Մարմնի անապականություն

Կաթոլիկության մեջ, եթե մահից հետո մարմինն անապական է մնում, դա հաճախ դիտվում է որպես անհատի սուրբ լինելու նշան։ Կանոնական իրավունքը թույլ է տալիս զննել մարմինը, այնուհետև մասունքներն ուղարկել Հռոմ։ Մասունքները պետք է կնքեն մոմով, իսկ ստուգումից հետո մարմինը վերադարձնեն իր սկզբնական տեղը։ Այս ծիսական ստուգումները իրականացվում են շատ հազվադեպ և դրանք կարող է կատարել միայն եպիսկոպոսը՝ կանոնական իրավունքի պահանջներին համապատասխան։ Հայրապետական հանձնաժողովը իրավասու է հաստատել մասունքների ստուգումը և պահանջել գրավոր զեկույց^[2]։ Մասունքների հանդիսավոր ստուգումից հետո որոշում է կայացվում մարմինը տեղադրել բաց սուրբ մասունքների արկղում և ցուցադրել այն հարգանքի տուրք մատուցելու համար։ Կաթոլիկ օրենքը թույլ է տալիս սրբերին թաղել զոհասեղանի տակ, ինչը հնարավորություն է տալիս պատարագ մատուցել անմիջապես նրանց աճյունների վերևում։

Բեռնադետ Սուբիրուսի մնացորդները բազմիցս զննվել են, և եկեղեցական տրիբունալի զեկույցները հաստատել են, որ մարմինը պահպանվել է։ 1919-ին և կրկին 1925-ին դագաղի բացմանը մասնակցել են բազմաթիվ կանոններ, քաղաքապետը և եպիսկոպոսը^[3]։ Այնուամենայնիվ, դեմքն ու ձեռքերը ծածկված էին մոմե դիմակով^[4]։

Սակայն ոչ բոլոր սրբերն են անապական դիակ ունենում։ Թեև հավատացյալները մարմնի անապականությունը դիտարկում են որպես գերբնական երևույթ, այն այլևս հրաշք չի համարվում սրբերի ճանաչման գործընթացում^[5]։

Զմռսված մարմինները չեն համարվում մարմնի անապականություն։ Օրինակ, թեև Հովհաննես XXIII պապի մարմինը արտաշիրիմումից հետո զգալիորեն չքայքայված վիճակում էր, եկեղեցու պաշտոնյաները դա վերագրել են զմռսմանը^[6] և փակ եռակի դագաղին, ինչի շնորհիվ թթվածնի պակաս է առաջացել^[7]։

Մարմնի անապականությունը տարբերվում է մարմնի զուտ պահպանումից կամ մումիֆիկացիայից։ Հաճախ ասում են, որ անապական մարմիններն ունեն սրբության հոտ՝ արձակելով քաղցր կամ ծաղկային, հաճելի բուրմունք։

• 
  Սուրբ Զիտայի մարմինը, որը կաթոլիկ եկեղեցին համարել է անապական (մոտ 1218 – ապրիլի 27, 1272)։
• 
  Սուրբ Ռիտա Կասկիացու մարմինը, որը կաթոլիկ եկեղեցին համարել է անապական (1381 – մայիսի 22, 1457)։
• 
  Սուրբ Ֆրանցիսկոս Քսավյերի դագաղը Հնդկաստանի Գոա նահանգի Բոմ Հիսուսի տաճարում:
• 
  Սուրբ Վիրջինիա Սենտուրիոնի մարմինը, որը կաթոլիկ եկեղեցին համարել է անապական (ապրիլի 2, 1587 – դեկտեմբերի 15, 1651)։
• 
  Սուրբ Բերնադետ Լուրդացու՝ մոմապատ ձեռքերով ու դեմքով մարմինը, որը 1909 թվականին հանձնաժողովը հայտարարեց անապական (հետագա արտաշիրիմումների ընթացքում հայտնաբերվել են քայքայման նշաններ), (հունվարի 7, 1844- ապրիլի 16, 1879)։
• 
  Սուրբ Ջոն Մերի Վիաննիի մարմինը, որը կրում էր մոմե դիմակ, կաթոլիկ եկեղեցին համարել է անապական (մայիսի 8, 1786 –օգոստոսի 4, 1859):
• 
  Սուրբ Եկատերինա Լաբուրեի մարմինը, որը կաթոլիկ եկեղեցին համարել է անապական (մայիսի 2, 1806 – դեկտեմբերի 31, 1876)։

• Սուրբ Մարգարիտ Կաստելլացի
• Ալֆրեդո Իլդեֆոնսո Շուստեր
• Պիեր Ջորջիո Ֆրասատի
• Չարլզ I Ավստրիացի
• Մարիա Անժելա Աստորչ
• Սեբաստիան դե Ապարիսիո
• Կարլո Ակուտիս

Արևելյան ուղղափառները տարբերակում են մումիֆիկացման միջոցով բնական պահպանությունը և գերբնական անապականությունը։ Թեև անապականությունը, որպես կանոն, չի համարվում սրբության նախապայման, ըստ տեղեկությունների, կան բազմաթիվ արևելյան ուղղափառ սրբեր, որոնց մարմինները հայտնաբերվել են անապական վիճակում և մեծ հարգանք են վայելում։ Նրանք են․

• Սուրբ Ալեքսանդր Սվիրացի- 1918 թվականի դեկտեմբերի 20-ին բոլշևիկները Սվիրի վանքից հանեցին սուրբի մասունքները՝ բռնագրավման մի քանի անհաջող փորձերից հետո։ Ի վերջո, այս սուրբ մասունքները տեղափոխվեցին Պետրոգրադի ռազմաբժշկական ակադեմիա։ Դրանք այնտեղ մնացին մոտ ութսուն տարի։ Սուրբ Ալեքսանդրի մասունքները երկրորդ անգամ բացվեցին 1997թ. դեկտեմբերին, նախքան վերադարձվեցին Սվիրի վանք^[8]։
• Անտոնիոս, Հովհաննես և Եվստաթիոս սրբեր
• Սուրբ Դիոնիսիոս Զակինթացի
• Սուրբ Էլիզաբեթ
• Սուրբ Գերասիմոս Կեֆալոնացի
• Սուրբ Իոասաֆ Բելգորոդցի- 1918 թվականին բոլշևիկները հանեցին սուրբ Իոասաֆի մասունքները Բելգորոդի Սուրբ Երրորդություն տաճարում գտնվող նրա սրբավայրից, և մոտ յոթանասուն տարի նրանց գտնվելու վայրն անհայտ մնաց։ 1927 թվականին տաճարը քանդվեց։ 1980-ականների վերջին մասունքները հայտնաբերվել են Լենինգրադի կրոնի և աթեիզմի թանգարանում, իսկ 1991 թվականի սեպտեմբերի 16-ին հանդիսավոր կերպով վերադարձվեցին Բելգորոդի Փրկչի պայծառակերպության նոր տաճար՝ պատրիարք Ալեքսի II-ի ներկայությամբ^[9]։
• Սուրբ Հոբ Պոչաևցի
• Շանհայի և Սան Ֆրանցիսկոյի Սուրբ Հովհաննես Մաքսիմովիչ
• Սուրբ Հովհաննես Ռուս
• Սուրբ Նեկտարիոս Էգինացի
• Բալկանների Սուրբ Պարասկևա
• Սուրբ Սպիրիդոն, Կերկիրա կղզի (Կորֆու)
• Սուրբ Թեոդորա կայսրուհի, Կերկիրա կղզի (Կորֆու)
• Երեց Վիսարիոն (+1991) Ագաթոնի սուրբ վանք, Հունաստան
• Սրբացված միանձնուհի Էիրինի Միրտիդիոտիսսա, Օենուսայ կղզի, Հունաստան
• Սուրբ Զոսիմա
• Արքեպիսկոպոս Դիմիտրի Ռոյսթեր^[10]

Ռաբբի Լուիս Գինզբերգը հրեական Ապոկրիֆի և Ագգադահի վրա հիմնված իր «Հրեաների լեգենդները» (հատոր 4, գլուխ 10) նշանակալից աշխատության մեջ անդրադառնում է Երեմիայի գրագիր աստվածաշնչյան Բարուխի (որի գերեզմանը գտնվել է Իրաքում) մարմնական անապականության ենթադրյալ դեպքին^[11]։ Նմանատիպ պատմություններ են պատմվում ավելի ուշ հասիդական սրբերի մասին, ինչպիսիք են Ռեբբե Էլիմելեխը Լիժենսկից և այլք։

• Ճահճային մարդիկ
• Սուֆիզմ

• Cruz, Joan Carroll (1977 and 1991). The Incorruptibles: A Study of the Incorruption of the Bodies of Various Catholic Saints and Beati, by, OCDS, TAN Books. 0-89555-066-0.
• Jeremiah, Ken (2012). Christian Mummification: An Interpretive History of the Preservation of Saints, Martyrs and Others, OCDS, McFarland & Co., Inc. 0786465190.

Վիքիպահեստ նախագծում կարող եք այս նյութի վերաբերյալ հավելյալ պատկերազարդում գտնել Մարմնի անապականություն կատեգորիայում։

• «Incorrupt Bodies Of the Saints». Արխիվացված է օրիգինալից 2008 թ․ հունիսի 14-ին.
• St Dionysios of Zakynthos
• St Spyridon the Wonderworker and Bishop of Tremithus