Ameixeira

É unha arboriña de altura media, entre 3 e 8 metros até 7(10) m, de folla caediza e inerme con franzas glabrescentes, polo xeral avermelladas e brillantes. As follas, de 4-8(10) por 1,7-3,5(4) cm, son obovadas, elípticas ou ovado-lanceoladas, acuminadas, crenadas ou aserradas, de face glabra, e envés máis ou menos pubescente nos nervios; o pecíolo de 1-2,5 cm, é glabrescente; as estípulas, caedizas, son linear-lanceoladas con dentes glandulíferos. As flores son solitarias ou xeminadas, raramente en fascículos de 3-5 con pedicelos de 8–15 mm, glabros ou pubescentes. O receptáculo ten 4–5 mm e é acopado, glabro ou pubescente. O cáliz ten sépalos de 4–5 mm, reflexos, ovado-oblongos, denticulados, obtusos, glabros ou pubescentes, e os pétalos da corola miden de 8-13(15) mm e son obovados, emarxinados, brancos ou branco-averdados. O ovario é glabro e o froito (a ameixa) é unha drupa monocarpelar de (3)4-5(6) cm, elipsoidal ou algo globosa, glabra, de cor negra azulada, púrpura escura, avermellada, amarela, averdada etc., con pruína; o mesocarpo é comestíbel e de sabor doce; o endocarpo, esclerificado, é ovoide ou elipsoidal, lixeiramente engurrado ou punteado, aquillado e adherido ao mesocarpo.^[3]

É unha especie froiteira cultivada dende a antigüidade. Hai dous grandes grupos de variedades cultivadas de ameixeiras. As denominadas europeas (Prunus domestica) e as asiáticas (Prunus salicina). Na actualidade son as variedades asiáticas as que máis se cultivan, un dos motivos é a menor necesidade de frío invernal destas variedades polo que se pode cultivar en zonas menos frías e son máis precoces.

Algunhas das variedades europeas son : Claudia, Agen, Fellemberg, Stanley, President etc.Entre as xaponesas : Red Beaut, Santa Rosa, Angeleno, Laroda etc.

A polpa é laxante. O óleo da súa semente utilízase coma alimento. Coas ameixas faise un licor semellante ao kirsch moi popular en Hungría. A ameixa é un dos froitos máis apreciados no verán, con eles pódese elaborar confeituras e marmeladas; tamén se poden secar para facer ameixas pasas, moi consumidas nos meses de inverno.

A árbore denomínase normalmente ameixeira ou ciroleira, dependendo da zona. Existen algunhas variedades tradicionais:

• Fatoeiro, dá os fatóns, normalmente ameixas alongadas e amarelas^[4].
• Claudieira, dá as claudias ou ambruíñas, unha variedade de ameixas doces e verdes^[5].
• Mirabeleiro, dá os mirabeis, ameixiñas moi doces.
• Abruñeiro, dá os abruños, ameixas bravas. É en realidade outra especie: Prunus spinosa.
• Cerolleiro, dá o cerollo, un tipo de abruño de sabor doce^[6].

Prunus domestica foi descrita por Carl von Linné e publicado en Species Plantarum 1: 475, no ano 1753.^[7]

Sinonimia

• Druparia insititia Clairv.
• Prunus communis Huds.
• Prunus communis subsp. domestica (L.) Syme in Sm.
• Prunus communis var. domestica (L.) Huds.
• Prunus domestica (L.) B.Boivin
• Prunus domestica subsp. insititia (L.) Fiori & Paol.
• Prunus domestica L. subsp. domestica L.
• Prunus domestica subsp. italica var. claudiana
• Prunus domestica subsp. oeconomica Borkh. ex C.K.Schneid.
• Prunus domestica L.
• Prunus domestica var. syriaca (Mirabeleiro)
• Prunus insititia L.^[8]
• Prunus oeconomica Borkh.
• Prunus oeconomica var. domestica (L.) Borkh.
• Prunus sativa subsp. domestica (L.) Rouy & E.G.Camus
• Prunus sativa Rouy & E.G.Camus in Rouy & Foucaud^[9][10]

Bibliografía

• CONABIO. 2009. Catálogo taxonómico de especies de México. 1. In Ca. nat. México. CONABIO, Cidade de México.
• Flora of China Editorial Committee. 2003. Fl. China 9: 1–496. Science Press & Missouri Botanical Garden Press, Beijing & St. Louis.
• Linares, J. L. 2003 [2005]. Listado comentado de los árboles nativos y cultivados en la república de El Salvador. Ceiba 44(2): 105–268.

Outros artigos

• Abruñeiro

Ligazóns externas

• USDA, ARS, National Genetic Resources Program. Germplasm Resources Information Network - (GRIN) [Online Database]. [https://web.archive.org/web/20090120074437/http://www.ars-grin.gov/cgi-bin/npgs/html/taxon.pl?29888%5D