Nebulosa do Cangrexo
A nebulosa do Cangrexo (tamén coñecida como M1, NGC 1952, Taurus A e Taurus X-1) é un resto de supernova resultante da explosión dunha supernova en 1054 (SN 1054), recollida por astrónomos chineses e xaponeses.[4] Os datos, recollidos no 1921 por Carlo Otto Lampland permitironlle a identificación da nevbulosa como restos da supernova.[5] Situada a unha distancia de aproximadamente 6300 anos luz (1930 pc[2]) da Terra, na constelación de Taurus, a nebulosa ten un diámetro de seis anos luz (1,84 pc) e a súa velocidade de expansión é de 1500 km/s.
| Nebulosa do Cangrexo | |
|---|---|
 | |
| Nebulosa do Cangrexo | |
| Datos para a observación | |
| Época= X2000.0 | |
| Tipo de obxecto | Resto de supernova |
| Ascensión recta | 5h 34m 31,97s[1] |
| Declinación | +22° 00′ 52,1″[1] |
| Distancia | 6.300 anos luz (1.930 pc[2]) |
| Magnitude aparente | +8,4[3] |
| Constelación | Taurus |
| Características físicas | |
| Radio | 3 anos luz |
| Magnitude absoluta | -3,2[3] |
| Outras designacións | M1,[1] NGC 1952[1] |
O centro da nebulosa contén un púlsar, denominado PSR0531+121, que xira sobre el mesmo a trinta revolucións por segundo, emitindo tamén pulsos de radiación que van dende os raios gamma nas ondas de radio. O descubrimento da nebulosa foi a primeira evidencia que indica que as explosións de supernova producen púlsares.
No hemisferio sur tamén hai unha Nebulosa do Cangrexo.