Rinoceronte de Dürer
O Rinoceronte de Dürer é un gravado en madeira de Albrecht Dürer realizado en 1515[1] que se converteu nunha icona cultural, e que segundo algúns críticos, é a «representación dun animal que máis influencia tivo na historia da arte».[2] Está baseado en bosquexos e descricións duns dos primeiros rinocerontes que chegaron a Europa, concretamente na corte portuguesa.
| Rinoceronte de Dürer | |
|---|---|
 | |
| Artista | Albrecht Dürer |
| Data | 1515 |
| Técnica | Xilografía |
| Dimensións | 21,4 cm × 29,8 cm |
| Localización | Museo Británico (Londres) |
Historia e características
O gravado contén inexactitudes anatómicas. Representa ó animal cuberto de placas duras, coma se tivese unha armadura, e con escamas nas patas, que o fan semellante a un réptil. Dürer nunca viu o rinoceronte real, o primeiro exemplar vivo visto en Europa dende tempos do Imperio Romano. A finais de 1515, o rei de Portugal, Manuel I, enviou o animal como agasallo ó papa León X, pero morreu ó naufragar o barco que o transportaba cara a costa de Italia, a comezos de 1516. Non se volvería a ver un rinoceronte vivo en Europa até a chegada dun segundo exemplar da India á corte española de Filipe II contra o 1579.[3]
Malia as imprecisións anatómicas, o gravado de Dürer tivo unha gran popularidade en Europa e foi copiado en moitas ocasións durante os tres séculos seguintes. Estivo considerado unha representación fiable dun rinoceronte até finais do século XVIII. Ó cabo, foi substituído por pinturas e debuxos máis realistas, especialmente do rinoceronte Clara, que foi exhibido por Europa nas décadas de 1740 e 1750. Sobre o gravado de Dürer tense dito que: «Probablemente ningunha outra pintura dun animal exerceu unha influencia tan grande nas artes».[4]
Os franceses erixiron unha escultura da obra (na cal se inspirou Salvador Dalí) e diversos artistas barrocos incluírono nos seus cadros, sobre todo despois de coñecer rinocerontes reais.