درستی اخلاقی، کیفیت یا وضعیت صحیح و قابل توجیه اخلاقی بودن است. می‌توان آن را مترادف با «درست کاری» یا «شرافتمند بودن» دانست. درستی اخلاقی در دین‌های هندی و دین‌های ابراهیمی یک مفهوم الهیاتی دارد.
درستی اخلاقی، در زبان ژاپنی گی (به ژاپنی: 義 ぎ) خوانده می‌شود و یکی از فضیلت‌های پنج‌گانه کنفسیوس‌گرایی و همچنین یکی از فضیلت‌های هفت‌گانهٔ بوشیدو است.
