CT-133 Shooting Star | Trainer (aircraft) / ECM / Communication | 1 or 2 | 0 | First flight: 1952 First del'y: 1952 | License-built Lockheed T-33 Shooting Star |
| CL-41 CL-41G-5 | Tutor Tebuan | Trainer (aircraft) | 2 | 0 | Launch date: 1960 First flight: 1962 First del'y: 1966 | |
| CL-43 | Twin-engine logistics concept aircraft | Never built, but later influenced the design for the CL-204 (later as CL-215); modified floatplane based on PBV-1 Canso (PBY-1 Catalina) with two R-1340 engines[εκκρεμεί παραπομπή] | ||||
| CL-44 | the Forty-Four CC-106 Yukon | Military transport aircraft/Cargo aircraft | 9 | 134 | Launch date: 1959 | Based on Bristol Britannia |
| CL-45 | ASW concept helicopter | 1954 | Never built; joint effort with Hiller Aircraft and was to use three T38-GE2 engines[εκκρεμεί παραπομπή] | |||
| CL-52 | Bomber | 1956 | A USAF Boeing B-47B Stratojet was loaned to the RCAF and turned over to Canadair to test the Orenda Iroquois PS-13 engine for the Avro Arrow project. After the Arrow was cancelled the aircraft was returned to the U.S. | |||
| CL-60 | Trainer/transport aircraft | 1 / 2 | 3 / 12 | 1952 | Beech T-36 fuselage and final assembly; program cancelled in 1953[16] | |
| CL-61 | RAT (Remote Articulated Track) | Armored personnel carrier | 1959 | Prototypes for the CL-70[17] | ||
| CL-66 | Cosmopolitan | Transport aircraft | 2 | 52 | First flight: 1959 | Modified Convair CV-540 |
| CL-70 | RAT (Remote Articulated Track) | Armored personnel carrier | 1959 | Prototypes for the CL-91 Dynatrac[17] | ||
| CL-84 | Dynavert | Vertical/Short Takeoff/landing Experimental aircraft | 2 | up to 15 combat troops | First flight: May 1965 | Late 1960s - No production aircraft |
| CL-89 & CL-289 | Surveillance Drone | none | 0 | First flight: 1964 First del'y: 1969 | ||
| CL-90 | Starfighter | Strike fighter / Trainer (aircraft) | 1 or 2 | 0 | First flight: 1961 First del'y: 1962 | License-built Lockheed F-104 Starfighter |
| CL-91 | Dynatrac | Armored Personnel Carrier | 1960s | [17] | ||
| CL-204 | Water bomber | 1962 | Based on CL-43 and Canadair CL-1 Canso (variant of Consolidated PBY Catalina), the concept led to production of the larger CL-215 | |||
| CL-210 | Satellite antenna | n/a | n/a | 1965 | Installed at Shirleys Bay, Ontario[18] | |
| CL-212 | Hovercraft | 1964–1967 | Development transferred to General Dynamics Electric Boat[18] | |||
| CL-213 | Fisher | All-terrain vehicle | 1 | 1 | 1963–1964 | [17] |
| CL-215 | Scooper | Water Bomber | 2 | up to 18 passengers (utility version) | First flight: 1967 First del'y:1969 | In 2016, Viking Air Ltd. acquired the Type certificate for the Canadair CL-215; total 125 built earlier. |
| CL-218 | Flxible New Look | Transit bus | 1 | 45 | 1965–1966 | License-built Flxible New Look bus F2D6V-401-1 |
| CL-219 | CF-5 (CF-116 Freedom Fighter) | Strike fighter / Fighter bomber | 1 or 2 | 0 | First flight: 1968 | License-built Northrop F-5 Freedom Fighter; total 240 built[19] |
| CL-225 | Satellite antenna | n/a | n/a | 1965 | Installed at Lac-Bouchette, Quebec[18] | |
| CL-227 | Sentinel | Remote control unmanned aerial vehicle | none | 0 | First flight: 1980 | |
| CL-251 | Subcontract | n/a | n/a | 1971–1975 | Wing panels and other components for the Dassault Mercure airliner[16] | |
| CL-252 | 1972 | Modification of two Lockheed L-188 Electra airliners for Environment Canada ice patrols[16] | ||||
| CL-257 | Subcontract | n/a | n/a | 1973–1985 | Fuselage sections for the Boeing 747SP[16] | |
| CL-281 | Subcontract | n/a | n/a | 1977–1994 | Components for the Lockheed CP-140 Aurora and P-3C Orion[16] | |
| CL-415 | Superscooper | Water Bomber | 2 | 1 on jump seat, 8 on bench seats | First flight: 1993 First del'y: 1994 | In 2016, Viking Air acquired the Type certificate for the Canadair CL-415; total 95 built earlier. |
| CL-600 | Challenger | Business jet | 2 | 8 to 19 | First flight: 1978 Certification: 1980 | |
| CL-600 | CRJ 100/200 | Regional jet | 2* | 50 | First flight: 1991 Introduction: 1992 | *plus flight attendants |
| CL-600 | CRJ700/900/1000 | Regional jet | 2* | 66-104 | First flight: 1999 Introduction: 2001 | *plus flight attendants |
Πύραυλοι
- Velvet Glove - Πρόγραμμα πυραύλων αέρος-αέρος.
Δείτε επίσης
- Bombardier Aerospace
- De Havilland του Καναδά
- Learjet
- Short Brothers