Código hexadecimal

O código hexadecimal ou sistema hexadecimal é un sistema de numeración posicional que representa os números en base 16 —polo tanto empregando 16 símbolos—.

Está vinculado á informática, xa que os computadores adoitan utilizar o byte ou octeto como unidade básica da memoria; e, debido a que un byte acada ${\displaystyle 2^{8}=256}$ valores posíbeis, e que isto pode representarse como ${\displaystyle 2^{8}=2^{4}\cdot 2^{4}=16\cdot 16=1\cdot 16^{2}+0\cdot 16^{1}+0\cdot 16^{0}}$, que, segundo o teorema xeral da numeración posicional, equivale ao número en base 16 ${\displaystyle 100_{16}}$, dous díxitos hexadecimais corresponden exactamente —permiten representar a mesma liña de enteiros— a un byte.

Isto faino moi útil para a visualización de descargas de memoria xa que permite saber de xeito sinxelo o valor de cada byte da memoria.

Debido ao sistema de numeración decimal xeralmente usado para a numeración só dispór de dez símbolos, débese incluír seis letras adicionais para completar o sistema. O conxunto de símbolos fica, polo tanto, así:

${\displaystyle S=\{0,1,2,3,\cdots ,9,\mathrm {A} ,\mathrm {B} ,\mathrm {C} ,\cdots ,\mathrm {F} \}}$

Nótese que ${\displaystyle A_{16}=10_{10}}$, ${\displaystyle B_{16}=11_{10}}$ e así sucesivamente.Tamén se usan variantes con letras minúsculas no canto de maiúsculas.