Idade Escura
Historia de Grecia | |
|---|---|
| Grecia prehelénica | |
| Prehistoria de Grecia | |
| -3200 | Civilización cicládica |
| -2700 | Civilización minoica |
| -1550 | Civilización micénica |
| Grecia antiga | |
| -1200 | Idade escura |
| -800 | Época arcaica |
| -510 | Época clásica |
| -323 | Época helenística |
| -146 | Grecia romana |
| Grecia medieval | |
| 330 | Imperio bizantino |
| 1202 | Cuarta cruzada |
| 1453 | Grecia otomana |
| Grecia contemporánea | |
| 1799 | República das sete illas |
| 1822 | Guerra de independencia |
| 1832 | Reino de Grecia |
| 1936 | Réxime do 4 de agosto |
| 1941 | Ocupación |
| 1946 | Guerra civil |
| 1967 | Ditadura dos coroneis |
| 1974 | República helénica |
Denomínase Idade Escura (1100 a 750 a.C.) ao período da historia de Grecia desde o colapso da civilización micénica e a suposta invasión doria até o xurdimento das primeiras cidades-estado gregas no século IX a.C. e dos primeiros textos en alfabeto grego no século VIII a.C.. Tamén se coñece como Idade Homérica, evocando os grandes monumentos épicos ou Período Xeométrico con criterios arqueolóxicos.
Pola súa denominación dá a entender que foi un período de regresión, pero en verdade que só nunha pequena parte, xa que nela se configuran os elementos esenciais e distintivos da civilización grega nos seguintes séculos. Colonización, adopción do alfabeto, auxe das cidades (as futuras poleis ou polis) sistematización dos seus mitos e comezos da literatura e recuperación do comercio interrexional, despois dos movementos dos pobos descritos antes.
Estes intercambios foron particularmente frutíferos e intensificáronse no seguinte período, chamado Arcaico.
En conxunto pódese afirmar que a Idade Escura é unha etapa que non racha a continuidade micénica, senón que o único que dela desaparece é a superestrutura política arredor dos pazos, é o pazo mesmo, pero as estrutura básicas mantéñense, seguido por un forte desenvolvemento comercial, a xeneralización da economía monetaria que alumaría o nacemento dunha cultura plenamente grega. Os acontecementos máis notables do período da Idade Escura inclúen as primeiras Olimpiadas, no 776 a.C., e a composición das obras épicas Homéricas a Ilíada e a Odisea.
Guerra do Mediterráneo e Pobos do Mar
Por esta época, producíronse revoltas a grande escala en varias partes do Mediterráneo oriental. Os intentos de derrocar os reinos existentes fixéronse como resultado da inestabilidade económica e política da xente da contorna, que xa estaba asolagada pola fame e as penurias. Parte do reino hitita foi invadido e conquistado polos chamados Pobos do Mar, cuxas orixes, quizais de diferentes partes da rexión mediterránea como o Mar Negro, o Exeo. e rexións de Anatolia, permanecen escuras. As inscricións e esculturas dos séculos XIII e XII en Karnak e Luxor son as únicas fontes de "Pobos do Mar", un termo inventado polos exipcios e rexistrado en relatos fanfarronados dos éxitos militares exipcios.[1] Hai poucas máis probas destes chamados Pobos do Mar que estas inscricións.
Os países estranxeiros ... fixeron unha conspiración nas súas illas. De repente, as terras estaban en movemento, espalladas en guerras. Ningún país podía enfrontarse ás súas armas... A súa alianza era Peleset, Tjeker, Shekelesh, Denyen e Weshesh.[2]
Un conxunto semellante de pobos puido tentar invadir Exipto dúas veces, unha durante o reinado de Merneptah, arredor de 1208 a.C., e outra vez durante o reinado de Ramsés III, arredor do 1178 a.C.
Sociedade
Grecia durante este período probablemente dividíase en rexións independentes organizadas por grupos de parentesco e os oikoi ou fogares, foron as orixes das posteriores poleis. As escavacións de comunidades da Idade Escura como Nichoria no Peloponeso mostraron como unha cidade da Idade de Bronce foi abandonada en 1150 a.C. Neste momento só había unhas corenta familias que vivían alí con boas terras de cultivo e pastoreo para o gando. Os restos dun edificio do século X, incluído un megaron, na parte superior da loma, levaron a especular que esta era a casa do cacique. Esta era unha estrutura máis grande que as que a rodeaban pero aínda estaba feita cos mesmos materiais (ladrillo de barro e tellado de palla). Quizais tamén era un lugar de importancia relixiosa e de almacenamento comunitario de alimentos. De feito, existían individuos de alto status na Idade Escura, pero o seu nivel de vida non era significativamente superior aos doutros habitantes da súa aldea.[3] A maioría dos gregos non vivía en granxas illadas senón en pequenos asentamentos. É probable que nos albores do período histórico dous ou trescentos anos despois, o principal recurso económico de cada familia fose o terreo ancestral dos Oikos, os kleros ou asignación, sen isto, un home non podería casar.[4]
Tumba de Lefkandi
Lefkandi na illa de Eubea foi un asentamento próspero na Idade do Bronce Final,[5] posiblemente se identifiquen coa antiga Eretria.[6] Recuperouse rapidamente do colapso da cultura micénica, e en 1981 os escavadores dun cemiterio atoparon o edificio do século X a.C. máis grande coñecido ata agora en Grecia.[7] Ás veces chamado "o heroon", este edificio longo e estreito, de 50 metros por 10 metros, contiña dous pozos funerarios. Nun estaban colocados catro cabalos e o outro contiña un home incinerado enterrado coas súas armas de ferro e unha muller inhumada, moi adornada con xoias de ouro.[8] Os ósos do home foron colocados nun frasco de bronce de Chipre, con escenas de caza no bordo fundido. A muller ía vestida con bucles de ouro no cabelo, aneis, corazas de ouro, un colar de herdado (un elaborado colar chipriota ou de Oriente Próximo feito entre 200 e 300 anos antes do seu enterro) e un puñal de mango de marfil na cabeza. Os cabalos parecían estar sacrificados, algúns parecían ter anacos de ferro na boca. Non sobrevive ningunha evidencia que demostre se o edificio erixíuse para albergar o enterro, ou se o "heroe" ou xefe local na tumba foi incinerado e despois enterrado na súa gran casa. O que sexa certo, a casa demoliuse axiña e os restos utilizaronse para formar un montículo aproximadamente circular sobre os tocos da parede.
Entre este período e aproximadamente o 820 a.C., membros ricos da comunidade foron incinerados e enterrados preto do extremo leste do edificio, do mesmo xeito que os cristiáns poderían buscar ser enterrados preto da tumba dun santo, a presenza de obxectos importados, notable en máis de oitenta enterramentos, contrastan con outros cemiterios próximos en Lefkandi e dan fe dunha tradición de elite duradeira.
Tese de continuidade
Algúns estudosos argumentan en contra do concepto dunha Idade Escura grega, argumentando que a falta de evidencias arqueolóxicas nun período mudo pola súa falta de inscricións (polo tanto, "escuro") é un accidente de descubrimento máis que un feito histórico. [9][10] Como dixo James Whitley, "A Idade Escura de Grecia é a nosa concepción. É unha concepción fortemente coloreada. polo noso coñecemento das dúas civilizacións alfabetizadas que a precederon e a sucederon: o mundo burocrático, centrado nos palacios da Grecia micénica e a caótica e creativa idade arcaica da civilización helénica."[11]
Notas
- Referencias