Mars Climate Orbiter
Mars Climate Orbiter, tamén coñecida polo seu acrónimo MCO, foi unha sonda espacial da NASA lanzada o 11 de decembro de 1998 mediante un foguete Delta 7425 desde o centro espacial de Cabo Cañaveral para estudar Marte. Ao chegar ao planeta perdeuse o contacto coa sonda.[1][2][3]
Mars Climate Orbiter | |
---|---|
Representación de Mars Climate Orbiter en órbita marciana. | |
Tipo | Científico |
Organización | NASA |
Destino actual | Destruída contra o planeta.[1][2][3] |
Data de lanzamento | 11 de decembro de 1998, 18:45 GMT[1][4][5][6] |
Foguete portador | Delta 7425[1][3] |
Sitio de lanzamento | Centro espacial de Cabo Cañaveral, rampla 17A[1][2] |
Obxectivo da misión | Estudo de Marte.[1][2] |
NSSDC ID | 1998-073A |
Masa | 338,0 kg[1] |
Potencia | 500,0 W[1] |
Características
Mars Climate Orbiter foi parte do proxecto Mars Surveyor '98, que consistía nun orbitador (Mars Surveyor '98 Orbiter, o propio Mars Climate Orbiter) e nun aterrizador (Mars Surveyor '98 Lander, logo coñecida como Mars Polar Lander). O proxecto pretendía estudar a meteoroloxía marciana e o ciclo da auga e do dióxido de carbono en Marte.[1][2][3] O seu prezo aproximouse ós 125 millóns de dólares.[7]
A estrutura principal tiña forma de caixa de 2,1 m x 1,6 m x 2,0 m albergando os equipos electrónicos e de propulsión. A masa na engalaxe da sonda era de 629 kg, dos cales 291 kg eran de propelente. A alimentación eléctrica era proporcionada por un panel solar de 11 m² de superficie e 5,5 m de longo. As comunicacións principais tiñan lugar grazas á antena de alta ganancia, formada por unha parabólica de 1,3 m de diámetro, ademais de por antenas para UHF coas que comunicarse coa Mars Polar Lander. O sistema de propulsión tiña un motor bipropelente de 640 N de pulo.[1][2][3]
Desenvolvemento da misión
O Mars Climate Orbiter lanzouse o 11 de decembro de 1998 ás 18:45:41 UTC mediante un Delta 7425 desde Cabo Cañaveral. A sonda voou ata Marte sen alteración ningunha, pero o 23 de decembro de 1999, no descenso ao planeta,[7] un erro de navegación que se orixinou por empregaren os aparellos subministrados pola empresa Lockheed Martin unidades de medida tradicionais dos Estados Unidos mentres que era o Sistema Internacional de Unidades o que utilizaba o software da NASA o que fixo que o achegamento ao planeta se fixera a unha altitude demasiado baixa, co que en lugar dunha aproximación a entre 140 e 150 km da superficie do planeta, MCO pasou a 57 km da superficie, destruíndose pola fricción coa atmosfera marciana.[1][2][3] Porén, non está claro que o resultado final fora outro, como o afastamento do planeta ó achegarse tanto ó mesmo.[7]