John Ruskin

Fillo dun rico comerciante, viaxou moito por Europa durante a súa mocidade e co seu traballo exerceu enorme influencia nos gustos dos intelectuais vitorianos. Entre as súas amizades persoais, estaba a familia de Robert Baden-Powell, a quen ensinou e viu crecer.

En 1837 ingresou en Oxford, gañou (en 1839) un importante premio co seu poema Salsette and Elephanta e graduouse en 1842. En 1843 apareceu o primeiro volume de Modern Painters, by a Graduate of Oxford, no que Ruskin sostiña a superioridade dos paisaxistas modernos sobre os vellos mestres. Sucesivos volumes dilataron o tema até converter a obra nun amplo tratado acerca dos principios que debían constituír os fundamentos da arte, o que contribuíu a consolidar o seu prestixio como esteta e crítico de arte. En tanto que parecidas consideracións foron aplicadas a outros dominios da arte nas súas Seven Lamps of Architecture (1849) e as súas Stones of Venice (1851-1853), obras que analizan a importancia relixiosa, moral, económica e política da arquitectura doméstica.

A obra de Ruskin destaca pola excelencia do seu estilo. Rebelándose contra o entumecemento estético e os perniciosos efectos sociais da Revolución industrial, formulou a teoría de que a arte, esencialmente espiritual, alcanzou o seu cénit no gótico de finais da Idade Media, un estilo de inspiración relixiosa e ardor moral.

A súa idea de beleza posúe unha dobre natureza: a beleza abstracta das cousas, sen ningunha consideración máis que a forma; e a que se pode recoñecer tras un proceso de elaboración e traballo paciente do artista na obra (de aí a súa grande admiración por Fra Angélico).

Tamén é coñecida a súa fascinación cara á beleza das nenas, en 1859 Ruskin coñeceu nunha escola infantil de Wington á que seria máis tarde a súa esposa Rose A Tounche de 10 anos de idade.

Sinalou a Rafael como autor do pecado de pintar con máis detalle unhas partes que outras. Os alumnos de Ruskin foron chamados prerrafaelistas. El mesmo sinalou a este grupo como a esperanza artística de Inglaterra.

Como economista e reformador social, manifestouse franco e inflexible inimigo do que consideraba egoísta e letal nas doutrinas da chamada escola manchesteriana, sendo nesta esfera onde se concentrou a súa serie de cartas dirixidas ós obreiros e braceiros do Reino Unido, que influíron nos reformistas sociais por espazo de tres xeracións. Obtivo a primeira cátedra Slade de Arte da Universidade de Oxford en 1869, cargo que exerceu até 1879. Legou á universidade unha imporante colección de gravados, debuxos e fotografías; ademais de doar unha importante suma de diñeiro para a creación dun centro de ensino do debuxo. Ruskin ilustrou numerosas das súas obras con debuxos da súa propia man. Desde 1885 até a súa morte en 1900, viviu retirado en Brantwood (a súa casa no noroeste de Inglaterra), despois de que en 1889 quedase incapacitado polo agravamento dos episodios de tolemia que viña padecendo desde 1870. Entre as obras que tratan de asuntos económicos, sociais e éticos destacan Sesame and Lilies (1865), Ethics of the Dust (1866) e Crown of Wild Olive (1866).

Na historia da conservación destaca polo seu respecto ao monumento arquitectónico, defendendo a mínima intervención e ensalzando o valor da ruína. A súa práctica oponse ás reintegracións estilísticas do seu contemporáneo Viollet-le-Duc.

O espectro de temas abarcado por Ruskin foi moi amplo. Escribiu máis de 250 obras que empezaron na historia e crítica da arte, pero que terminaron en materias tan variadas como a ciencia, xeoloxía, crítica literaria, ornitoloxía, os efectos da polución sobre o medio ambiente ou a mitoloxía.^[1] Despois da súa morte, as súas obras foron recollidas nunha extensa colección, levada a cabo polos seus amigos Edward Cook e Alexander Wedderburn en 1912. Só un índice así de extenso é capaz de reflectir a amplitude e interconexión de todos os seus pensamentos.

• Modern Painters (1843-1860). A súa primeira obra, concibida en defensa do paisaxismo de Turner.
• The Seven Lamps of Architecture (1849). A súa obra fundamental, onde desenvolve as súas ideas estéticas.
• The Stones of Venice (1851-1853). Obra escrita trala súa estancia en Venecia, tamén expoñente das súas ideas estéticas, así como da súa visión sobre o Gótico.
• Lectures on Architecture and Painting (1853).
• Economía política da arte (1857).
• The Two Paths: being Lectures on Art, and Its Application to Decoration and Manufacture(1859).
• Sesame and Lilies (1865).
• The Ethics of the Dust: Ten Lectures to Little Housewives on the Elements of Crystallisation (1866).
• The Crown of Wild Olive: Three Lectures on Work, Traffic and War (1866).
• Fors Clavigera (1871-1887). Cartas ós obreiros ingleses.
• The Bible of Amiens (que é a primeira parte de Our Fathers Have Told Us)(1880-1885).
• Præterita: Outlines of Scenes and Thoughts Perhaps Worthy of Memory in My Past Life (1885-1889). Biografía inacabada.

Bibliografía

• Ruskin, John (1903). Cook, E.T.; Wedderburn, Alexander, eds. The works of John Ruskin (PDF) (en inglés). Londres: George Allen. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 18 de abril de 2017. Consultado o 20 marzo 2018.  Versión dixitalizada pola Biblioteca e Centro de investigación John Ruskin da Universidade de Lancaster.

Ligazóns externas

• John Ruskin. (en inglés)----

Este artigo sobre arte é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.  Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.