Álvaro Galmés de Fuentes

Álvaro Galmés de Fuentes
Vida
Nacimientu	Madrid, 11 de payares de 1924
Nacionalidá	España
Muerte	Madrid, 5 de febreru de 2003 (78 años)
Familia
Familia	ver Ramón Menéndez Pidal (tío abuelo (es) );
Estudios
Estudios	Universidá Complutense de Madrid ; Universidá de Zúrich
Llingües falaes	castellanu
Oficiu	arabista, profesor universitariu, llingüista
Emplegadores	Universidá Complutense de Madrid
Premios	ver Premio Nacional de Investigación Ramón Menéndez Pidal (2002) ;
Miembru de	Real Academia de la Historia

Álvaro Galmés de Fuentes (11 de payares de 1924, Madrid – 5 de febreru de 2003, Madrid), filólogu, dialectólogu y arabista español.^[5]

Biografíaeditar la fonte

Sobrino nietu de Ramón Menéndez Pidal, tamién foi'l so alumnu.^[5] Llicenciáu en Filoloxía Románica na Universidá de Madrid en 1947, algamó'l grau de doctor con premiu estraordinariu en 1954 y completó la so formación humanista na Universidá de Zúrich ente los años 1949 y 1951.^[5]

Foi caderalgu de Filoloxía Románica de les Universidaes de La Laguna, Uviéu y Complutense de Madrid, decanu de la Facultá de Filoloxía de la Universidá d'Uviéu, profesor visitante de les Universidaes de Múnich, Wisconsin y Princeton.^[6]

Dirixó la Coleición de lliteratura española aljamiado-morisca. Académicu de númberu de la Real Academia de la Historia; Académicu d'honor de l'Academia de la Llingua Asturiana; Vocal del Comité Internacional d'Estudios Moriscos; Presidente de l'Asociación Nacional de Filólogos Romanistas Españoles; Patronu de la Fundación Menéndez Pidal; miembru del Colexu Llibre d'Eméritos.^[6]

Foi gallardoniáu col Premiu Nacional de Investigación Ramón Menéndez Pidal en 2002, según el xuráu, por ser continuador "de la meyor tradición de la Filoloxía Hispánica y les sos aportaciones renovadores dende les perspectives románicu y semíticu".^[5]

Considerar una de les máximes autoridaes españoles y mundiales en filoloxía románica y arábiga.^[5]

Homenaxeseditar la fonte

La Universidá d'Uviéu dedicó una sala de la Biblioteca d'Humanidaes al profesor Galmés de Fuentes.^[7]

Obreseditar la fonte

Influencies sintáctiques y estilístiques del árabe na prosa medieval castellana (1955, 1996)
Les sibilantes na Romania (1962)
Épica árabe y épica castellana (1978)
El llibru de les batalles, narraciones caballeresques aljamiado-morisques (1975)
Hestoria de los amores de París y Viena (1970)
Dialeutoloxía mozárabe (1983)
Los moriscos (dende la so mesma vera) (1993)
Les jarchas mozárabes. Forma y significáu (1994)
L'amor cortés na llírica árabe y na llírica provenzal (1996)

Referencieseditar la fonte

Enllaces esternoseditar la fonte

José Ramón Fernández González. «Necrolóxica sobre'l Dr. Álvaro Galmés de Fuentes». Institut d'Estudis Catalans.

Predecesor:
Julio Caro Baroja

Real Academia de la Historia
Medaya 20
1996 - 2003

Socesor:
Fernando Díaz Esteban

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]