Hinayana

Le Hīnayāna es al latere del posterior Mahāyāna un currente religiose del Buddhismo. Le denomination (in sanscrito e pāli) signífica le »Parve Vehículo« o le »barca transversante le fluvio de suffrentia«. Illo es nominate anque le »Vetule Schola de Sapientia«.

Iste articulo require revision linguistic

Corrige le errores de grammatica, orthographia o stilo in le articulo. Postea, retira iste patrono.

Le Hīnayāna non es mesme un communitate concrete con proprie doctrinas e institutiones; illo es un concepto general que comprende tote le scholas (confessiones) que se distacca del Mahāyāna, le qual de su parte es etiam un termino general pro le multe scholas divergente al doctrinas del Hīnayāna.

Le Hīnayāna ha su origine in India e funda in le inseniamentos de Siddhārtha Gautama, nominate le »Buddha« (»le Eveliato del tenebra de ignorantia«), qui viveva circa 460-380 aEC.

Le scholas (sectas) hīnayāne comprendeva al minus 18 denominationes, del quales le Sthaviravāda, le Theravāda, le Mahāsāṅghika, le Pudgalavāda, le Sarvāstivāda e le Sautrāntika esseva le plus importante. De istos ha supervivite usque al nostre dies solmente le Theravāda que es diffundite in Asia del sud (Sri Lanka, Myanmar [Burma], Thailanda, Laos, Camdodia e Vietnam). Illo es presente etiam in le mundo occidental (Europa, Nordamerica, Australia e Nove Zelanda) con un multitudine de communitates e centros monastic.

In su doctrina central, le Hīnayāna se refere al »Quádruple Veritate« o »Le Quatro Nobile Veritates« del suffrentia e de su superamento. Partiente del conviction que le suffrentia resulta del egoismo, del aviditate, del odio, del ignorantia e generalmente del deficites de un mundo imperfecte, le scholas hīnayāne sustene in quanto a lor comprehension existential un opinion real e psychologic. Le objectivo consiste in le allontanamento de tote faceres mundan, in le superamento del cyclo existential (saṃsāra), in le maestria de se ipse e, al fin, in attinger un stato perfecte spiritual (arhantva) – culminante in le nirvāṇa (in pāli: nibbāna), le »extinction« final del suffrentia.

Altere aspectos del doctrina buddhiste es le doctrina del »Non Esser« (vide: anattā o anātman), le doctrina del »Génese Dependente« (pratītyasamutpāda), le doctrina del karma e del reincarnatión o transmigration.

Pro le major parte del scholas hīnayāne, Buddha es un personage natural; ille es non plus que un maestro spiritual a qui non merece qualitates supernatural o divín. In isto le Hīnayāna se distingue del Mahāyāna in que Buddha es venerate como un apparentia transcendente (vide etiam: docetismo).

Le Theravāda, le unic schola supervivente del Hīnayāna, affirma de esser in possession del »ver inseniamentos« del Buddhismo, ben que de Buddha non existe obras postume que poterea esser reguardate como le voce ipsissime del maestro. Le doctrina del Buddhismo primitive se perde in un multitudine de traditiones oral e scripte, del quales non es possibile extraher le insensiamentos de Buddha in toto su singularitate e clariate. Ad isto se adjunge que le major parte del recensiones canonic del initios historic se perdeva, pro lo que le material ancora existente probabilemente non coincide in toto con que Buddha diceva. In despecto de isto on pote supponer que le doctrina tradite expressa de alte grado le inseaniamentos del maestro.

Le exponente plus famose del Theravāda es Buddhaghoṣa (seculo 4 aEC) qui characterisava profundemente le ancian Buddhismo. Ille scribeva diverse obras scholastic e commentarios al Vinayapiṭaka e al Abdhidharmapiṭaka assi como le celebre Visuddhimagga.