Makassar
Makassar (prononcia Indonesian: [maˈkassar], Makasar: ᨆᨀᨔᨑ, romanisate: Mangkasara’, prononcia Makasar: [maŋˈkasaraʔ]) es le capital del provincia indonesian de Sulawesi Sud. Illo es le urbe le plus grande in le region de Indonesia Oriental e le quinte plus grande centro urban del pais post Jakarta, Surabaya, Medan, e Bandung.[1] Le urbe se situa in le costa sudvest de le insula de Sulawesi, fronteante al Stretto de Makassar.
Durante su historia, Makassar ha essite un importante porto commercial, hospitante del centro del Sultanato de Gowa e un base naval portugese ante su conquesta per le Compania Holandese del Indie Oriental in le seculo XVII. Illo remaneva un porto importante in le Indie Oriental Holandes, serviente le regiones oriental de Indonesia con piscatores Makassareses que se dirigeva usque le costa australiana. Pro un breve periodo post le independentia indonesian, Makassar deveniva le capital del Statu del Indonesia Oriental, durante le qual un rebellion occurreva.
Le area del urbe es de 175,77 quadrato kilometros (67,87 sq mi), e illo habeva un population de circa 1,424 milliones in 2020 within Makassar City's fifteen administrative districts. intra le quindecim districtos administrative del Urbe de Makassar. Su area metropolitana official, cognoscite como Mamminasata, con le addition de trinta-tres districtos supplemantari de vicin regencies, copre un area de 2,666,63 quadrato kilometros (1,029,59 sq mi) e habeva un population de circa 2,698,915 secundo le Census de 2020.
Secundo le Agentia de Planification National del Developmento, Makassar es un del quatro principal urbes central de Indonesia, al lato de Medan, Jakarta e Surabaya.[2]
Secundo le Banca Indonesia, Makassar ha le secunde plus alte valores de proprietates commercial in Indonesia, post le Grande Jakarta.[3]
Historia
Le commercio de spicias ha jucate un rolo prominent in le historia de Sulawesi, que involvebant frequentes luctas inter potentias rival native e stranie pro le controlo del lucrativ commercio durante le periodo precolonial e colonial, quando le spicias del region esseva in grande demande in le Occidente. Multe del prime historia de Sulawesi Sud esseva scripte in vetule textos que pote esser traciate usque al seculos XIII e XIV.
Makassar es mentionate in le Nagarakretagama, un eulogia javanese componite in le seculo XIV durante le dominio del rege de Majapahit, Hayam Wuruk. In le texto, Makassar es mentionate como un insula sub le dominio de Majapahit, juntamente con Butun, Salaya e Banggawi.[4]
Regno Makassarese
Le nona Rege de Gowa, Tumaparisi Kallonna (1512–1546), es describe in le chronica real como le prime governante de Gowa que alliava se con le proxime politia commercial de Tallo, un partenariato que durava durante le apogeo de Makassar como un regno independente. Le centro del duple regno se trovava a Sombaopu, proxime al antea ostio del fluvio Jeneberang, circa 10 km al sud del presentemente centro del citate, ubi porto international e un fortification se disveloppava gradualmente. Prime, negociatores malese (expellite del lor metropole Melaka per le portugaleses in 1511), e postea portugaleses al minus ab le annos 1540, comenciava a facer iste porto lor base pro le commercio con le Insulas de Spicia (Maluku), situite plu verso le oriente.
Le augmento del potentia maritime olandese super le commercio de spicias post le anno 1600 faceva Makassar ancor plus vital como un porto alternative aperte a tote le negociatores, alsi como un fonte de riso pro commerciar con Maluku, que suffereva de carencia de riso.
Le Compania Olandese delle Indie Oriental cercava un monopolio del noce moscata e del garofano di Maluku e se approximava al successo a detrimento del anglese, portugese e musulmanes a partir del annos 1620. Le reges de Makassar manteneva un politica de libre commercio, insister sur le derecto de omne visitante a facer negotios in le citate, e rejectava le tentativas del olandeses de establir un monopolio.
Makassar dependeva principalmente del communitates de marinos musulmane malese e portugese catolico como lor duo assets economic crucial. Nonobstante, le Compania Olandese delle Indie Oriental etiam establiva un posto ibi in 1613, le Compania Danese arrivava in 1618, e comerciantes chines, espaniol e indian esseva equalmente importante. Quando le olandeses conquistava Melaka portugese in 1641, Makassar deveniva le base portugese plus extensive in Asia Sud-Oriental.
Le population portugese esseva de centenares ma cresceva a plure milles, servite per ecclesias del franciscanos, dominicanos e jesuitas como etiam per le clero regular. Al fin del seculo XVI, Makassar deveniva le porto principal de Sulawesi e le centro del potentissime sultanatos de Gowa e Tallo que, conjunctemente, possedeva un serie de 11 fortificationes e bastiones e un muro maritim fortificate que se extendeva a longo del costa.
Le governantes portugese nominava le citate Macáçar. Makassar esseva habilemente dirigite durante le prime medietate del seculo XVII quando ille resisteva efficacemente le pressiones olandese pro clauder su commercio verso Maluku e faceva alliatos al loco de inimicos del statos Bugis vicin. Karaeng Matoaya (circa 1573–1636) esseva le regente de Tallo a partir de 1593, como etiam Chancelero o Ministro Principal (Tuma'bicara-butta) del regno associate de Gowa. Ille manageva le succession al throno de Gowa in 1593 del juvene de 7 annos qui postea deveniva cognoscite como Sultan Alaud-din, e ille guidava lo durante le acceptation del islam in 1603, multe modernisationes in militar e governamento civil, e relationes cordial con le comerciantes estranie. Le conversion del citatanos al islam sequeva le prime preces official de venerdi in le citate, traditionalmente date al 9 de novembre 1607, que hodie es celebrate como le anniversario official del citate.[5] John Jourdain appelleva Makassar in su tempore "le plus amabiles personas in tote le Indias verso forasteros".
Le senior filio de Matoaya succedeva ille sur le trono de Tallo, ma, como Chancellor, ille evidentemente educava su briliante secunde filio, Karaeng Pattingalloang (1600–54), qui exerceva iste position ab 1639 usque su morte. Pattingalloang forsan habeva essite educate in parte per portugese, nam como adulto ille parlava portugese "tan fluentemente como gente de Lisbona mesme", e ille avidemente legeva omne libros que perveniava a su maniera in portugese, espaniol o latino. Un jesuita francese, le Patre Alexandre de Rhodes, descripeva le passion de Pattingalloang pro mathematica e astronomia, de que ille vexava le sacerdote sin intermission, durante que mesmo un de su adversarios olandese concedeva que ille esseva "un homine con grande scientia, cognition e intelligential".
