ایمونوهیستوشیمی (به انگلیسی: immunohistochemistry) یا بافت‌شیمی ایمنی نام یک فرایند برای مکان‌یابی پروتئین‌ها در یاخته‌های یک بافت است.
در این روش با استفاده از پادتن‌های (آنتی‌بادی‌های) منوکلونال، پادگن‌های (آنتی‌ژن‌های) یاخته‌ها شناسایی می‌شود. پیشرفت‌های چشمگیری در سال‌های اخیر در این شیوه انجام گرفته‌است و در حال حاضر به عنوان یکی از روش‌های تشخیصی مهم در شاخه پزشکی و به‌ویژه دانش آسیب‌شناسی جای خود را باز کرده‌است.
_smooth_muscle_actin.JPG)
| اصول آسیب‌شناسی | بیماری (عفونت، نئوپلاسم، سبب‌شناسی، بیماری‌زایی) • همودینامیک (ایسکمی) • التهاب • آسیب سلول • بهبود زخم سازگاری سلولی: آتروفی • هیپرتروفی • هیپرپلازی • دیسپلازی • متاپلازی (سنگفرشی، غده‌ای) مرگ یاخته: بافت‌مردگی (نکروز انعقادی، نکروز آبکی، قانقاریا، نکروز پنیری، نکروز چربی، نکروز فیبرینی، میوسیتولیز) • مرگ برنامه‌ریزی‌شدهٔ سلول (آپوپتوز) • پیکنوز • کاریورکسی • کاریولیز انباشت‌ها: رنگدانه (هموسیدرن، لیپوکروم/لیپوفوشین، ملانین) • تغییر چرب |
|---|---|
| آسیب‌شناسی تشریحی | آسیب‌شناسی جراحی • آسیب‌شناسی سلولی • کالبدگشایی • آسیب‌شناسی مولکولی • آسیب‌شناسی قانونی • آسیب‌شناسی دهان و فک و صورت بررسی ظاهری • آسیب‌شناسی بافتی • ایمونوهیستوشیمی • میکروسکوپ الکترونی • ایمونوفلورسنس • هیبریداسیون درجای فلورسنس |
| آسیب‌شناسی بالینی | شیمی بالینی • آسیب‌شناسی خون • پزشکی انتقال خون • میکروبیولوژی پزشکی • ایمنی‌شناسی تشخیصی • آسیب‌شناسی ایمنی سنجش آنزیمی • طیف‌سنجی جرمی • کروماتوگرافی • فلو سایتومتری • بانک خون • کشت میکروبی • سرم‌شناسی |