Mercedes-Benz W123

Κατασκευαζόταν στις εξής μορφές:

Σεντάν (W123)

Ήταν η πρώτη έκδοση που μπήκε στην παραγωγή και συγκεκριμένα τον Νοέμβριο του 1975, ενώ τα πρώτα κομμάτια έφτασαν στις γερμανικές αντιπροσωπείες στις 29 Ιανουαρίου 1976.^[3] Από το σεντάν κατασκευάστηκαν συνολικά 2,4 εκατομμύρια κομμάτια, σχεδόν το 90% των W123 που κυκλοφόρησαν. Ειδικά στην τότε Δυτική Γερμανία, η ζήτηση για την έκδοση σεντάν ήταν τόσο μεγάλη, ώστε ο χρόνος αναμονής μέχρι την παράδοση ήταν τεράστιος, φτάνοντας κατά καιρούς έως και 3 έτη, με αποτέλεσμα πολλοί αγοραστές της, κατά τις συμβάσεις πώλησης, να καταβάλουν ακόμα και πάνω από 5.000 γερμανικά μάρκα επιπλέον από την επίσημη τιμή στον τιμοκατάλογο για να αποκτήσουν ταχύτερα το πολυπόθητο μοντέλο. Μέχρι σήμερα, τέτοιο φαινόμενο δεν έχει ξανασυμβεί ποτέ στην ιστορία της αυτοκινητοβιομηχανίας της Δυτικής Γερμανίας και της σημερινής ενιαίας Γερμανίας σε οχήματα μαζικής παραγωγής.

Σεντάν μακρύτερης έκδοσης (V123)

Μοντέλο με μακρύτερο μεταξόνιο. Παρουσιάστηκε τον Αύγουστο του 1977 και βασιζόταν στην έκδοση σεντάν. Το V123 έφερε μεγαλύτερο μεταξόνιο έως και 630 χιλιοστά (συνολικά 3.425 χιλιοστά) από το σεντάν (στάνταρ μεταξόνιο 2.795 χιλιοστά) και έφτανε το συνολικό μήκος των 5,355 μέτρων. Διέθετε επαρκή χώρο για τρίτη σειρά καθισμάτων και γνώρισε μεγάλη απήχηση σε εταιρείες ταξί ή ξενοδοχειακών αυτοκινήτων για μεταφορά 7 επιβατών. Προσφερόταν στις εκδόσεις 250 βενζίνης, 240D και 300D. Στις πετρελαιοπαραγωγικές χώρες της Μέσης Ανατολής η έκδοση V123 ήταν έως και τη δεκαετία του 1990 ιδιαίτερα δημοφιλής ως λιμουζίνα στις εταιρείες ταξί.

Κουπέ (C123)

Παρουσιάστηκε τον Ιούνιο του 1977 και βασιζόταν σε ένα κοντύτερο κατά 85 χιλιοστά μεταξόνιο (2.710 χιλιοστά αντί για τα 2.795 χιλιοστά του σεντάν). Το μικρότερο μεταξόνιο, σε συνδυασμό με την χαμηλότερη οροφή και την εμφανώς πιο απότομη κλίση στα μπροστινά και στα πίσω παράθυρα, του έδιναν μια έντονα σπορ εμφάνιση. Η έκδοση κουπέ ήταν διαθέσιμη ως 230C (μεταγενέστερα 230CE) και ως 280C/CE στις περισσότερες αγορές. Ειδικότερα στη Βόρεια Αμερική, υπήρχε επιπλέον και μια έκδοση 300CD και αργότερα μια έκδοση 3 λίτρων turbodiesel.

T-Model (W123T)

Έτσι ονομάζονταν οι εκδόσεις Transport και Touring (estate / στέισον βάγκον). Παρουσιάστηκαν στη Διεθνή Έκθεση της Φρανκφούρτης τον Σεπτέμβριο του 1977 και τον Απρίλιο του 1978 άρχισε η μαζική παραγωγή τους, στο εργοστάσιο της Βρέμης.

Ειδικές εκδόσεις (F123)

Τα W123 και W123Τ είχαν χρησιμοποιηθεί και ως βάση για διάφορες κατασκευές και μετατροπές, κυρίως για την αστυνομία, την πυροσβεστική και για ασθενοφόρα. Ειδικότερα τα ασθενοφόρα παρήχθησαν από εταιρείες και βελτιωτικούς οίκους όπως ο Binz και ο Miesen. Από κάποιους άλλους εξωτερικούς βελτιωτικούς οίκους, κατασκευάστηκαν και μετατροπές σε νεκροφόρες, εκδόσεις pick-up και εκδοχές κάμπριο. Αντιθέτως, για τις εταιρείες ταξί, η Mercedes-Benz κατασκεύαζε τις εκδοχές με μακρύτερο μεταξόνιο κατευθείαν από το εργοστάσιο.

Οι αριθμοί αντιστοιχούσαν στον κυβισμό του κάθε μοντέλου, ενώ τα γράμματα στο είδος του κινητήρα και τον τύπο του αμαξώματος:

• D για τις εκδόσεις με κινητήρα ντίζελ,
• E για τις εκδόσεις με Einspritzung (ηλεκτρονική έγχυση / ψεκασμό καυσίμου),
• L (Lang) για τις εκδόσεις με μακρύτερο μεταξόνιο,
• T για τις εκδόσεις Transport και Touring (estate / στέισον βάγκον),
• C για τις εκδόσεις κουπέ.

Το επίπεδο εξοπλισμού του αυτοκινήτου ήταν εντυπωσιακά υψηλό για την εποχή του, καθώς προσέφερε τα εξής έξτρα:

• ABS - προαιρετικά από τον Αύγουστο του 1980.
• Αερόσακο οδηγού - προαιρετικά από τον Ιανουάριο του 1982, αρχικά μόνο σε επιλεγμένους πελάτες της Mercedes-Benz, αλλά από την 1η Σεπτεμβρίου 1982 (για τη σεζόν / model year του 1983) ως κανονική προαιρετική επιλογή, με έξτρα χρέωση 1.762,80 γερμανικά μάρκα, αν και στην πράξη ελάχιστα αντίτυπα κυκλοφόρησαν με αυτόν.
• 5-τάχυτο μηχανικό κιβώτιο - μόνο στην Ευρώπη, έξτρα στις εκδόσεις βενζίνης από τις 1 Σεπτεμβρίου 1981 και έξτρα στις εκδόσεις ντίζελ από τον Φεβρουάριο του 1982.
• 4-τάχυτο αυτόματο κιβώτιο - στάνταρ στις εκδόσεις Τurbodiesel.
• Δερμάτινο σαλόνι με ξύλινες επενδύσεις.
• Εξωτερικό καθρέπτη συνοδηγού - στάνταρ στις εκδόσεις Transport και Touring (estate / στέισον βάγκον).
• Ηλεκτρικά παράθυρα, με διακόπτη ασφαλείας για μπλοκάρισμα των πίσω.
• Κεντρικό κλείδωμα.
• Ηλιοροφή.
• Κλιματισμό.
• Tempomat (cruise control).
• Υαλοκαθαριστήρες προβολέων, μόνο στην Ευρώπη.
• Υδραυλικό τιμόνι - στάνταρ από τον Αύγουστο του 1982.
• Θερμαινόμενα μπροστινά καθίσματα.
• Δύο επιπλέον πίσω καθίσματα που έβλεπαν προς τα πίσω - μόνο στις εκδόσεις στέισον βάγκον.
• Προθερμαντήρα κινητήρα.
• Καταλύτη - από το 1984, για την Καλιφόρνια. Επίσης από το φθινόπωρο του ιδίου έτους στη Γερμανία για την έκδοση 230E, αν και μόλις 1.000 τέτοια καταλυτικά μοντέλα κατασκευάστηκαν.
• Η ακριβότερη, και με διαφορά, προαιρετική επιλογή, ήταν ένα ραδιοτηλέφωνο της Becker με έξτρα χρέωση 13.512 γερμανικά μάρκα, τιμή εξαιρετικά υψηλή με την τότε ισοτιμία.

Η ενεργητική ασφάλεια του W123 ήταν αξιοσημείωτη, καθώς προσέφερε Σύστημα Αντιμπλοκαρίσματος Τροχών (ABS), προαιρετικά από τον Αύγουστο του 1980. Επιπλέον, όλες οι εκδόσεις του W123 ήταν εξοπλισμένες με 4 δισκόφρενα, κάτι πολύ σπάνιο για την εποχή του, ενώ και η οδική του συμπεριφορά απέσπασε άκρως θετικά σχόλια από τον Τύπο αυτοκινήτου και το κοινό.

Ιδιαίτερα η παθητική ασφάλεια του W123 ήταν χωρίς αμφιβολία κορυφαία για την εποχή του. Το μοντέλο είχε σχεδιαστεί με πρώτη προτεραιότητα την ασφάλεια των επιβατών και διέθετε μία πολύ πιο σκληρή και ανθεκτική καμπίνα από τις προηγούμενες Mercedes-Benz, σε συνδυασμό με ζώνες παραμόρφωσης στο εμπρός και πίσω μέρος του οχήματος. Οι ζώνες παραμόρφωσης ήταν σχεδιασμένες για ελεγχόμενη παραμόρφωση σε τυχόν μετωπική ή πλαγιομετωπική σύγκρουση και ικανές να απορροφήσουν πολύ περισσότερη ενέργεια από όση μπορούσαν τα προηγούμενα μοντέλα της εταιρείας. Η κεντρική περιοχή του αμαξώματος, γνωστή ως «κλωβός ασφαλείας» (ο θάλαμος των επιβατών, που περιβάλλεται από εμπρός και πίσω ζώνες παραμόρφωσης) είχε λάβει ακόμη περισσότερη σταθερότητα, μέσω ενισχύσεων στις κολόνες και στην οροφή. Για προστασία σε τυχόν πλευρική πρόσκρουση, όλες οι πόρτες έφεραν εσωτερικές μεταλλικές δοκούς.

Επίσης, από τον Ιανουάριο του 1982 (όταν ο αερόσακος οδηγού καθιερώθηκε ως προαιρετική επιλογή σε όλα τα μοντέλα της Mercedes-Benz)^[4] προσέφερε και έξτρα αερόσακο οδηγού, αν και στην πράξη προσφέρθηκε σε ελάχιστα κομμάτια και μάλιστα έως τον Αύγουστο του 1982 διατέθηκε μόνο σε επιλεγμένους πελάτες της Mercedes-Benz. Μέσα στο τελευταίο έτος παραγωγής, το 1985, κατασκευάστηκαν σε περιορισμένα κομμάτια και W123 με 2 αερόσακους, οδηγού και συνοδηγού, που διατέθηκαν επίσης σε επιλεγμένους πελάτες, κατόπιν ειδικής παραγγελίας.

Μία ακόμα σημαντική βελτίωση για την τότε εποχή, ήταν ότι το ντεπόζιτο καυσίμων του W123 είχε μετακομίσει εξαρχής πάνω από τον πίσω άξονα, πίσω από τον χώρο αποσκευών, ακουμπώντας πάνω στο ίδιο επίπεδο με αυτόν (ως η νοητή προέκταση του χώρου αποσκευών προς το κέντρο και προς τους επιβάτες), ακριβώς πίσω από τα πίσω καθίσματα και προς το κέντρο του αμαξώματος, μειώνοντας έτσι τις πιθανότητες να εκραγεί σε οπίσθια πρόσκρουση και να ξεσπάσει φωτιά. Για την ιστορία, η μετακόμιση αυτή είχε ξεκινήσει από την εταιρεία με το 2-πορτο σπορ Mercedes-Benz R107 που εισήχθη το 1971 (προηγουμένως, σε όλα τα μοντέλα της εταιρείας το ντεπόζιτο ήταν επίπεδο και έπιανε ολόκληρο το κάτω μέρος της «ουράς» μέχρι και πίσω ακριβώς από τον πίσω προφυλακτήρα, και μάλιστα η τάπα ανεφοδιασμού ήταν στο πίσω άκρο του αμαξώματος, αντί στο πλάι), συνεχίστηκε το 1972 με την εισαγωγή της Mercedes-Benz S-Class W116 και ολοκληρώθηκε με την εισαγωγή στην αγορά της E-Class W123 τον Ιανουάριο του 1976 (καθώς η παλέτα της Mercedes-Benz τότε αποτελείτο μόνο από 3 μοντέλα).^[5] Αν και σήμερα σε όλα τα αυτοκίνητα τοποθετείται στο κέντρο του σασί, η απομάκρυνση από το πίσω άκρο του αμαξώματος ήταν κάτι καινούριο εν έτει 1976 - στα παλαιότερα χρόνια, σχεδόν όλα τα αυτοκίνητα είχαν τη δεξαμενή καυσίμων στο πίσω άκρο του αμαξώματος, καταλαμβάνοντας ολόκληρο τον χώρο έως και πίσω ακριβώς από τον πίσω προφυλακτήρα, έχοντας έτσι εξαιρετικά υψηλό κίνδυνο πυρκαγιάς μετά από τέτοια σύγκρουση. Μάλιστα πολλά αμερικανικά μοντέλα είχαν αυτή την επικίνδυνη διάταξη ως τη δεκαετία του 1990 και ορισμένα που συνέχιζαν να βασίζονται σε παλαιές πλατφόρμες τη διατήρησαν ακόμα και ως τη δεκαετία του 2000.

Οι χρονολογίες παραγωγής των εκδόσεων, δίνονται σε ημερολογιακά έτη και όχι σε σεζόν (model years). Επίσης, όπου LWB = Long Wheelbase / μακρύ μεταξόνιο, οπότε πρόκειται για έκδοση με το μακρύτερο μεταξόνιο, δηλαδή την λιμουζίνα.

Εδώ δίνονται οι σεζόν (model years) διάθεσης στην αγορά και όχι τα ημερολογιακά έτη παραγωγής. Στις αγορές αυτές προσφέρθηκαν τα εξής μοντέλα:^[6]

Ο διάδοχος του W123 μπήκε στη μαζική παραγωγή τον Νοέμβριο του 1984 και ήταν το Mercedes-Benz W124. Ωστόσο, λόγω της εξαιρετικά μεγάλης δημοτικότητας του W123, η παραγωγή του συνεχίστηκε για 1 έτος ακόμα και τελικώς έληξε τον Νοέμβριο του 1985, αν και η κατασκευή των εκδόσεων W123 στέισον βάγκον και κουπέ συνεχίστηκε για ένα ελάχιστο χρονικό διάστημα ακόμα και για περιορισμένο αριθμό οχημάτων. Η οριστική λήξη της παραγωγής ήρθε τον Ιανουάριο του 1986, με μια τελική δόση μόλις 63 τεμαχίων W123 στέισον βάγκον να κατασκευάζονται το έτος αυτό.

• Buckley, Martin; Cosovich, Mark (2014). Mercedes-Benz W123: the Finest Saloon Car of the 20th Century?. Independent Publishing Network. ISBN 9781782803720.
• Ulrich Knaack: Mercedes-Benz W123 1975–1985 – eine Dokumentation. Schrader-Typen-Chronik, 1. Auflage, Motorbuch-Verlag, Stuttgart 2006, ISBN 3-613-02558-2.
• Ulf Kaack: Mercedes-Benz W123. Typengeschichte und Technik. GeraMond, München 2012, ISBN 978-3-86245-703-8.
• Michael Rohde, Jens-Peter Sirup: Mercedes-Benz W 123. Heel, Königswinter 2004, ISBN 3-89880-254-X.
• Mischa Berghoff: Youngtimer-Pflege Mercedes W 123. Heel, Königswinter 2006, ISBN 3-89880-638-3.
• Kaufberatung Mercedes-Benz Baureihe 123. Berlin 2008, Mercedes-Benz W123-Club e.V., ohne ISBN.

• Mercedes-Benz heritage site Αρχειοθετήθηκε 2004-10-09 στο Wayback Machine.
• Site with W123 history and technical information
• Popular Do-it-yourself W123 site - MediaWiki based Αρχειοθετήθηκε 2009-01-06 στο Wayback Machine.
• W123-tuning